«Δεν είπαμε ακόμα την τελευταία λέξη, αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη» (Φωτορεπορτάζ)
21 φωτογραφίες, 15 χρόνια μετά
Πως να χωρέσουν 15 χρόνια σε λίγες μόνο στιγμές; Είναι αδύνατο.
Λίγες στιγμές ακόμα όμως είναι αρκετές για να καταλαβεις ότι η φλόγα, που τότε έκαψε την Αθήνα, παραμένει αναμμένη στα μάτια όλων εκείνων που βρέθηκαν εχθές στην πορεία μνήμης του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
«Δεν είπαμε ακόμα την τελευταία λέξη αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη». Ένα σύνθημα που ακούστηκε δυνατά από οργανώσεις και συλλογικότητες. Ένα σύνθημα που μας θύμησε ότι δεν ξεχνάμε. Ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ότι δεν ξεχάσαμε. Κανέναν.
Μαζική και ήρεμη η πορεία. Μα τι ειρωνία; Σε μια πορεία κατά της αστυνομικής βίας, σε εκείνη την ιστορική στιγμή που άλλαξε για πάντα το αφήγημα της ασφάλειας και της νοικοκυροσύνη. Σε αυτήν την πορεία που θρηνεί και τιμάει όλα τα θύματα της αστυνομικής καταστολής. Σε αυτήν την πορεία, η αστυνομία δεν ντράπηκε, όχι μόνο να υπάρχει ηχηρά τριγύρω, αλλά είχε και το θράσος να δείξει για άλλη μια φορά αμετανόητη, επιτηθέμενη με μένος σε φωτορεπόρτερ και διαδηλωτές στα Εξάρχεια.
Οι αστυνομικές δυνάμεις έριξαν χημικά και κρότου λάμψης και εξαπέλυσαν επίμονο «κυνηγητό» κατά διαδηλωτών, προχωρώντας σε 29 προσαγωγές. Επιχείρησαν να χτυπήσουν δημοσιογράφο, έριξαν χημικά και απώθησαν με τις ασπίδες τους φωτορεπόρτερ.
Πρακτικές τόσο οικείες, για τις οποίες πρέπει να μιλάμε και θα μιλάμε μέχρι να μην έχουμε πια τίποτα να πούμε. Μέχρι να μας κοπεί η μιλιά. Μέχρι να μπορούμε να βγαίνουμε στο δρόμο και να διεκδικούμε, χωρίς φόβο. Χωρίς μια άμορφη οντότητα να επιτήθεται και να θερίζει στο πέρασμά της.
Ας σταθούμε, όμως στην ομορφιά. Στην ομορφιά του κόσμου, του τόσο διαφορετικού, που δεν τον νίκησε ο φόβος. Που ήταν παρόντας, για άλλη μια χρονιά. Για τον Αλέξη.
Φωτορεπορτάζ: Μαρία Γαλάτη
