Έχουν περάσει σχεδόν δύο 24ωρα από την διάπραξη ενός εγκλήματος και νιώθω σαν να έχει περάσει ολόκληρος αιώνας. Ξαφνικά, όλοι άρχισαν να ψάχνουν απαντήσεις για την τραγωδία που έλαβε χώρα στα Τέμπη, την ώρα που αυτές είναι χωμένες σε κάποιο συρτάρι κάποιας αρχής, στα «ανεπιθύμητα» κάποιου mail box, στα λόγια κάποιου συνδικαλιστή σε κάποιο τηλε-παράθυρο - απαντήσεις για ένα έγκλημα προδιαγεγραμμένο που αν δεν αγνοούσαμε, ίσως να είμαστε περισσότερο προετοιμασμένοι για να δούμε τον κίνδυνο. 

Προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν γίνονταν απεργίες εφόσον ήταν γνωστές οι αμέλειες στο σύστημα ασφάλειας των σιδηροδρόμων. Και, ψάχνοντας να βρούμε την άκρη του νήματος, σιγά σιγά αρχίζουμε να ξεμπλέκουμε το κουβάρι: Μάθαμε, λοιπόν, από τον γενικό γραμματέα της ΓΣΕΕ και πρώην πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρόμων, Νίκο Κιουτσούκη, ο οποίος μίλησε σε εκπομπή του Mega, ότι όχι μόνο είχαν οργανωθεί απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά μέσα από αναλυτικές επιστολές όσο και απευθείας συναντήσεις με τους αρμόδιους, η ομοσπονδία σιδηροδρόμων έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και χρόνια.

«Θυμηθήκαμε» επίσης ότι στις 7 Φεβρουαρίου στάλθηκε επιστολή των συνδικαλιστών του ΟΣΕ, που έδωσε στη δημοσιότητα η Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση Σιδηροδρομικών, η οποία αναφέρει τα εξής:

«Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Άλλα δύο ατυχήματα τις προηγούμενες ημέρες προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο με τις Αμαξοστοιχίες 51 και 61 αντίστοιχα, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο το συνάδελφο Μηχανοδηγό αλλά και τους επιβάτες.

Είναι πλέον εξοργιστικό αυτά να αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο, να μη δρομολογείται καμία βελτίωση στην υποδομή και λειτουργία, να μην ελέγχονται οι εμπλεκόμενοι φορείς και να μην αναζητούνται ευθύνες.

Όπως οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έτσι και η σημερινή, έχει άλλες προτεραιότητες και όχι την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών. Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος.

Το Υπουργείο βρίσκει λεφτά για τις διάφορες εργολαβίες, αλλά για να ολοκληρωθούν επιτέλους οι σιδηροδρομικές υποδομές και τα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας Ο Χ Ι ! «έχουν καιρό... κάποια στιγμή θα τελειώσουν». Η ΡΑΣ επιλεκτικά παρεμβαίνει, αφήνοντας εκτεταμένα κενά και σοβαρές ελλείψεις στο απυρόβλητο.

Διάφοροι φορείς, ΟΣΕ και HELLENIC TRAIN αλληλο-μεταφέρουν τις ευθύνες τους, αλλά κανείς στο τέλος δεν φταίει… Φταίνε τα φαινόμενα που είναι έντονα και πλημμυρίζει η γραμμή, φταίνε οι φωτιές που άφησαν καμένους κορμούς, φταίει το χιόνι, φταίνε οι άλλοι, φταίμε λίγο και εμείς φταίει και ο Χατζηπετρής!

