Έχουν περάσει δέκα περίπου μέρες από την υπό όρους αποφυλάκιση της Εύας Καϊλή, αλλά εκεί που νομίζαμε ότι το σκάνδαλο του Qatargate ήταν το μοναδικό της πρόβλημα, προκύπτει πως μάλλον έχει περισσότερα θέματα να λύσει με τη δικαιοσύνη. Αυτή τη φορά, οι βελγικές αρχές την έχουν βάλει κάτω από το μικροσκόπιο για μια νέα υπόθεση που διερευνάται, όπως μας ενημερώνει μέσω εκτενούς ρεπορτάζ το Politico.

Η έρευνα για μίζες

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico, το μέσο έχει εξασφαλίσει έγγραφα τα οποία αναφέρονται σε ποινική έρευνα για τρεις πιθανές αξιόποινες δραστηριότητες της Εύας Καϊλή, ανάμεσα στις οποίες γίνεται λόγος για «προμήθειες» από μέρος των μισθών των συνεργατών της, καθώς και «μίζες».

Το ρεπορτάζ αναφέρει συγκεκριμένα πως, τα έγγραφα αυτά αποκαλύπτουν λεπτομέρειες σχετικά με μια νέα έρευνα που αφορά την Καϊλή, για φερόμενες «δόλιες» πληρωμές τεσσάρων πρώην βοηθών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το διάστημα 2014-2020.

Επίσης, σύμφωνα με επιστολή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO) προς την πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Roberta Metsola, η έρευνα αυτή εξετάζει την πιθανότητα των εξής τριών παράνομων δραστηριοτήτων:

• παραπλάνηση του Ευρωκοινοβουλίου για το πού βρίσκονταν οι βοηθοί της Καϊλή και για τις δραστηριότητές τους στο πλαίσιο της εργασίας τους
• είσπραξη «μεριδίου» από τις αποζημιώσεις συνεργατών για εικονικά ταξίδια
• είσπραξη μιζών από τμήμα των μισθών των συνεργατών 

Το ποσό που φαίνεται να «χρωστάει» η Καϊλή

Πρόκειται επί της ουσίας για την ίδια έρευνα που εξετάζει αντίστοιχες πιθανές ατασθαλίες στο περιβάλλον της ευρωβουλευτή της ΝΔ Μαρίας Σπυράκη, η οποία και οδήγησε στο να ανασταλεί η κομματική της ιδιότητα. Το δημοσίευμα ισχυρίζεται πως κατηγορείται ότι η κυρία Σπυράκη παραπλάνησε το Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με τις δραστηριότητες των βοηθών της, καθώς και για έξοδα για «πλαστά ταξίδια εργασίας», χωρίς να γίνεται λόγος πως πήρε μίζες από μισθούς ή ψεύτικες αποζημιώσεις.

«Η συγκεκριμένη έρευνα αφορά έντονες υποψίες για επανειλημμένη απάτη και/ή άλλες σοβαρές παρατυπίες», σημειώνει η Ευρωπαία Γενική Εισαγγελέας Laura Kövesi, στην επιστολή, που εστάλη στο Κοινοβούλιο τον Δεκέμβριο και ζητούσε να αρθεί η ασυλία τόσο της Καϊλή όσο και της Σπυράκη.

Το Politico επικαλείται άτομο που έχει γνώση της υπόθεσης και το οποίο προσδιορίζει το ποσό που αναζητείται σε 100.000 ευρώ. 

Η διάψευση της Καϊλή

Η Εύα Καϊλή έσπευσε να αποστείλει απαντητικό δελτίο τύπου, δια  του πληρεξούσιου δικηγόρου της, Μιχάλη Δημητρακόπουλου, με το οποίο διαψεύδει το δημοσίευμα του Politico, κάνοντας λόγο για συκοφαντική δυσφήμιση και ιταμά πολιτικά κίνητρα, εν όψει της υποτιθέμενης «κατάρρευσης» των κατηγοριών εις βάρος της. Συγκεκριμένα, ο συνήγορός της υποστηρίζει ότι ουδέποτε προέκυψε λήψη «μίζας» από αποζημιώσεις συνεργατών της:

«Στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας, που προβλέπεται από το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, λαμβάνουν χώρα συχνοί έλεγχοι οι οποίοι, μεταξύ άλλων, αφορούν υπερωρίες που καταβλήθηκαν σε βοηθούς, αποζημιώσεις για επαγγελματικά ταξίδια, κονδύλια τα οποία προεγκρίνει ο κάθε Ευρωβουλευτής.

Προς αποκατάσταση της αλήθειας πρέπει να επισημανθεί ότι, σε αντίθεση με όσα ανακριβώς δημοσιεύονται για την Εύα Καϊλή, από τις ενδελεχείς έρευνες από τα αρμόδια θεσμικά όργανα ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΛΗΨΗ «μίζας» από αποζημιώσεις σε συνεργάτες της».

Τι γίνεται με την άρση της ασυλίας; 

Σημαντικό ρόλο στη συνέχεια των παραπάνω ερευνών θα παίξει η άρση της ασυλίας. Οι ευρωβουλευτές απολαμβάνουν το συγκεκριμένο προνόμιο για να προστατευθούν από αυθαίρετες διώξεις, ωστόσο αυτή μπορεί να αρθεί έπειτα από σύσταση της Επιτροπής Νομικών Υποθέσεων και ψηφοφορία από την Ολομέλεια.

Η Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξέτασε χθες για πρώτη φορά κεκλεισμένων των θυρών το θέμα άρσης της ασυλίας της Εύας Καϊλή.

Ο Σπύρος Παππάς, ένας από τους δικηγόρους της Καϊλή, υποστήριξε ότι τυπικά, τέτοιες υποθέσεις «κλείνουν» όταν η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) ολοκληρώσει την έρευνά της — όπως συνέβη και με την Καϊλή — με τον εκάστοτε ευρωβουλευτή να αποπληρώνει τα ποσά τα οποία αναφέρεται πως οφείλει. Τέλος, έθεσε και τον προβληματισμό για το πώς μπορεί να δικαιολογηθεί άρση ασυλίας για ενέργειες που εκτείνονται από το 2014.