Ας μην το δούμε ως πραγματικότητα. Ας το δούμε ως σενάριο. Για ντοκιμαντέρ; Ενδεχομένως. Αν και ο ψύχραιμος, νηφάλιος, σκεπτόμενος, πολιτισμένος, κύριος Ινδαρές ζει από τον Δεκέμβριο του 2019 στις σελίδες του Κάφκα. Για την ακρίβεια στις σελίδες της «Δίκης». Θα μπορούσε να μην είναι πια ο Δημήτρης Ινδαρές που σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στην Πάντειο (1987) και Σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου (1987). Που έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Παντελή Βούλγαρη, Nίκο Περάκη, Φρίντα Λιάππα, Διαγόρα Χρονόπουλο και είναι γνωστός και βραβευμένος σκηνοθέτης και ο ίδιος. Θα μπορούσε να είναι ο Γιόζεφ Κ. Είναι υπό μία έννοια..

«Με τη βία συμπορεύεται το ψέμα»
«Δεν ξέρω τί νόημα θα είχε μία ακόμα συνέντευξη. Τα έχω πει όλα. Ξέρετε τον πρώτο καιρό όταν μας συνέβη ό,τι μας συνέβη υπήρξε μία έντονη συναισθηματική αντίδραση υπέρ μας. Σήμερα πολλοί μας έχουν ξεχάσει..», μου είπε όταν του τηλεφώνησα με αφορμή τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης και το πρώτο ποστ που έγραψε στις 8 Μαρτίου: «Την ώρα που η κοινωνία προσπαθεί να αναμετρηθεί με τη βία, τον σεξισμό και κάθε κατάχρηση εξουσίας και η κυβέρνηση διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια, είναι τουλάχιστον υποκριτικό και αντιφατικό το να επιτρέπει στον εαυτό της να εργαλειοποιεί απεχθή μέσα, στο όνομα του οποιουδήποτε αφηγήματος τάξης και ασφάλειας. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα επεισόδια. Όποιος κυκλοφορεί στο δρόμο αντιλαμβάνεται τη νοοτροπία. Όποιος βρεθεί αντιμέτωπος, αντιλαμβάνεται τις εντολές και το πνεύμα. Και όποιος “μπλέξει” διαπιστώνει τον φράχτη αυτοπροστασίας ενός συστήματος που καταστρατηγεί θεμελιώδεις λειτουργίες του πολιτεύματος. Μαζί όμως με τη βία και την αυθαιρεσία, συμπορεύεται σταθερά η συγκάλυψη και το ψέμα. Ένα ψέμα, που διαχέεται αυτόματα και ταχύτατα προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Με σπουδή από τα πρόθυμα μέσα ν’ αναπαράγουν την είδηση χωρίς καμιά διασταύρωση και με τα κινητά των πολιτών να προσπαθούν να καλύψουν το κενό και να αποκαταστήσουν την αλήθεια, που ωστόσο θα μείνει για πάντα μισή, αφού στην αντίληψη και ενδεχομένως στις συνειδήσεις των πολλών μένει καταγεγραμμένο το ψέμα της πρώτης στιγμής, βγαλμένο χωρίς ντροπή από στόματα αρμοδίων».

Ο κος Ινδαρές δεν είναι στρατευμένος Αριστερός. Ούτε Δεξιός. Είναι ένας πολίτης που βρέθηκε εγκλωβισμένος σ΄ένα επεισόδιο με καφκική εξέλιξη και έκτοτε προσπαθεί να αποδείξει ότι ο ίδιος και οι δυο γιοί του δεν έκαναν τίποτα απ΄όσα τους καταλογίστηκαν. Απ΄όσα τους οδηγούν υπόδικους στο επόμενο δικαστήριο-το οποίο θα είχε ήδη γίνει αν δεν είχαν ανασταλεί οι δραστηριότητες λόγω κορονοϊού. Ο κος Ινδαρές είναι ο Γιόζεφ Κ. Κι αυτό δεν είναι σενάριο. Είναι η αλήθεια.

