Όποιος έχει μια μικρή εικόνα από νεοδημοκρατική «αισθητική», αυτή μπορεί να χωρέσει στο τρίπτυχο: σκυλάδικα στη ΔΕΘ, οικόσιτοι καλλιτέχνες και συρτάκι στους τουρίστες.

Πλέον η νεοδημοκρατική αυτή «αισθητική» γίνεται νόμος του κράτους ή έστω τίθεται σε δημόσια διαβούλευση για να περάσει ως έχει από την κομματική πλειοψηφία.

Το νομοσχέδιο προβλέπει επιβολή ποσόστωσης, υπότην απειλή προστίμου από 2.000-20.000€.

Ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν οργανισμοί, επιτροπές και υποεπιτροπές για να χωρέσουν περισσότερα γαλάζια κομματόσκυλα ή τουλάχιστον όσα δεν λαμβάνουν ακόμα κρατικό μισθό.

Ούτε που γνωρίζουν τι σημαίνει πολιτισμός

Σύμφωνα με τη δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση θα υπάρξει «εφαρμογή ποσοστού υποχρεωτικής μετάδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού σε ορισμένους από τους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχειακών και σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, των εμπορικών κέντρων, καζίνο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους χώρους αναμονής επιβατών αεροδρομίων και λιμένων».

Το πιο προβληματικό σημείο του νομοσχεδίου δεν είναι μονάχα η επιβολή ποσόστωσης, μα το γεγονός πως η παραβίαση αυτής ενέχει και πρόστιμο από 2.000-20.000€.

Ιδανικά, θα έπρεπε η Μενδώνη και οι αναγνωρισμένοι δεξιοί καλλιτέχνες (σ.σ. Αν έχεις καλλιτεχνικά κριτήρια και ευαισθησίες δεν είσαι δεξιός, ευφημισμός), να καταρτίσουν λίστες ώστε να υποδέχονται τους τουρίστες στα κρουαζιερόπλοια όχι μόνο με κουλούρι, συρτάκι, ούζο και χορογραφημένα δρώμενα ελληνικού μιούζικαλ του 60, αλλά να παίζουν τα ίδια κομμάτια σε όλη την χώρα την ίδια στιγμή.

Δεν είναι μόνο η αισθητική τους για πέταμα, είναι η μυρωδιά Χούντας

Στην Χούντα των Συνταγματαρχών αλλά και του Μεταξά, κυρίως όμως στην πρώτη, η βλαχομπαρόκ αισθητική ήταν στο απόγειό της. Όλες οι λέξεις μεταφράζονταν στα ελληνικά, υπό την απειλή μαστιγίου ή περιστρόφου (χαρές που θα κάνει ένας γλωσσολόγος αν απαγορευτεί η λέξη μπυραρία και την αποκαλούμε ζυθεστιατόριο με απειλή φυλάκισης) και η αισθητική άρχιζε και τελείωνε στις Αμαλίες, το συρτάκι και τα τσολιαδάκια.

Μάλιστα όσοι έχουν την εκμετάλλευση των χώρων αυτών καλούνται να «υποβάλλουν εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου κάθε ημερολογιακού εξαμήνου, στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας, τους μορφότυπους από τους οποίους προκύπτει η τήρηση της υποχρέωσης». Βέβαια υπάρχει υπέροχη ελληνική μουσική, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και απίστευτο σκουπίδι μαζικής κατανάλωσης, μονάχα καψούρα, ουίσκι-μπόμπα και νταλκάς.

Στο άρθρο 14 μπορείτε να δείτε την Διαδικασία ελέγχου και υποβολής κυρώσεων, ενώ ολόκληρη την διαβούλευση του σχέδιου νόμου για την «Δεξιά Αισθητική» (σ.σ. ευφημισμός και αυτό) με τα σχόλιά της, θα την βρείτε στο σχετική σελίδα που πλέον ονομάζεται openγαβ, προς τιμήν των δεξιών σκυλάδων.

Αν καθυστερήσει το αεροπλάνο, το ήπιες (το διπλό ουίσκι)

Χωρίς να πιάνουμε πως υπάρχουν χώροι στους οποίους η ηρεμία είναι σημαντικό πράγμα, φανταστείτε να υπάρχει μια καθυστέρηση στην πτήση και να είσαι υποχρεωμένος να ακούς Ρουβά, Παολάρα και Μόνικα, φλερτάροντας με τον νευρικό κλονισμό ή να ουρλιάζεις στους σεκιουριτάδες του αεροδρομίου.    

Το κάθε πράγμα έχει τον χώρο και τον χρόνο του και σίγουρα να παίζει σκυλάδικα εθνικής οδού παντού, μπορεί να είναι η πεμπτουσία της Κυβέρνησης της Δεξιάς, αλλά πρέπει να υπάρχει και το δικαίωμα της άρνησης. Η καλύτερη αντίδραση θα είναι σε όλους αυτούς τους χώρους να παίζει τραπ και να ακούνε όλοι για κόκες, τ$ουλιά, γκάνια και λεφτά, μέχρι να πάρουν το νομοσχέδιο και να το πετάξουν στον κάλαθο των Αρίστων της ιστορίας, μαζί με όλες τις υπόλοιπες ιδέες της δεξιάς για το τι εστί πολιτισμός.Η άλλη λύση είναι να δημιουργήσουμε μουσική με στίχους που θα κράζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ την Μενδώνη, τον Μητσοτάκη και τον συφερτό της πιο απολίτιστης κουστωδίας που βρέθηκε ποτέ στην εξουσία.

Στις καλλιτεχνικές δημιουργίες που έχουν πάρει επιχορήγηση, πάλι θα υπάρχει ποσόστωση για την ελληνική μουσική, κάτι που αποτελεί ευθεία παρέμβαση στο έργο των δημιουργών, ενώ θα δωθούν και κίνητρα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς να παίζουν περισσότερη ελληνική μουσική! Λες και αυτό που έλειπε από το ελληνικό ραδιόφωνο είναι η καψούρα και ο νταλκάς, για τον αλήτη ή την αλήτισσα που σε χώρισε. Βλάχα, βλαχάρα, τελευταία.