Αρχίζοντας από τους αγρότες, οι πολλοί δεν αποκωδικοποιούν εύκολα τα αιτήματά τους. Ζητούν «αγροτικό πετρέλαιο», δηλαδή πετρέλαιο με μικρότερους ή καθόλου φόρους, έκπτωση στα επαγγελματικά τιμολόγια της ΔΕΗ και πρόσβαση σε αγροτικό/τραπεζικό δανεισμό.

Πλέον δεν υπάρχουν αγροτικές τράπεζες με την παλιά έννοια του όρου. Δεν υπάρχουν αγροτικά δάνεια με χαμηλά επιτόκια. Οι αγρότες χρωστούν υπέρογκα ποσά στους γεωπόνους, οι γεωπόνοι άνθρωποι και αυτοί δίνουν βερεσέ, όμως έχουν και αυτοί τα δικά τους έξοδα. Μια κακή χρονιά, χωρίς να συζητάμε για πλημμύρα, όπως στην Θεσσαλία μπορεί να αφήσει τον αγρότη, με μια θηλιά χρέους άνω των 10.000 ευρώ στον λαιμό του.

Η μειωμένη απόδοση παραγωγής ανά στρέμμα, σημαίνει ΠΕΙΝΑ και ακριβές τιμές

Ο αγρότης ζητά φθηνό πετρέλαιο, για τα αγροτικά του μηχανήματα. Αυτονόητο σε όλη την Ευρώπη, όμως όχι στην Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή Κοινή Αγροτική Πολιτική, σε συνδυασμό με την ατολμία των πολιτικών να παλέψουν για τον αγρότη της Ελλάδας στην Βρυξέλλες, τον έχει ήδη καταστρέψει. Το ρεύμα στην χονδρική πωλείται 0,03 λεπτά και ο αγρότης δεν θέλει να πληρώνει λιανική των 0,14 λεπτών. Γιατί θα το περάσει στην τιμή. Αν μπορέσει ,γιατί η μαφία της χώρας είναι οι μεσάζοντες και οι χονδρέμποροι αγροτικών προϊόντων. Εκεί να δείτε καρτέλ και αισχροκέρδεια.

Η αγροτική γη, έχει την κατάλληλη λίπανση, τα αναγκαία λιπάσματα για να γίνει σαφές, μόνο στο 50% της χώρας. Το υπόλοιπο 50% έχει ακατάλληλη ή καθόλου λίπανση και μικρότερη απόδοση. Αν πρέπει ο αγρότης να κόψει από κάπου, είναι από τα λιπάσματα και μειωμένη απόδοση παραγωγής ανά στρέμμα, σημαίνει ΠΕΙΝΑ και ακριβές τιμές. Ορθά-κοφτά. Σημαίνει πως ο καταναλωτής θα πληρώνει 3 ευρώ την ντομάτα στην λαϊκή και 4 στο σούπερ μάρκετ. Όποιος πιστεύει πως μπορεί να δώσει αυτά τα χρήματα με χαρά. Όποιος δεν μπορεί, οφείλει να κατέβει στον δρόμο στο πλευρό των αγροτών.

Τι ζητά ο φοιτητής

Οι φοιτητικοί σύλλογοι λένε όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Λένε «όχι στην υποβάθμιση των πτυχίων» τους, για να μπορέσει η CVC να ανοίξει το Μητσοτάκειο πανεπιστήμιο.

Όμως δεν λένε μόνο αυτό: Τα πάγια αιτήματα των φοιτητών είναι για στέγη και σίτιση. Αν οικογένειες με δύο εργαζόμενους δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, τότε τι συμβαίνει σε οικογένειες με φοιτητές, που σπουδάζουν σε άλλο νομό; Τι θα κάνουν όλα αυτά τα παιδιά; Θα δουλεύουν όλα και θα σπουδάζουν παράλληλα ή το κράτος θα αναλάβει τις συνταγματικές του υποχρεώσεις για σίτιση και στέγαση για τους φοιτητές;

Στα πανεπιστήμια της Αγγλίας, εταιρείες ανοίγουν περίπτερα τις πρώτες ημέρες προσφέροντας «ευκαιρίες καριέρας». Τελευταία βρίσκει κανείς περίπτερο για Sugarbabes. Υπηρεσίες συνοδών με λίγα λόγια που κάνουν στρατολόγηση σε 18χρονα κορίτσια. Αυτό το σίχαμα του καπιταλισμού ονειρεύονται για την Ελλάδα; Να έχουν τα παιδιά την «ευκαιρία» και την «επιλογή» να πουλιούνται στον κάθε πλούσιο; Τι διαφορά έχει η φεουδαρχία με αυτό που ζούμε σήμερα;  

 Πέρα από την κατάσταση στην Αγγλία που το φάντασμα της Θάτσερ ακόμα κάνει κουμάντο, το ζήτημα είναι τι γίνεται εδώ; Τι γίνεται όταν ένα από τα πρωταρχικά αιτήματα των φοιτητών είναι η σίτιση. Που στα εστιατόρια των εστιών πολλές φορές το φαγητό είναι αντίστοιχο των Κλειστών Ελεγχόμενων Δομών στα νησιά. Για πέταμα. Όχι για ανθρώπινη κατανάλωση. Όμως αυτό είναι το αίτημα των φοιτητών. Ζητούν ψωμί, παιδεία και ελευθερία εν έτει 2024. Όμως είχαν δίκιο όσοι έλεγαν πως ο κορωνοϊός δεν άφησε περιθώριο στον Μητσοτάκη να δείξει τις πολιτικές του γραμμές. Αυτές είναι οι πολιτικές γραμμές Μητσοτάκη. Αυτές που βλέπετε από το ξεκίνημα του 2024.

Αντί επιλόγου

Αύριο η αγαπημένη συνάδελφος Μαρία Ράντου, βγάζει σε αποκλειστικότητα δύο από τους 20 φοιτητές που συμμετείχαν στο άνοιγμα πανό έξω από το Μέγαρο Μαξίμου. Το κράτημα ενός πανό, σε πεζοδρόμιο, σε δημόσιο χώρο, αντιμετωπίστηκε με ξύλο, ασφαλίτες, ΜΑΤ και Δέλτα. Η ειρηνική διαμαρτυρία αντιμετωπίζεται με ξύλο. Πλέον οι εκλογές δεν έχουν κανένα νόημα αν η εκλεγμένη κυβέρνηση καταργεί το Κράτος Δικαίου και δρα ως Χούντα. Σας καλώ να διαβάσετε την συνέντευξη των δύο φοιτητών, όπως είχα και εγώ την χαρά. Δύο παιδιά που αντιμετώπισαν όλη τη βία του Κράτους, για το δικαίωμα στην ειρηνική διαμρτυρία. Θα τους στηρίξουμε μέχρι το τέλος.