Η «αδίστακτη θυσία μιας αδικούμενης οικογένειας»

Σκηνή πρώτη. 12 Μαρτίου 2021. Στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί της επίκαιρης ερώτησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα προς τον Πρωθυπουργό για τα περιστατικά βίας από στελέχη της αστυνομίας, στον απόηχο των γεγονότων της Νέας Σμύρνης. «Εξ όσων γνωρίζω η υπόθεση Ινδαρέ δεν έχει τελεσιδικήσει ακόμα. Επικαλείστε μία υπόθεση στην οποία πράγματι σχηματίστηκαν κάποιες άσχημες εντυπώσεις. Όταν έφτασε όμως στο δικαστήριο διαπιστώθηκε ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Άλλη μία προσπάθεια να σταθείτε στην εικόνα της στιγμής χωρίς να δείτε την ουσία της υπόθεσης», απαντά ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον Αλέξη Τσίπρα, καθώς ο τελευταίος είχε θέσει στην πρωτολογία του το θέμα Ινδαρέ επικαλούμενος και τα όσα έχει πει γι αυτή την υπόθεση και ο Συνταγματολόγος, καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, επικεφαλής της άτυπης Επιτροπής για τη διερεύνηση περιστατικών αστυνομικής βίας. Τί έχει πει; Σιγά-σιγά θα τα πούμε όλα..

Μετά από αυτήν την πρωθυπουργική κρίση ο κος Ινδαρές δημοσιεύει κι άλλο ποστ:

«Ακούσαμε μόλις από το στόμα του ίδιου του Πρωθυπουργού πως η υπόθεσή μας δεν έχει τελεσιδικήσει. Πως όταν έφτασε στο δικαστήριο αποδείχτηκαν τα πράγματα διαφορετικά…. Ανακρίβειες εν τη ρίμη του λόγου; Ελλιπής (παρα-) πληροφόρηση; Ή μήπως ένας πολύ προσεκτικός, πονηρός τρόπος διατύπωσης, που επιβεβαιώνει την αδίστακτη θυσία μιας αδικούμενης οικογένειας στις παραταξιακές σκοπιμότητες της εκτελεστικής εξουσίας; Ξέρει ο Πρωθυπουργός ή μήπως δεν ξέρει τι γίνεται κάτω από τη μύτη του, κι έχει μεταβληθεί σε έρμαιο των καθ’ ύλιν “αρμοδίων”; Από πότε η απόρριψη των εγκλήσεών μας από εισαγγελείς, με σκανδαλώδες, μάλιστα, σκεπτικό, που προκαλεί κλαυσίγελω και στον τελευταίο αδαή πολίτη, αναβαθμίζονται σε ακροαματική διαδικασία; Για μια ακόμη φορά αθροίζουμε απρέπειες. Θεσμικές και προσωπικές. Καθώς δεν είμαστε κόμμα, ούτε κίνημα, εκτός από δικηγόρους πρέπει να δώσουμε κι άλλα πολλά για τη θεραπεία μας από την ανηλεή κακοποίηση. Από αστυνομία, λειτουργούς, τρολ, την ιεραρχία της πολιτείας ως και την κορυφή της».
Τον ακούει κανείς; Αρκετοί «φίλοι» του στο facebook, κάποια δημοσιογραφικά Μέσα, ουδείς από την πολιτική ηγεσία.
Η «αλήθεια» νο 15 του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη

Σκηνή δεύτερη. 12 Μαρτίου 2021. Την ίδια μέρα δηλαδή δημοσιοποιείται η ανακοίνωση που εκδίδει το, υπό τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την κατάσταση που επικρατεί στην ΕΛΑΣ αλλά και στις σχέσεις του υπουργείου «Προστασίας» με τον Πολίτη. Η ανακοίνωση τιτλοφορείται «42 αλήθειες για την Αστυνομική αυθαιρεσία και υπέρμετρη βία». Στην… «αλήθεια» νο 15 συναντάμε την υπόθεση Ινδαρέ: «Υπάρχει περίπτωση που έγινε καταγγελία αλλά αποδείχθηκε αναληθής; Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το περιστατικό Ινδαρέ- Κουκάκι, το οποίο παρουσιάστηκε ως το πλέον βάρβαρο περιστατικό αστυνομικής βίας. Οι αποσπασματικές εικόνες οδήγησαν πολιτικά κόμματα, ακόμη και καλοπροαίρετους πολίτες να υιοθετήσουν το περιστατικό ως υπέρμετρη βία και παραβίαση οικογενειακού ασύλου πριν να υπάρξει η αντίστοιχη διερεύνηση από τη δικαιοσύνη. Οι εισαγγελικές αρχές απέρριψαν τις προσφυγές του Ινδαρέ για παραβίαση οικογενειακού ασύλου και για χρήση υπέρμετρης βίας. Ενώ, λοιπόν, υπήρξε καταγγελία, δεν υπάρχει γεγονός. Η αποσπασματική εικόνα δημιούργησε συγκίνηση και εντυπώσεις, η ψύχραιμη διερεύνηση έδειξε το αντίθετο».

