Στο Πεδίον του Άρεως, μεγάλωσα. Εκεί έπαιξα με την πρώτη μου κανονική "δερμάτινη" μπάλα, μια λευκή Admiral του αγγλικού πρωταθλήματος παρακαλώ και εκεί πρωτοφλέρταρα με την Αλεξάνδρα.

Παρά την επική αποτυχία με την Αλεξάνδρα, άλλη συζήτηση αυτή, το πάρκο παρέμεινε πιστό σε μένα μέχρι και σήμερα το πρωί και μάλλον η σχέση μας θα μακροημερεύσει περισσότερο. Εδώ ξεπεράσαμε παρακμές, ναρκοκαταστάσεις, μαφίες, λοκντάουν και την αναπόφευκτη χύμα με παπάκι ύστερα από ουζοκατάνυξη στο «Τηνιακό».

Θα μας δυσκόλευε μια φραγκολεβαντίνικη επιγραφή;

Ευτυχώς που οι φωστήρες του Mars Field, δεν πέρασαν και τους γνωστούς «ανθρώπους των σπηλαίων» του Πάρκου για τον ίδιο τον θεό του Πολέμου και δεν έφτιαξαν κάποια φοβερή και τρομερή σχετική "επικοινωνία"…

Γιατί πως μπορείς να έχεις the Mars Field χωρίς the Mars Statue ε;

Έτσι…