Δεν θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές.

Όχι γιατί δεν γνωρίζεις που θα τις βρεις, αλλά επειδή δεν θέλεις να τις βρεις. Είσαι σε άρνηση, που λένε κι οι επαγγελματίες. Γιατί αυτές οι γραμμές με κάθε λέξη, με κάθε γράμμα και με κάθε φωτογραφία από πάνω κι από κάτω, σου επισημαίνουν κάτι που δεν θες να στο πει κανείς:

Είσαι στην λάθος πλευρά της Ιστορίας. Είσαι με τους κακούς. Ναι. Με αυτούς που πολέμαγες στα παραμύθια και στις αλάνες όταν ήσουν παιδάκι. 

Είσαι με όποιον «κακό» μπορείς να θυμηθείς στο σινεμά και με την παρέα που αποτελείται από άπραγους, από τους Τώρα-Κοιτάω-Αλλού και τους Τι να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα.

Ναι. Φυσικά δεν θα διαβάσεις ποτέ τους λόγους που πρόδωσες την παιδική σου ηλικία, την εφηβεία σου και τα ιδανικά σου για να μην αντιδράς ή να συναγελάζεσαι με τους Κακούς της περιπέτειας που βιώνουμε.

Ακόμη κι αν κάποιος, ή από σπόντα εσύ ο ίδιος, κοίταγες αυτό το κείμενο, θα πίστευες ότι μιλάει για κάποιον/κάποια άλλη. Υπάρχουν εξάλλου τόσα ΜΜΕ, τόσα sites για να κρύβεις την ενοχή σου για όσα κάνεις καθημερινά. Το ξέρω ότι σε κάνω να μοιάζεις με εγκληματία, ότι είναι σκληρό που κατέληξες στην Σκοτεινή Πλευρά, αλλά μήπως τελικά είσαι εγκληματίας;

Μη φοβάσαι. Δεν θα υπάρξει Νυρεμβέργη, Χάγη ούτε κανένας δικαστής Ντεγιάννης για σένα. Ποινικά ,μάλλον, είσαι αθώος. Τι κρίμα όμως που η Ιστορία δεν είναι δικαστήριο και το Μέλλον έχει την ηλίθια τάση, από όσο ξέρουμε, να είναι προοδευτικό, να τσουλάει, να βαδίζει, να τρέχει προς τα εμπρός.

Σίγουρα την ώρα που διαβάζεις όσα σε συμφέρουν, την ώρα που ακούς όσα θες και την ώρα που ασκείς την ανωτάτη στρουθοκαμηλική, δεν φαντάζεσαι ότι είσαι αναγνωρίσιμος. Αλλά είσαι. Σε βλέπουμε. 

Οπότε... στην υγειά σου φίλε μου, κυρ.Παντελή της Νέας Εποχής…