Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού έκανε μια ιστορική ανάδρομη στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, έκλεισε με τη φράση: «Καταθέτουμε πρόταση δυσπιστίας στον αρχηγό του εγκληματικού δικτύου των υποκλοπών, τον εντολέα του παρακράτους, πλέον υπάρχουν αποδείξεις. Η Βουλή θα αποφασίσει: Με τη δημοκρατία ή με την εκτροπή;»

Αφού έδωσε στη δημοσιότητα τα 6 ονόματα που τελούσαν υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ όπως επιβεβαίωσε η ΑΔΑΕ, δηλαδή αυτά του υπουργού Εργασίας κ. Χατζηδάκη, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρου, του αρχηγού ΓΕΣ κ. Λαλούση, του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας κ. Διακόπουλου, του πρώην και του νυν επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών κ.κ. Λάγιου και Αλεξόπουλου, είπε μεταξύ άλλων: «Αν εσείς όλα αυτά μπορείτε να τα καταπιείτε. Είτε γιατί εκβιάζεστε. Καθώς τα στοιχεία που έχουν μαζέψει από τις παρακολουθήσεις που σας αφορούσαν σίγουρα βρίσκονται στα χέρια του αρχηγού του ρυπαρού δικτύου. Είτε γιατί σκέφτεστε την επανεκλογή σας. Είτε γιατί θέλετε να αφήσετε μόνο τον κύριο Μητσοτάκη να πιεί το ποτήρι του εξευτελισμού, χωρίς να έχει άλλοθι. Είναι δικό σας πρόβλημα. Σας συμπονώ και σας κατανοώ. Αλλά εμείς αυτήν την εκτροπή δεν δικαιούμαστε να την καταπιούμε. Αλλά ορισμένες φορές βρίσκεται κανείς ενώπιον της ιστορίας. Γιατί οι αποφάσεις μπροστά σε τέτοια γεγονότα έχουν ιστορική αξία».

Η πρόταση μομφής ήταν αναμενόμενη μετά τα παρακάτω που ειπώθηκαν: «Μπορεί αυτή η εκτροπή να περάσει χωρίς απόδοση ευθυνών; Σε ένα κράτος δικαίου; Σε μια δημοκρατία με το βάρος των ιστορικών πληγών που έχει υποστεί στο παρελθόν η δημοκρατία μας; Και αν αυτό συμβεί, τι θα σημαίνει για την επόμενη ημέρα. Ότι όποια κυβέρνηση μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Ποιο θα είναι το μήνυμα;».

Ιστορική ευθύνη

«Έχουμε ιστορική ευθύνη να αντισταθούμε σε αυτή επιχείρηση συλλογικού μυθραδιτισμού της ελληνικής κοινωνίας. Και γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό δεν αφορά μια παράταξη ή μια ιδεολογική μάχη. Αυτό αφορά τη δημοκρατία, αφορά το Σύνταγμα, αφορά τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού. Δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοκρατική παράταξη. Αφορά κάθε δημοκράτη πολίτη. Αριστερό ή δεξιό είτε κεντρώο. Και υπήρξαν τέτοιες φωνές από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής. Δύο πρώην πρωθυπουργοί καταδίκασαν με το δικό τους τρόπο, αλλά σαφώς, τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου. Και ζήτησαν εν ονόματι της δημοκρατίας να χυθεί άπλετο φως. Όλος ο δημοκρατικός νομικός κόσμος, ο ΔΣΑ, 20 έγκριτοι συνταγματολόγοι, καταδίκασαν τη «γνωμοδότηση» Ντογιάκου προτάσσοντας την ανάγκη να προστατεύσει η δημοκρατία τον εαυτό της και τους θεσμούς. Υπήρξαν και θα υπάρξουν αυτές οι φωνές. Αλλά δεν αρκούν πια κάποιες φωνές. Σε κρίσιμες στιγμές για τη δημοκρατία, ο καθένας και η καθεμιά οφείλουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Και να στεκόμαστε με δημοκρατική ευθύνη απέναντι στην όποια εκτροπή.