Η θέση του Νίκου Αλιβιζάτου

Σκηνή τρίτη. 14 Δεκεμβρίου 2020. Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης, στη διάρκεια παρουσίασης του νεοεκδοθέντος βιβλίου του Νίκου Αλιβιζάτου «Δυο βήματα μπρος, ένα πίσω. 8+1 πολυτάραχες δεκαετίες» (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) από τους δημοσιογράφους Ξένια Κουναλάκη και Μιχάλη Μητσό. Σε κάποιο σημείο της εκδήλωσης ο τελευταίος ρωτάει τον συγγραφέα και καθηγητή: «Ο Ινδαρές έχει μια θεωρία. Εσύ σε μία σύντομη αναφορά που κάνεις στο βιβλίο φαίνεσαι να είσαι κοντά σ αυτή τη θεωρία. Αν ο Ινδαρές έχει δίκιο, θα δικαιωθεί;». Και ο Νίκος Αλιβιζάτος απαντά: «Η δικαίωση θα είναι-διότι φυσικά διώκεται ο ίδιος ο Ινδαρές, είναι τρελό αυτό που συμβαίνει αλλά διώκεται-να αθωωθεί στο δικαστήριο. Από κει και πέρα θέλω να πιστεύω ότι προσέφυγε στο Συνήγορο του Πολίτη που είναι αρμόδιος για να κάνει τη σχετική έρευνα και θα επιβληθούν κυρώσεις αν αποδειχτεί ότι η αστυνομία εκείνη τη μέρα δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Η προσωπική μου γνώμη-και το λέω χωρίς να αναφέρω το όνομα του Ινδαρέ στο βιβλίο-είναι ότι εκείνη τη μέρα η αστυνομία δεν φέρθηκε με τον επαγγελματισμό που έπρεπε. Της έφυγαν μέσα από τα χέρια αυτοί που τους πετούσαν ζεματιστά νερά και για να καλύψει τα νώτα της τα βάζει με τον Ινδαρέ. Από που τα βγάζω αυτά; Έχω λόγους να πιστεύω ότι τα ξέρω».

