Η  είδηση πως ο Μητσοτάκης πάει να «εγκαταστήσει» την κόρη του στο πανεπιστήμιο του Yale, ένα πανεπιστήμιο με εκτιμώμενο κόστος περίπου 250.000 ευρώ για τέσσερα χρόνια, έχει δυο αναγνώσεις.

Η πρώτη είναι πως ο πρωθυπουργός μετά την προχθεσινή, τραγική, προσβλητική, χυδαία, εμφάνιση του στη Βουλή, "κρύβεται" κακήν κακώς από τους επικοινωνιολόγους του.

Που είναι μια ανησυχητική ανάγνωση όπως και να το κάνουμε. Και για την ποιότητα του πρωθυπουργού μας, αλλά και για την ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Ωστόσο αυτή η ανάγνωση, όσο άσχημη, δυστοπική και παρακμιακή και να είναι, ίσως να μην είναι η χειρότερη.  

Ίσως είναι η δεύτερη ανάγνωση.

Και αυτή έχει να κάνει με το γεγονός πως η κόρη του, πάει σε ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού, ενώ χιλιάδες άλλοι συνομήλικοι της, φέτος, βρίσκονται εκτός μιας συνεχώς υποβαθμιζόμενης, δημόσιας παιδείας.

Το θέμα δεν είναι αυτή η ίδια η επιλογή της κόρης του. Ας πάει όπου θέλει και όπου, κυρίως, μπορεί. Δημόσια, ή ιδιωτικά. Έχει την επιλογή.

Το θέμα είναι πως ο πατέρας της και οι πολιτικοί του υφιστάμενοι κάνουν ό,τι μπορούν είτε για να αφαιρέσουν την επιλογή της δημόσιας παιδείας για δεκάδες χιλιάδες παιδιά, είτε για να μειώσουν την αξία της υποβαθμίζοντας την, εκπληρώνοντας "συμβόλαια" υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων.

Όποτε σαν πατέρας, ο Μητσοτάκης καλά κάνει και πάει να «εγκαταστήσει» την κόρη του στο πανεπιστήμιο της επιλογής της.

Εξάλλου βάσει οικογενειακής παράδοσης οι περισσότεροι Μητσοτακηδες πρώτα εγκαθίστανται σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο στο εξωτερικό και έπειτα εγκαθίστανται στο ζεστό δημόσιο χρήμα, το κρατικό.

Δυστυχώς όμως, δεν είναι μόνο πατέρας.

Είναι και πρωθυπουργός.

Δυστυχώς.