Αλλά και απέναντι κυρίως στις συνέπειες της εκτροπής. Γιατί είναι ήδη ορατές οι πληγές στο σώμα της δημοκρατίας και της πατρίδας. Όταν η παραβίαση του κράτους δικαίου, στην πιο απεχθή της μάλιστα εκδοχή, την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, συνοδεύει την οικονομική και κοινωνική κρίση. Όταν η υπονόμευση δικαιωμάτων του πολίτη, του εργαζόμενου, του ανθρώπου, συνοδεύει τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την αγωνία, της κοινωνικής πλειοψηφίας. Όταν η δημοκρατία διασύρεται και η εκτελεστική εξουσία συμπεριφέρεται ως ο ιδιοκτήτης των δημόσιων ταμείων της χώρας. Όταν η εκτροπή εκτροχιάζει την εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και μεταφέρει ένα κλίμα σήψης και απαξίας στο κοινωνικό σώμα. Όταν το παρακράτος συνοδεύει την αισχροκέρδεια και την εκποίηση των πάντων. Όταν ακόμα και οι ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας εμπλέκονται στα ρυπαρά παιγνίδια των υποκλοπών και των εκβιασμών τύπου μαφίας. Τότε δεν αρκεί απλώς να διαπιστώνει κανείς ότι η δημοκρατία, η σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή, η θέση της χώρας στη διεθνή σκηνή, ακόμα και η εθνική μας ασφάλεια, έχουν γίνει παιχνίδι στα χέρια μιας αδίστακτης κυβέρνησης και ενός αδίστακτου πρωθυπουργού. Τότε, οφείλουμε, έχουμε ιστορική υποχρέωση να δράσουμε.  Και σε ό,τι μας αφορά  θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα που μας προσφέρει η δημοκρατία. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι ένοχοι. Δεν έχουν μόνο πολιτικές, αλλά και βαρύτατες προσωπικές και νομικές ευθύνες. Η παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας όσων έκαναν ακόμα και την εθνική μας ασφάλεια πεδίο υποκλοπών και εκβιασμών είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία και για την ασφάλεια της χώρας. Η παρακρατική λειτουργία, η διαφθορά και η πρωτοφανής νοοτροπία αυθαίρετης και ιδιοτελούς άσκησης της εξουσίας αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτής της Κυβέρνησης, η οποία έχει ήδη απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Μετά από όσα έχουν αποκαλυφθούν με αποδείξεις, η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ούτε για μια στιγμή ακόμα.  Ούτε μία μέρα στη θέση του δεν μπορεί να μείνει ο πρωθυπουργός. Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα της πορείας στο λαό για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης. Η Βουλή θα κληθεί να αποφασίσει: Με τη Δημοκρατία ή με την εκτροπή».

Τι θα γίνει τις επόμενες ημέρες

Στις έξι το απόγευμα ξεκινά στη Βουλή η τριήμερη συζήτηση. Ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση -καθώς ο Κυριακός Μητσοτάκης και το μισό υπουργικό συμβούλιο βρίσκονται σε προεκλογική περιοδεία στην Κρήτη- έκανε δεκτή την πρόταση. Όλες οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές διαδικασίες διακόπτονται και η συζήτηση που θα ξεκινήσει θα ολοκληρωθεί αργά το βράδυ της Παρασκευής με ονομαστική ψηφοφορία.

Πρόταση μομφής ή πρόταση δυσπιστίας ονομάζεται στον χώρο της πολιτικής, η διαδικασία που απαιτείται για την καθαίρεση μιας κυβέρνησης. Το πλαίσιο της καθώς και ο τρόπος κατάθεσης της προβλέπεται στο άρθρο 84 του Συντάγματος και το άρθρο 142 του Κανονισμού της Βουλής.

Άρθρο 84 του Συντάγματος, παράγραφος β'

H Bουλή μπορεί με απόφασή της να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την Κυβέρνηση ή από μέλος της. H πρόταση δυσπιστίας πρέπει να είναι υπογραμμένη από το ένα έκτο τουλάχιστον των βουλευτών και να περιλαμβάνει σαφώς τα θέματα για τα οποία θα διεξαχθεί η συζήτηση. Η συζήτηση για την πρόταση εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας αρχίζει μετά δύο ημέρες από την υποβολή της σχετικής πρότασης, εκτός αν η Kυβέρνηση, σε περίπτωση πρότασης δυσπιστίας, ζητήσει να αρχίσει αμέσως η συζήτηση, η οποία δεν μπορεί να παραταθεί πέρα από τρεις ημέρες από την έναρξή της. Η ψηφοφορία για την πρόταση εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας διεξάγεται αμέσως μόλις τελειώσει η συζήτηση, αλλά μπορεί και να αναβληθεί για σαράντα οκτώ ώρες, αν το ζητήσει η κυβέρνηση. Προκειμένου να γίνει δεκτή η πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης εν συνόλω ή κατά κάποιου μέλους, θα πρέπει να έχει υπερψηφιστεί από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (151 βουλευτές).

Κανονισμός της Βουλής, άρθρο 142

Η πρόταση δυσπιστίας υποβάλλεται στον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου σε δημόσια συνεδρίαση της Βουλής. Η σχετική συζήτηση αρχίζει με την ομιλία δύο βουλευτών από εκείνους που υπογράφουν την πρόταση δυσπιστίας. Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να μετατρέψει την πρόταση μομφής κατά του υπουργού της σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση συνολικά. Δεν μπορεί να υποβληθεί από την αντιπολίτευση νέα πρόταση δυσπιστίας εάν δεν περάσει ένα εξάμηνο από την απόρριψη της προηγούμενης όμοιας πρότασης, εκτός εάν υπογράφεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών. Παράλληλα, μέχρι το τέλος της ομιλίας των δύο βουλευτών, συντάσσεται ο πλήρης κατάλογος των ομιλητών που θα τοποθετηθούν ενώπιον της Ολομέλειας.

Video: Ο Αλέξης Τσίπρας καταθέτει πρόταση δυσπιστίας