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις. Τα Σωματεία στο Σιδηρόδρομο και η Π.Ο.Σ. δεν μπορεί να ανέχονται άλλο αυτή την επικίνδυνη κατάσταση. Τι άλλο περιμένουν για να παρέμβουν; Τι άλλο πρέπει να συμβεί;

Τα θέματα ασφάλειας πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή. Να βρεθούν στο επίκεντρο των συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να κρίνουν πολιτικά και συνδικαλιστικά όσους έχουν ευθύνη και συνεχίζουν να σφυράνε αδιάφορα εκείνους που αδιαφορούν γι΄αυτό που συμβαίνει. Να κρίνουν εκείνους τους πολιτικούς κομισάριους και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους που υποτιμούν και αδιαφορούν για όλους εκείνους τους παράγοντες που όταν διασταυρώνονται δημιουργούν καθημερινά ατυχήματα και δυστυχήματα.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

Άμεση πρόσληψη στον ΟΣΕ και την HELLENIC TRAIN μόνιμου προσωπικού με συγκροτημένα δικαιώματα για την κάλυψη των πολύ μεγάλων και σοβαρών ελλείψεων σε όλες τις ειδικότητες. Αντίστοιχη εξειδίκευση και πιστοποίηση του προσωπικού.

Προγράμματα εκπαίδευσης όλων των εργαζομένων στον ασφαλή τρόπο εκτέλεσης των εργασιών.

Ολοκλήρωση των έργων υποδομής και ασφαλούς λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου.

Σωστή συντήρηση και επισκευή του τροχαίου υλικού και της γραμμής.

Συντήρησης, επισκευή και εκσυγχρονισμού όλου του τεχνικού εξοπλισμού και όλων των εγκαταστάσεων για ασφαλή εργασία.

Μέτρα ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων ιδιαίτερα κατά τη διέλευσή τους από κατοικημένες περιοχές.

Να χορηγηθούν όλα τα Μέσα Ατομικής Προστασίας.

Τεχνικός Ασφάλειας και Γιατρός Εργασίας σε κάθε συγκρότημα»

Επί της ουσίας, η παραπάνω επιστολή προειδοποιεί για το τι μπορεί να συμβεί αν δεν παρθούν τα απαραίτητα μέτρα για την επίλυση προβλημάτων που θέτουν σε κίνδυνο τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους επιβάτες. 

Για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού, το κράτος έχει αποφασίσει τυπικά -όλα σε αυτή τη χώρα τυπικά είναι- ότι χρειάζονται 2.100 υπάλληλοι. Οι υπάλληλοι αυτοί έφτασαν μόλις τους 750, λόγω περικοπών. Επιπλέον, γίνεται λόγος για ξεκάθαρη αμέλεια από μέρους των αρμόδιων, σε ότι αφορά το σύστημα ασφάλειας.

Αυτά είναι και τα βασικά σημεία κάθε απεργίας -περικοπές και ασφάλεια- που όμως κάθε φορά, ήδη από το 2021, κρίνονται νομοτελειακά παράνομες και καταχρηστικές. Και αυτά τα μάθαμε πριν από λιγότερο από 2 ημέρες, από τον κ. Κιουτσούκη και άλλους συνδικαλιστές, που τα τηλεοπτικά κανάλια έσπευσαν, τώρα μάλλον πολύ αργά, να φιλοξενήσουν.

Έτσι κρίθηκε παράνομη και η απεργία στα Μέσα Μεταφοράς στην Αθήνα την 1η Μαρτίου, η οποία είχε προγραμματιστεί και ανακοινωθεί ήδη αρκετές μέρες πριν. Τραγική ειρωνεία, σύμπτωση, δεν ξέρω. Πάντως λίγες ώρες πριν «κλείσουν» τα ΜΜΜ, τελικά δεν μπορούν να εκπληρώσουν την προαναγγελθείσα απεργία γιατί δεν παίρνουν το «πράσινο φως» από την ΣΤΑΣΥ. Λίγες ώρες μετά, όλα αυτά που υποστηρίζουν οι εργαζόμενοι, βγαίνουν αληθινά, σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, με τον πιο ολέθριο τρόπο.

Έτσι αποπέμπεται στα δικαστήρια και η απεργία του μετρό της 2ας Μαρτίου, προκειμένου να κηρυχθεί και αυτή παράνομη και καταχρηστική, μια είδηση που έφτασε μέσα από ανακοίνωση του ΠΑΜΕ. Δύο απεργίες στα ΜΜΜ, και συγκεκριμένα σε μετρό και σιδηρόδρομο, και οι δύο θεωρούνται ή πάνε να θεωρηθούν παράνομες.

