ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Πόσες λέξεις χωρούν μέσα σε δυο βαγόνια; Ποιες λέξεις αντέχουν την έκρηξη; Τι λέξεις σηκώνουν τον πόνο; Τι να γράψεις κανείς για τα Τέμπη;
«Η Δικαιοσύνη θα λάμψει». Το πιστέψαμε. Το πιστεύουμε. Όχι ως κοινωνικό παρηγορητικό ευφημισμό, αλλά ως οργισμένο αίτημα. 365 μέρες φανήκαν για όλους μας αιώνας, από εκείνη τη νύχτα που σαν μαύρη, κατάμαυρη θάλασσα, ρούφηξε μέσα της 57 ψυχές και μαζί με αυτές, ό,τι είχε μείνει όρθιο μέσα μας. Μες στο μυαλό μας κάθε μέρα, κάθε ώρα. Παγιδευμένοι όλοι σε μια κατάσταση που ονομάζεται «μετά», μέσα στο οποίο δεν μπορούμε να τα νιώσουμε όλα. Νιώθουμε μόνο την καταστροφή. Βλέπουμε μόνο το σκοτάδι. Μυρίζουμε τη στάχτη.
Η όλη εικόνα του συνεδρίου ανέδειξε για μια ακόμη φορά τις παθογένειες του ΣΥΡΙΖΑ, για τις οποίες ο κ. Τσίπρας δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
Σε κάθε περίπτωση, μια εκλογική διαδικασία δεν λύνει το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν το κάνει, επειδή αγνοεί τη βασική μεθοδολογία στην επίλυση προβλημάτων: για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα και κύρια να το ορίσεις καλά.
Εδώ δεν πρόκειται για τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου (που ‘χει συνηθίσει, σχεδόν με δουλοπρέπεια, να τα κλαίει). Εδώ μιλάμε για τα παιδιά του Έλληνα γονιού. Που όχι, δεν πρόκειται ποτέ να συνηθίσει να τα κλαίει!
Μαθήματα σε νέους δημοσιογράφους για το τι να ΜΗΝ κάνουν ποτέ στη ζωή τους
Μέχρι η Ευρώπη ν’ αποφασίσει ωστόσο, αν θα ενωθεί πραγματικά ή αν θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, ο Πούτιν θα συνεχίζει να καταργεί εντός επικράτειας κάθε έννοια ελευθερίας και δικαιοσύνης, κι εκτός να κάνει το σερίφη με απειλές και μ’ επιθέσεις. Αμετανόητος, εξουσιαστής, απόλυτος κριτής και τιμωρός δικαίων και αδίκων. Κανονικός δικτάτορας σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατία.
Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένας κεντρώος και προοδευτικός που όταν τον ρωτούσαν για τους ακροδεξιούς στο κόμμα του απαντούσε «κανένα σχόλιο».
Βραχυκύκλωσε η Λίνα Κλείτου, θυμίζοντας τις παλιές καλές εποχές που έβγαζε σκληρά tweet εναντίον σερβιτόρων που δεν της γέμιζαν το κουπάκι της με κρασί.
Ας μην κοροϊδευόμαστε: χωρίς να μειώνω την τεράστια αξία κάθε μάρτυρα και κάθε μαρτυρίας, στην εξεταστική για τα Τέμπη όλοι περίμεναν μια στιγμή. Μια εξέταση. Τις εξηγήσεις ενός ανθρώπου. Ενός υπουργού. Του υπουργού. Χθες αυτή η ώρα έφτασε. Ο Κώστας Καραμανλής κάθισε στο (πολιτικό) εδώλιο. Και κατέθεσε. Και σχεδόν μας ζήτησε τα ρέστα…
Λίγη σοβαρότητα και λίγη συνείδηση. Αν δεν την έχετε, πρέπει να τη βρείτε. Μπορεί η ελληνική Βουλή και τα δωμάτιά της να ‘ναι από χρόνια θέατρα γραφικότητας, ανωριμότητας και μη συνεργασίας, όμως αυτό το δωμάτιο δεν επιτρέπει πια στα παιδιά να παίξουν. Ούτε στα εγκλήματα να κρυφτούν.
Είναι το ιερό μοσχάρι της φιλελεύθερης οικονομικής ισορροπίας. Είναι το κόκκινο πανί της σοσιαλιστικής οικονομικής ιδέας. Είναι το Ευαγγέλιο του καπιταλισμού, το συγχωροχάρτι της ελεύθερης αγοράς και το παντελόνι που ‘χει στις τσέπες του τ’ αόρατα χέρια της. Είναι ο ανταγωνισμός και λειτουργεί για το καλό του καταναλωτή. Έτσι δεν είναι;