Τα περισσότερα κόμματα της κεντροδεξιάς βλέποντας τις απώλειες εκ δεξιών τους «σήκωσαν» το ζήτημα της «παράνομης μετανάστευσης». Αυτό είναι ένα αφήγημα που μπορεί να πλήττει ορισμένες κατηγορίες νεοφεουδαρχών, όπως στην αγροτική παραγωγή που οι μετανάστες έπαιζαν τον ρόλο του φθηνού εργατικού δυναμικού.

Όμως αυτό το αφήγημα εξακολουθεί να εξυπηρετεί πλατιές μάζες των ολιγαρχών, καθώς δεν τους επηρεάζει αρνητικά από το να δίνουν τα ίδια χρήματα, με τις ίδιες άθλιες συνθήκες εργασίας σε έναν ντόπιο.

Στον πανηγυρικό της λόγο η Μαρίν Λε Πεν είπε κάτι, που πολλοί μπορεί να αγνόησαν όμως ήταν ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας: «Είμαστε έτοιμοι να θέσουμε ως προτεραιότητα την αγοραστική δύναμη του γαλλικού λαού». Αυτό δεν πρέπει να το παραβλέψουμε.

Οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι

Από την Πανδημία και έπειτα το φιλελεύθερο υπηρετικό προσωπικό των ολιγαρχών σε όλη την Ευρώπη, βάλθηκε να δώσει πίσω στους μεγάλους κολοσσούς, όσα χρήματα έχασαν...με τόκο.

Η αγοραστική δύναμη σε όλη την Ευρώπη μειώθηκε κατακόρυφα και οι πολίτες πληρώνουν περισσότερα χρήματα, για λιγότερα προϊόντα, σε μικρότερες συσκευασίες. Ο μέσος Ευρωπαίος για λίγες ημέρες δαικοπών θα έπρεπε να υποστεί απίστευτες στερήσεις, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή βεβαιότητα πως θα βγει οικονομικά.

Κάθε μήνα οι πολίτες είτε μπαίνουν μέσα ένα χρηματικό ποσό που φεύγει από τις αποταμιεύσεις τους ή στερούνται βασικά αγαθά. Εκεί ακριβώς έρχεται η ακροδεξιά και σου δέιχνει ως υπαίτιο τον μετανάστη, λέγοντάς σου πως είσαι ανώτερος, είσαι στην χώρα σου και δεν μπορείς να ζήσεις.

Η ακροδεξιά δείχνει τον μετανάστη γιατί δεν μπορεί να δείξει τον ολιγάρχη. Γιατί ανταγωνίζεται την «λαϊκή» Δεξιά για το ποιος θα κάνει τα χατήρια και ποιος θα εισπράξει τις μίζες από το κεφάλαιο. Το λάθος της αυτοαποκαλούμενης λαϊκής Δεξιάς ήταν πως προτίμησε να κλέψει περισσότερα χρήματα από τον λαό, από όσα μπορούσε να ζήσει. Χτυπώντας τον ταυτόχρονα σε ρεύμα, στέγη και τρόφιμα.

Μια μετανάστευση που δημιουργείται ως απόρροια της απληστίας των ίδιων ανθρώπων, στις χώρες του Παγκόσμιου Νότου και της κλιματικής κρίσης που επίσης πυροδοτείται και επιταχύνεται από τις ανεπτυγμένες χώρες. Η Δύση καταστρέφει εκατομμύρια ζωές και μετά απορεί «γιατί δεν κάθησαν στις χώρες τους;».

Ο παράγοντας Ρωσία   

Την ίδια στιγμή η Ευρώπη σύρθηκε σε μια διαμάχη με την Ρωσία που ξεκίνησε το ΝΑΤΟ, θέλοντας να τοποθετήσει πυραύλους στα σύνορα της Ρωσίας, σε ουκρανικό έδαφος, που θα άλλαζε για πάντα τις ισορροπίες δυνάμεων και την αποτρεπτική δύναμη της Ρωσίας. Ήταν σαν να τοποθετεί μια χώρα πυραύλους στην Κούβα. 

Οι πρωθυπουργοί και οι πρόεδροι των χωρών της ΕΕ, σύρθηκαν πίσω από το ΝΑΤΟ και τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ενάντια στα συμφέροντα της Ρωσίας, με αποτέλεσμα ένας πόλεμος που μπορούσε να σταματήσει ήδη από το 2022 να συνεχίζεται, εξαντλώντας την Ευρώπη και εκθέτοντας τα εγχώρια φιλοπόλεμα γεράκια.

Μην ξεχνάμε πως ο Πούτιν, είτε μέσω του Αλεξάντερ Ντούγκιν που έκανε τις επαφές, είτε μέσω του ευρωκοινοβουλίου, χρηματοδοτούσε στρατηγικά δεκάδες ακροδεξιούς πολιτικούς, πολλοί εκ των οποίων έκαναν εντυπωσιακή στροφή μετά την εκλογή τους. Το πολιτικό κεφάλαιο αγοράζεται,  ενώ σε κάποια στιγμή της πολιτικής τους πορείας, οι σχέσεις του Πούτιν με τους Σαλβίνι, Λε Πεν, AfD, τον Όρμπαν και την Μελόνι και δεκάδες μικροπατριδέμπορες να είναι τουλάχιστον στοιχειοθετημένες.

Μάλιστα ο Βίκτορ Όρμπαν ξεπέρασε όλα τα προβλήματα του κράτους δικαίου και της διαφθοράς που αντιμετώπιζε, όταν έκανε πίσω στο ζήτημα της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ, ενώ την ίδια στιγμή η Ένωση ξεμπλόκαρε 10,2 δισ. για να έχει να μοιράζει σε δικούς του ισχυροποιώντας την θέση του ως συνταγματικά κατοχυρωμένος δικτατορίσκος. Μπορεί στο μέλλον να θέσει νέα βέτο έναντι της Ουκρανίας και να μην χαλάσει την φιλία του με τον πανίσχυρο «τσάρο» της Ρωσίας.

Όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, είτε κατήγγειλαν διστακτικά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είτε έθεσαν προσχώματα σε πιθανές κυρώσεις όπου μπορούσαν να χαλάσουν τις ισορροπίες. Ουσιαστικά η δεξιά και η κεντροδεξιά πάλευε για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, η ακροδεξιά για τα συμφέροντα της Ρωσίας και όλοι τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βγήκαν κερδισμένοι. Όπως η Μελόνι που άλλαξε στρατόπεδο και τώρα επιδιώκει ρόλο ρυθμίστριας για την εκλογή του νέου προέδρου της Κομισιόν.

Υ.Γ. Σε περίπτωση που η Μαρίν Λε Πεν πάρει την πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή, ο Εμανουέλ Μακρόν θα μπορεί να νομοθετεί μονάχα για ζητήματα Άμυνας και Εξωτερικών. Μέχρι το 2027.