Βάσει ποιου νόμου ορίζεται λοιπόν πότε μια απεργία στα ΜΜΜ και στους σιδηροδρόμους είναι παράνομη; Βάσει του νόμου 4808 του Κωστή Χατζηδάκη, που τέθηκε σε εφαρμογή το 2021.

Ο νόμος 4808/2021 δεν είναι τίποτε άλλο από ταφόπλακα σε κάθε επίπεδο που αφορά εργατικά δικαιώματα, συνδικαλιστικές δράσεις κ.ά., μεταξύ αυτών και τις απεργίες. Είναι αυτός ο νόμος που έσκασε μέσα στην καραντίνα σαν βόμβα και στην ουσία εγκαθίδρυε το δικαίωμα εργασίας με ελάχιστο ωράριο, κάτι που με απλά λόγια του καταργεί το καθιερωμένο και κερδισμένο με κόπο και αγώνα πενθήμερο - οκτάωρο.

Ο νόμος αυτός άφησε τεράστιο αποτύπωμα στην συνδικαλιστική δράση και συνεπώς στις απεργίες, και, δεδομένου ότι είναι συνταγματικά αδύνατο να τις καταργήσει εντελώς, ο κ. Χατζηδάκης έθεσε τέτοιες προϋποθέσεις, ώστε αυτές να θεωρούνται νόμιμες, που η εφαρμογή τους καθίσταται αδύνατη. Για αυτό βλέπουμε από τότε την συντριπτική πλειοψηφία των απεργιών να κρίνονται παράνομες.

Τι προβλέπει λοιπόν αυτός ο νόμος για τις απεργίες;

Πριν από κάθε απεργιακή κινητοποίηση, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, πριν από κάθε απεργιακή κινητοποίηση πρέπει να έχουν ολοκληρώσει την εγγραφή τους στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων και με πλήρως επικαιροποιημένα στοιχεία, πρέπει να ενημερώσει εγγράφως και με δικαστικό επιμελητή τον εργοδότη, αναγράφοντας αναλυτικά τα αιτήματα, τη διάρκεια και τη μορφή της απεργίας και ένα σορό ακόμα γραφειοκρατικές διαδικασίες. Αν κάτι από τα παραπάνω έχει παραβλεφτεί, έστω και η παραμικρή αμέλεια, το δικαστήριο έχει το δικαίωμα να κηρύξουν την κινητοποίηση παράνομη.

Σε ότι αφορά όμως τις συγκοινωνίες, το πλαίσιο είναι αρκετά διαφορετικό. Πρέπει αρχικά να προαναγγελθεί τουλάχιστον τέσσερις ημέρες πριν η οποιαδήποτε κινητοποίηση, ενώ όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται στον νόμο 4808, «πέραν του προσωπικού ασφαλείας πρέπει να διατίθεται και προσωπικό για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου κατά τη διάρκεια της απεργίας».

Η διάταξη αυτή αφορά το Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας, το οποίο καθορίζεται από το νομοσχέδιο «ανάλογα με τους κινδύνους που προκύπτουν για τη ζωή, την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών».

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι ακόμα και αν η απεργία πληροί τις προϋποθέσεις για να μην κηρυχθεί παράνομη, ένα μέρος των εργαζομένων, ικανό να διασφαλίσει την ασφαλή μετακίνηση των επιβατών, δεν θα μπορούν να συμμετάσχουν ούτως ή άλλως στην κινητοποίηση.

Με τα λίγα μαθηματικά που θυμάμαι από το λύκειο, τα νούμερα που το υπουργείο ορίζει ως απαραίτητα να μείνουν πίσω, δεν βγαίνουν. Οι συγκοινωνίες είναι υποστελεχωμένες, οπότε εξαρχής το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων θα πρέπει να βρίσκονται στο πόστο τους στην διάρκεια της απεργίας. Στο τέλος δεν μένει κανείς για να απεργήσει.

Έτσι, πολλές απεργίες, πριν καν κηρυχθούν παράνομες, μετατρέπονται σε στάσεις ή ακυρώνονται εξαρχής «για την ελάχιστη παροχή εγγυημένης κοινωνικής υπηρεσίας».