Όπως αφηγήθηκε τα περιστατικά ο Συνταγματολόγος

Δεν είναι όμως μόνο σ΄αυτή την κουβέντα που τα λέει ο Νίκος Αλιβιζάτος. Τα γράφει κιόλας στο βιβλίο του (σελ.421-423):
«Την επαύριο από την πρώτη εκείνη συνεδρίαση της επιτροπής (σ.σ. αναφέρεται ο συγγραφέας στην Επιτροπή για τη διερεύνηση περιστατικών αστυνομικής βίας), η αστυνομία οργάνωσε επιχείρηση για να εκκενώσει μία από τις παλαιότερες «καταλήψεις» εγκαταλελειμμένων κτηρίων στο κέντρο της Αθήνας, αυτή τη φορά στο Κουκάκι. Η επιχείρηση είχε ξεκινήσει πριν ξημερώσει, παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, τα οποία είχαν ειδοποιηθεί – κακώς βέβαια- από την αστυνομία. Κράτησε αρκετές ώρες γιατί οι καταληψίες είχαν ταμπουρωθεί στη διώροφη παλιά μονοκατοικία και προέβαλαν σθεναρή αντίσταση.
>>Κάποια στιγμή- θα ήταν μεσημεράκι- χτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο και συγγενικό μου πρόσωπο με πληροφόρησε, με φωνή που έτρεμε από αγανάκτηση, ότι αστυνομικοί είχαν εισβάλει χωρίς ένταλμα σε διπλανή μονοκατοικία, από την ταράτσα της οποίας είχαν επιχειρήσει να αποκλείσουν τη διαφυγή των καταληψιών. Καθώς οι ιδιοκτήτες του γειτονικού σπιτιού που ήταν γνωστοί του, διαμαρτυρήθηκαν για την έλλειψη εντάλματος, οι αστυνομικοί τους απώθησαν και στην ταράτσα όπου ανέβηκαν, ακινητοποίησαν τον πατέρα της οικογένειας και τους δύο γιους, οι οποίοι είχαν σπεύσει να δουν τι συμβαίνει. Τους πέρασαν χειροπέδες, τους ξάπλωσαν χάμω και στη συνέχεια τους προσήγαγαν σιδηροδέσμιους στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Σημειωτέον ότι, όταν δέχτηκα το τηλέφωνο, η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί, αλλά οι καταληψίες είχαν καταφέρει να διαφύγουν. Υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις επρόκειτο για έναν άνευ προηγουμένου κόλαφο για την αστυνομία.
>>Ήταν φανερό ότι η επιτροπή δεν είχε καμιάν αρμοδιότητα εν προκειμένω. Παρά ταύτα, μίλησα με τη σύζυγο και μητέρα των συλληφθέντων, η οποία μου περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια, πώς είχε εξελιχθεί η επιχείρηση. Η συμπεριφορά των αστυνομικών που είχαν εισβάλει στο σπίτι της ήταν τόσο σκαιά, που η ίδια φοβόταν ότι θα κατηγορούσαν τον άντρα της και τα δύο παιδιά τους όχι μόνο για αντίσταση κατά της αρχής αλλά και συνέργεια με τους καταληψίες. Διότι μόνον έτσι θα δικαιολογούσαν οι αστυνομικοί πώς οι τελευταίοι είχαν καταφέρει να το σκάσουν μέσα από τα χέρια τους.
>>Εμένα βέβαια, από επαγγελματική διαστροφή με ενδιέφερε άμα υπήρχε ένταλμα. Σε επίμονη ερώτησή μου με διαβεβαίωσε πως όχι μόνο ένταλμα δεν υπήρχε αλλά ούτε και παρίστατο εισαγγελέας όπως απαιτείται, τη στιγμή τουλάχιστον που οι αστυνομικοί χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού και της ζήτησαν να τους αφήσει να περάσουν μέσα. Αργότερα έμαθα ότι η εισαγγελέας που ήταν παρούσα από την έναρξη της επιχείρησης, δεν ήταν την κρίσιμη στιγμή στην είσοδο της πολυκατοικίας, αλλά παρακολουθούσε τη σκηνή από «κάπου παρακάτω».
>>Ως πρόεδρος της επιτροπής, όταν βεβαιώθηκα ότι η συνομιλήτριά μου έλεγε την αλήθεια, θεώρησα σκόπιμο να εκδώσω ανακοίνωση, αν μη τι άλλο για να προστατεύσω το κύρος μας. Σε αυτή δεν αρκέστηκα να επισημάνω την έλλειψη εντάλματος, αλλά προχώρησα περισσότερο, τονίζοντας ότι δε θα επιτρέψω η επιτροπή μας να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για την κάλυψη έκνομων ενεργειών της αστυνομίας.
>>Ο Χρυσοχοΐδης μου απάντησε αμέσως με ανακοίνωσή του, ισχυριζόμενος όμως ότι η συμπεριφορά των αστυνομικών ήταν άψογη, και με βεβαίωσε ότι δεν έπρεπε να ανησυχώ. Από εκείνη τη στιγμή όμως ήταν φανερό ότι η συνεργασία μας, αυτή τη φορά τουλάχιστον, δε θα πήγαινε καλά.
>>Λόγω της πανδημίας, η εκδίκαση της υπόθεσης του Κουκακίου αναβλήθηκε. Δε γνωρίζω, συνεπώς, αν για το συγκεκριμένο περιστατικό είχα δίκιο ή όχι. Ευτυχώς, οι συλληφθέντες δεν προφυλακίστηκαν και η δίκη τους προσδιορίστηκε πολλούς μήνες αργότερα (…)»

Το πόρισμα της Επιτροπής Αλιβιζάτου

Παρένθεση:

Το Νοέμβριο του 2020, ένα μήνα πριν την βιβλιοπαρουσίαση, ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Λευτέρης Οικόνομου, μετά από επερώτηση του βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κωνσταντίνου Μάρκου, είχε καταθέσει στη Βουλή, το πόρισμα της επιτροπής Αλιβιζάτου, το οποίο καταδείκνυε σειρά από παθογένειες στους κόλπους της Αστυνομίας. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της, η επιτροπή εντόπισε:
Απροθυμία των ανακριτικών οργάνων της ΕΛΑΣ να συνεργαστούν με το Συνήγορο του Πολίτη:
-μη λήψη καταθέσεων από κρίσιμους μάρτυρες,
-μη υποβολή καίριων ερωτήσεων,
-παράληψη εξέτασης ιατρών που επελήφθησαν των υποθέσεων.
Μεροληψία των ανακριτικών αστυνομικών οργάνων:
-αποδοχή εντυπωσιακά όμοιων καταθέσεων από τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς
-απόδοση πολύ μεγαλύτερης βαρύτητας στις μαρτυρικές τους καταθέσεις σε σύγκριση με εκείνες των πολίτων
- Συστηματική καθυστέρηση στην υποβολή εγγράφων που ζητά ο Συνήγορος του Πολίτη.
- Μη συμμόρφωση προς τα πορίσματα του Συνηγόρου.
- Πλημμελή αιτιολογία των αποφάσεων των πειθαρχικών οργάνων της ΕΛΑΣ, ιδίως στο πεδίο της έρευνας του ρατσιστικού κινήτρου.
Η επιτροπή Αλιβιζάτου επίσης πρότεινε:
- Επαναφορά ατομικών διακριτικών στις στολές όλων των αστυνομικών οργάνων.
- Τοποθέτηση καμερών στο εσωτερικό των αστυνομικών οχημάτων, στα κρατητήρια και στα γραφεία που διεξάγονται ανακρίσεις.
- Προστασία των θυμάτων αστυνομικής βίας.
- Αιτιολόγηση του σχεδιασμού επαρκούς επιχείρησης, ειδικά αν σε αυτή έγινε χρήση όπλων.
- Εξάλειψη των λόγων για τους οποίους αναστέλλεται η πρόοδος των ανακρίσεων στο πλαίσιο της ΕΛΑΣ
- Συστηματική διδασκαλία του δικαίων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις αστυνομικές σχολές.
- Άμεση συμμόρφωση προς τις καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ και έκφραση συγγνώμης στα θύματα ή τις οικογένειές τους.
- Ενίσχυση του Συνηγόρου του Πολίτη.
- Ενδεχόμενη μετατροπή της Επιτροπής από άτυπο σε νομοθετικά προβλεπόμενο ανεξάρτητο όργανο.

Τίποτε από αυτά δεν υιοθετήθηκε. Γιατί η Επιτροπή έχει πάψει να υφίσταται

Μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης ο Νίκος Αλιβιζάτος, προέβη σε διευκρινίσεις ως προς την τύχη της Επιτροπής για τη διερεύνηση περιστατικών αστυνομικής βίας: «Με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων και, ιδίως, την καθ' όλα αυθαίρετη συμπεριφορά της ΕΛΑΣ στο χθεσινό περιστατικό στη Νέα Σμύρνη, έγινε πολύς λόγος για την σιωπή της υπό την προεδρία μου άτυπης Επιτροπής για τη διερεύνηση περιστατικών αστυνομικής βίας. Κατόπιν αυτού, θέλω να διευκρινίσω τα εξής:
Η ως άνω Επιτροπή, που είχε συσταθεί τον Δεκέμβριο του 2019 από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, έχει παύσει από έτους και πλέον να υπάρχει. Και τούτο γιατί, μετά το γνωστό περιστατικό στο Κουκάκι (υπόθεση Ινδαρέ) δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον από πλευράς των αρμόδιων κρατικών αρχών να συνεχίσει το έργο της. Αυτό έδειξε και η τύχη που επιφυλάχθηκε στο από 4.5.2020 πόρισμά της Επιτροπής προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Στο πόρισμα αυτό, μετά από εις βάθος έρευνα είκοσι περιστατικών αστυνομικής βίας, η Επιτροπή είχε προβεί σε σειρά συστάσεων, με πρώτη την ανάγκη απόδοσης ευθυνών σε παρεκτρεπόμενα». Παρόλα αυτά ένα 24ωρο αργότερα ο κος Αλιβιζάτος συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό στο Μαξίμου όπου «συζήτησαν σχετικά με ζητήματα αντιμετώπισης φαινομένων αστυνομικής βίας, καθώς και θέματα που αφορούν στην εκπαίδευση των αστυνομικών», πράγμα που σημαίνει προφανώς ότι ο Συνταγματολόγος δεν έχει απωλέσει κάθε ελπίδα για εξάλειψη της αστυνομικής αυθαιρεσίας-και κατά τούτο απορούμε.

