Η κυβέρνηση με μια φωτογραφική αλλαγή στον νόμο 187 κατέστησε δυνατή την δίωξη και φυλάκιση χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα, για ποινές κάτω από 3 έτη, ακόμα και για ποινές όπως η διατάραξη ειρήνης, δηλαδή μια ενημερωτική παρέμβαση. Φωτογράφιζαν την συλλογικότητα του Ρουβίκωνα.

Πλέον η διατάραξη κοινής ειρήνης, με τον φωτογραφικό νόμο που εντάχθηκε στο 187, αδικήματα όπως «η διατάραξη οικιακής ειρήνης, η απειλή, και η φθορά, τα οποία τιμωρούνται ως πλημμελήματα, στο εξής, θα διώκονται σε βαθμό κακουργήματος εφόσον αυτά τελούνται κατ’ εξακολούθηση και υπό την ομπρέλα συμμορίας».

«Συμμορία», «εγκληματική οργάνωση» ή συλλογικότητα από τα κάτω που προσφέρει ως ίσοι προς ίσους; Στο χέρι μας να απαντήσουμε στους λασπολόγους

«Συμμορία» την είχε αναφέρει ο «και επιτελικός και με την μάνικα στο χέρι» Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Ο νόμος πέρασε και ουσιαστικά οποιαδήποτε από αυτές τις ποινές εκτίεται χωρίς αναστολή. Ο λόγος είναι πως η Κυβέρνηση δεν ήταν ευχαριστημένη με τις αποφάσεις των δικαστηρίων και αποφάσισε να καταστρατηγήσει τον νόμο.

Ευκαιρία που την άρπαξε η διεύθυνση των Public που λειτούργησε ως εκτελεστικός βραχίονας της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. 

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, η διεύθυνση του Public, πέραν του γεγονότος πως πρωτοστάτησε στην κυριακάτικη εργασία, στην καταστρατήγηση της Κλαδικής Σύμβασης Εργασίας και ευρεία περιστολή ατομικών δικαιωμάτων, το ακόμα χειρότερο ήταν η κατηγορία εργαζομένων για mobbing, δηλαδή για bullying κατά εργαζομένων με σκοπό να τους εξωθήσει σε παραίτηση. 

Το ακόμα ακόμα χειρότερο είναι πως τα μέλη του Ρουβίκωνα κινδυνεύουν με φυλάκιση χωρίς αναστολή για ειρηνική παρέμβαση ενημέρωσης των πελατών και των εργαζομένων. 

Είναι από τις λίγες φορές στην ιστορία που δεν καλούν οργανώσεις σε μποϋκοτάζ, αλλά παρακαλάει η ίδια η εταιρεία με τις πράξεις της

Ως ελάχιστη δήλωση στήριξης προς τον Ρουβίκωνα και προς τους εργαζομένους στα Public, μια καλή ιδέα θα ήταν το μποϋκοτάζ της επιχείρησης, όχι μόνο εν όψει εορταστικής περιόδου, αλλά μέχρι να αποσυρθούν οι μηνύσεις και να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας στο κατάστημα της Αγίας Παρασκευής.

Ήρθε ο καιρός που με τον ελάχιστο κόπο, μπορεί ο καθένας από εμάς να στηρίξει την συλλογικότητα που στήριξε τους εργαζόμενους, τους ασθενείς που δεν είχαν χρήματα για φακελάκι, τα θύματα αστυνομικής βίας, τους υγειονομικούς, τους πυρόπληκτους, τους πλημμυροπαθείς, τους πρόσφυγες, τις γυναίκες σε ένα σύγχρονο πατριαρχικό περιβάλλον, μέχρι και τα κακοποιημένα 12χρονα κορίτσια που κυνηγά μια ολόκληρη κυβέρνηση.

Δεν χρειάζεται καν κάλεσμα σε μποϋκοτάζ, όταν μια επιχείρηση με καταγγελίες στην πλάτη της, σε μέσα ενημέρωσης και συλλογικότητες, επιλέγει να αποτελέσει το άλλοθι της Κυβέρνησης, ώστε να μπουν φυλακή τα μέλη μιας συλλογικότητας που έχει προσφέρει στην κοινωνία.

Ο ρόλος της Κυβέρνησης

Δεν μπορεί να πει κανείς πολλά, όταν μια συμμορία πολιτικών δολοφόνων επιλέγει να αλλάξει τον νόμο 187 περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης για να συμπεριλάβει συλλογικότητες που δεν αποτελούν τρομοκρατική οργάνωση ή συμμορία. Είναι ένας νόμος μνημείο πολιτικής χειραγώγησης και εκδικητικότητας, όταν μάλιστα φτάνει ο Μάκης Βορίδης να τον ονομάζει «Νόμο Ρουβίκωνα» και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης -πάντα με την μάνικα στο χέρι - να τον βαφτίζει «νόμο για τις συμμορίες». 

Το κράτος που επιλέγει να πολιτεύεται με φωτογραφικούς νόμους, πότε για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και πότε για τις διώξεις αγωνιστών, είναι ήδη ένα αποτυχημένο κράτος. Ένα αποτυχημένο κράτος χωρίς σεβασμό στο Κράτος Δικαίου, κάτι για το οποίο «ελέγχεται διεξοδικά» στα όρια του εκβιασμού από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τις υποκλοπές, για τον πνιγμό προσφύγων, για τις επαναπροωθήσεις, για τις προμήθειες και τις απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων. 

Ένα κράτος που ονόμασε στα φίλια μέσα μαζικής ενημέρωσης τα τρικάκια ως «επιθέσεις» και τα μακαρόνια Μαράτα έξω από το σπίτι του Σπύρου «Άδωνη» Γεωργιάδη ως «τρομοκρατία». Τρομοκρατία είναι η επίσκεψη σε ένα σούπερ μάρκετ και επιθέσεις είναι οι αυξήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος.

Αν το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο, τώρα, ο Ρουβίκωνας μας χρειάζεται όλους.