Το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα. Προσπάθησα, δεν γινόταν. Είχε προηγηθεί ένα απόγευμα στη βεράντα με τα παιδιά, που προσπαθούσα να τους εξηγήσω κλαίγοντας, τι σήμαινε η απόφαση της επόμενης μέρας.

Δεν έβρισκα τις σωστές λέξεις, εκείνες που θα ήταν κατάλληλες για την ηλικία και την ψυχή τους. Δεν τις έβρισκα, γιατί δεν υπήρχαν.

Δεν είχα πολλές ελπίδες, κανείς μας δεν είχε. Δεν μας έχει συνηθίσει η δικαιοσύνη σε δικαιώσεις. Κοίταζα τον κόσμο που ερχόταν. Πόσοι είναι; (με ρώταγαν με μηνύματα). Δεν γινόταν να υπολογίσω. Ήμασταν πάρα πολλοί. Τότε μου έσκασε η πρώτη φωτογραφία μας, από ψηλά. Inbox. Αισθάνθηκα δέος. Και το σκέφτηκα για πρώτη φορά. Δεν μπορεί. Θα νικήσουμε.

«Νικήσαμε, Παύλο μου! Τα κατάφερες γιε μου…»

Ήταν κάτι αδιανόητο. Ήταν σκηνή αρχαίας τραγωδίας, μεγαλείο γέννησης, θρήνος θανάτου. Ήταν οργασμός και επιθανάτιος ρόγχος. Δεν ξέρω πόσα ακόμα ήταν. Η αγριότερη χαρά που έχω ποτέ νιώσει διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά του ανθρώπινου ποταμιού. Κοινή, λυτρωτική, υπέροχη.

Γιατί στις 7 Οκτώβρη του 2020, η έγκλειστη και σοκαρισμένη κοινωνία ήταν σύσσωμη στην συγκέντρωση έξω από το Εφετείο της Αθήνας. Με μία και μόνο απαίτηση. Τη συνολική καταδίκη της Χρυσή Αυγή ως εγκληματικής οργάνωσης.

Γιατί στις 7 Οκτώβρη του 2020, η Πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών ανακοίνωσε ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση.

Γιατί στις 7 Οκτώβρη του 2020, σε μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης, χιλιάδες συγκεντρωμένοι έξω από το Εφετείο Αθηνών άλλαξαν τη ροή της ιστορίας.

Μη βιάζεστε να πείτε όχι. Μην το κάνετε. Αυτή τη μάχη για να νικήσουν οι μέλισσες και όχι οι λύκοι, δεν τη δώσαμε εμείς, που θα πούμε αβίαστα το όχι.

Κόστισε ζωές. Κόστισε κουράγια που δεν υπήρχαν, αλλά βρέθηκαν. Η Μάγδα η μητέρα του Παύλου και ο Χαντίμ Λουκμάν ο πατέρας του Σαχζάτ, παρόντες κάθε μέρα στη πολύχρονη δίκη, αλύγιστα σύμβολα αξιοπρέπειας και αγώνα, τα κατάφεραν. Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής, ακλόνητοι και ακούραστοι, τα κατάφεραν. Τα κινήματα, εκείνοι που πολλές φορές έχουν ειρωνικά αποκαλεστεί αλληλέγγυοι, τα κατάφεραν.

Μην πεις ποτέ ξανά όχι. Η δίκη έχει ξεκινήσει ξανά σε δεύτερο βαθμό. Πήγαινε εκεί, μια μέρα μόνο. Άκου και κατάλαβε. Γιατί δεν πρέπει να πεις ποτέ ξανά ότι η 7 Οκτώβρη του 2020 δεν άλλαξε τη ροή της ιστορίας.

Μέχρι τότε και επειδή οφείλεις κάποιες χρονικές στιγμές να διαλέγεις πλευρά, καταχρώμενη το βήμα του 20/20, κάτι που δεν αγαπώ να κάνω, σε παρακαλώ δες το παρακάτω βίντεο. Και μετά, πήγαινε να ψηφίσεις αύριο.