Ξημερώματα της 18ης Δεκεμβρίου του 2019…

Αναγκαίο Flashback (με στοιχεία από δημοσιεύματα και από αποσπάσματα συνεντεύξεων του Δ.Ινδαρέ)
Ξημερώματα 18ης Δεκεμβρίου του 2019 στο μεσοπολεμικό διώροφο της οδού Ματρόζου, ιδιοκτησίας Ινδαρέ, στο Κουκάκι, ένα σπίτι που όπως το περιέγραψε αργότερα ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στη Lifo, είναι «άνετο, φωτεινό, περιποιημένο, γεμάτο βιβλία, έργα τέχνης και κομψοτεχνήματα». Στο σπίτι βρίσκονται ο Δημήτρης Ινδαρές, η σύζυγός του, αρχιτεκτόνισσα Έρση Σπαρτιώτη και εκτάκτως τα παιδιά τους Ιάσων και Φίλιππος -ο ένας είναι ασκούμενος δικηγόρος και ο άλλος φοιτητής- που «δεν έμεναν καν στο πατρικό πια – είχαν πάει την προηγουμένη εκείνης της μέρας για να πενθήσουν τον σκύλο της οικογένειας».
Καθώς η αστυνομία πραγματοποιεί επιχείρηση στην διπλανή (μεσοτοιχία) κατάληψη «υπήρχε ένα σκηνικό μάχης, με πυροβολισμούς, φωνές, πτώσεις αντικειμένων. Μου χτυπάει το κουδούνι ένας άνθρωπος λουσμένος με μπογιές, εκτός εαυτού. Με κρυμμένα χαρακτηριστικά, χωρίς διακριτικά ή κάποιο στοιχείο ταυτότητας. Του έκανα την ερώτηση που θα έκανε κάθε ενεργός πολίτης: αν υπάρχει εισαγγελέας ή κάποια νόμιμη άδεια. Εκανε μεταβολή και έφυγε. Αν υπήρχε εισαγγελέας, θα ήταν περιττός κάθε διάλογος(..)» (Συνέντευξη στη Μαρία Κατσουνάκη και στην Καθημερινή, 12 Ιανουαρίου 2020).
Η περιπέτεια της οικογένειας όμως μόλις έχει αρχίσει. Ακούν θόρυβο στην ταράτσα τους. Και ο σκηνοθέτης ανεβαίνει μαζί με τους γιους του για να δουν τι συμβαίνει. «Δεν θεώρησα ότι κινδύνευα. Η ταράτσα του σπιτιού μου είναι σπίτι μου. Δεν είναι κοινόχρηστος χώρος. Ανέβηκα να δω τι συμβαίνει στο σπίτι μου. Εκεί είδα τους άνδρες των ΕKAM, ανάμεσά τους και τον άνδρα που μου είχε χτυπήσει την πόρτα. Πού να φανταστώ πως θα αντιμετωπίζαμε αυτή τη βάναυση εκδικητική συμπεριφορά επειδή δεν κατάφεραν να συλλάβουν αυτούς που κυνηγούσαν» (Συνέντευξη στη Μαρία Κατσουνάκη και στην Καθημερινή, 12 Ιανουαρίου 2020)
Όπως αποδείχτηκε ωστόσο το μοιραίο λάθος της οικογένειας Ινδαρέ είναι ότι ανέβηκαν να δουν τι συμβαίνει στην ταράτσα τους. Η αλήθεια είναι επίσης ότι το ίδιο θα κάναμε όλοι. Στην ταράτσα που συνάντησαν τους άνδρες των ΕΚΑΜ, τους ζήτησαν πάλι χαρτί εισαγγελέα και, όπως διηγήθηκε η μητέρα της οικογένειας στις κάμερες, «σε απάντηση τους έβαλαν κάτω, τους έδεσαν τα χέρια και τους πλάκωσαν στο ξύλο».
Σύμφωνα με καταγγελίες από την πλευρά της οικογένειας, οι αστυνομικοί αφού πρώτα ξυλοκόπησαν τον πατέρα και τους γιους, έχοντας μάλιστα δέσει τον έναν πισθάγκωνα με χειροπέδες, καλύπτοντας το πρόσωπό του με την μπλούζα του, απείλησαν τη μητέρα των παιδιών όταν πήγε να δει τι γινόταν λέγοντας: «Φύγε γιατί θα σε πετάξουμε από τη σκάλα» (σ.σ.: εξωτερική μεταλλική σκάλα που οδηγεί στην ταράτσα).
«Οι άνθρωποι αυτοί χτύπησαν κι εξύβρισαν τα παιδιά μου εν ψυχρώ και απρόκλητα. Απείλησαν πειστικότατα τη γυναίκα μου πως θα την πετάξουν απ’ τη σκάλα στο κενό από ύψος τρίτου ορόφου, κινούμενοι εναντίον της. Την έβρισαν και τη μείωσαν με αδιανόητα σεξιστικά σχόλια. Ήμασταν όλοι ανυποψίαστοι όταν ανεβήκαμε να δούμε τι συμβαίνει στην ταράτσα μας. Πριν από λίγη ώρα τα παιδιά ήταν στα κρεβάτια τους. Δε θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα τους τη στιγμή που τους πάταγαν τα κεφάλια με τις μπότες όπως στις ταινίες, όπως στο βίντεο με τη δολοφονία του Φλόιντ, δεμένα πισθάγκωνα, συνοδεία ασύλληπτου υβρεολόγιου» διηγήθηκε ο ίδιος στον Νίκο Γιαννόπουλο και στο news 247. Από εκεί και το παρακάτω απόσπασμα:
-Όσο ήσασταν δεμένος μαζί με τους γιους σας στην ταράτσα, ακούγεστε να απευθύνεστε στους αστυνομικούς. Όσα είπατε καταγράφηκαν και στην κάμερα. Πως προέκυψε εκείνη την ώρα αυτή η διάθεση;

«»Ήθελα να σταματήσει ο προπηλακισμός σε βάρος των παιδιών μου, έτσι επιχείρησα να τραβήξω σε μένα το ενδιαφέρον των αστυνομικών οργάνων. Είχα, επίσης, μία πολύ μεγάλη ανησυχία για τη γυναίκα μου αφού είχα αντιληφθεί τις απειλές που δεχόταν. Δεν μπορούσα όμως στην κατάσταση που ήμουν δαρμένος και δεμένος και χωρίς γυαλιά και ακουστικά να εκτιμήσω αν είχε κατέβει κάποιος στο σπίτι και τι θα μπορούσε να της κάνει με το μένος που χαρακτήριζε όλη την ομάδα των ανθρώπων που επιχειρούσαν.>>

-Πώς αντέδρασαν οι ίδιοι οι αστυνομικοί στα λεγόμενά σας;
<<Μου είπαν να το βουλώσω γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα μου έχωναν το όπλο στο στόμα. Τα περιγράφω εκτενώς στις καταθέσεις μου αυτά>>.

Τελικά τα τρία μέλη της Οικογένειας Ινδαρέ συλλαμβάνονται (στον πατέρα φοράνε μάλιστα και κουκούλα) και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Λίγο πριν στο πάτωμα της ταράτσας του ο Δημήτρης Ινδαρές ακούγεται (κυκλοφόρησε αργότερα το ηχογραφημένο υλικό) να φωνάζει: «Το δέσιμο είναι ταπείνωση, γιατί κανείς δεν σας έχει αντισταθεί. Είναι ταπείνωση. Λύστε με γιατί δεν μπορώ άλλο δεμένος», ακούγεται να φωνάζει προς τους αστυνομικούς. Και συνεχίζει: «Η φυσική κατάσταση είναι να είμαστε ελεύθεροι και να μην υπακούμε σε κανένα μίσος. Κανενός αναρχικού. Σαν αναρχικοί συμπεριφέρεστε. Που καίνε τα μαγαζιά έτσι από καπρίτσιο. Από ιδεοληψία. Αυτό που κάνετε είναι χειρότερο. Γιατί μας έχετε δεμένους; Δεν σας αντιστέκεται κανείς».

Και: «Αυτή είναι η Ελλάδα, ένας διαρκής εμφύλιος, όπου οι μεν βασανίζουν τους δε, σε εναλλασσόμενους ρόλους»

Και την ώρα που τον παίρνουν για να τον πάνε με τους γιούς του στη ΓΑΔΑ: «Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει. Δεν τους έχουμε μειώσει, δεν τους έχουμε βρίσει, δεν τους έχουμε επιτεθεί. Μας έχουν επιτεθεί. Μας έχουν δείρει. Μου έχουν σπάσει τα γυαλιά και ένα ακουστικό βαρηκοΐας έχει εξαφανιστεί. Περνάνε μέσα από το σπίτι μας χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη. Είναι ντροπή. Σαν κλέφτες. Είναι στο σπίτι η γυναίκα μου μόνη της. Δεν έχουν το δικαίωμα να μπουν από την ταράτσα του σπιτιού, σαν κλέφτες. Στη γυναίκα μου που είναι μόνη από κάτω».

Στη ΓΑΔΑ

«Τις ατέλειωτες ώρες που κρατηθήκαμε με τα παιδιά μου στη ΓΑΔΑ σιδηροδέσμιοι και χτυπημένοι, από τις 7 το πρωί μέχρι την κατάληξή μας στο κελί, στις 12 το βράδυ, σαν εγκληματίες, σκέφτηκα ακόμη κι αυτό: αν κάποιος τώρα έλεγε "συγνώμη, λάθος", τι θα κάναμε; Είχαμε την αφέλεια να ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν κάποιος και θα ζητούσε συγνώμη. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα επρόκειτο για μια τεράστια και πρωτόγνωρη υπέρβαση. Σκεφτόμουν αφελώς κι ενδεχομένως εγωιστικά πως η περίπτωσή μας θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία να τολμήσει κάποιος μια τέτοια υπέρβαση. Να συμμαζέψουν τη νταλίκα που είχε ήδη αρχίσει να χάνει τον έλεγχο. Πόσο φαιδρές μοιάζουν σήμερα τέτοιες σκέψεις μετά από τόσα γεγονότα που επισωρεύτηκαν» έχει διηγηθεί ο ίδιος και πάλι στον Νίκο Γιαννόπουλο.

Ενώ στον Θοδωρή Αντωνόπουλο που τον ρώτησε ποιο ήταν «το μελανότερο σημείο εκείνης της μέρας;» απάντησε: «Η εικόνα των δεμένων πισθάγκωνα παιδιών μου. Το βλέμμα τους την ώρα που ξέσπαγαν πάνω τους οι έξαλλοι ένστολοι κουκουλοφόροι με το εθνόσημο. Η στιγμή που, ακινητοποιημένα μπρούμυτα, προσπάθησαν να προειδοποιήσουν τη μάνα τους για την παράκρουση των οργάνων, φωνάζοντας «φύγε, μάνα, φύγε», κι εκείνοι τούς πάταγαν το κεφάλι σαν καρύδι στο πάτωμα.. Η στιγμή που στη ΓΑΔΑ, ώρες ολόκληρες δεμένοι με χειροπέδες μπροστά σε μια πόρτα που έγραφε «Υπηρεσία Προστασίας Δημοκρατικού Πολιτεύματος», ακούσαμε να μας φορτώνουν έναν σωρό ανυπόστατες και γελοίες κατηγορίες, την ώρα που –αφελώς!‒ περιμέναμε να ακούσουμε ένα «συγγνώμη, λάθος», καθώς όλοι γνώριζαν πολύ καλά πως ήμασταν άσχετοι».

Η Εισαγγελία Πρωτοδικών

Η νομική έκβαση όπως φαίνεται και απ όσα περιγράφει στο βιβλίο του ο Αλιβιζάτος είναι η εξής. Πατέρας και γιοί Ινδαρέ δεν προφυλακίζονται αλλά τους απαγγέλλονται κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος (στον πατέρα για αντίσταση κατά της αρχής, στα παιδιά και για συμμετοχή στην κατάληψη). Αργότερα στις έρευνες των εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛΑΣ στο υπό κατάληψη κτίριο της οδού Ματρόζου στο Κουκάκι και κατά την ταυτοποίηση του DNA δεν εντοπίζονται αποτυπώματα των δύο γιων του σκηνοθέτη.

Κι ωστόσο ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών απέρριψε την έγκληση του Δημήτρη Ινδαρέ και των γιών του για τον τρόπο που άσκησαν τα "καθήκοντά" τους οι αστυνομικοί στο σπίτι τους τον Δεκέμβριο του 2019, κρίνοντας ως αβάσιμη την έγκληση ως προς το αδίκημα της σωματικής βλάβης ενώ όσον αφορά τα αδικήματα της απειλής και της εξύβρισης έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο. Η οικογένεια αντέδρασε με προσφυγή στον αρμόδιο Εισαγγελέα Εφετών.
Στις 5 Μαρτίου ο Δημήτρης Ινδαρές και οι γιοι του επρόκειτο να καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, αλλά η δίκη τους αναβλήθηκε..

Η Δίκη

Όχι αυτή του Ινδαρέ. Αυτή του Κάφκα.
«Ο τραπεζοϋπάλληλος Γιόζεφ είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος ανίκανος για οποιαδήποτε έξαρση, στη ζωή του οποίου δεν συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό.
Ξαφνικά η ισορροπία της ζωής του ανατρέπεται όταν δύο άγνωστοι χτυπούν την πόρτα του και του ανακοινώνουν ότι ήρθαν να τον οδηγήσουν στον ανακριτή. Σίγουρα πρόκειται για παρεξήγηση, είναι αδύνατον να έχει κάνει κάτι κακό ο Γιόζεφ Κ. Μετά την ανάκριση αφήνεται προσωρινά ελεύθερος, ωστόσο έχει χάσει πια την ηρεμία του. Δεν τον έχουν κατηγορήσει φανερά για τίποτα, όμως έχει την αίσθηση ότι τον θεωρούν ένοχο.
Όμως μετά από λίγες μέρες τον καλούν και πάλι για ανάκριση..»