Το δόγμα «Νόμος και τάξη», πάνω στο οποίο βασίστηκε μεγάλο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας της ΝΔ, φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια. Ο ίδιος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έβαλε τέλος στο κυβερνητικό αφήγημα σήμερα, από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, λέγοντας: «Τώρα το ζητούμενο δεν είναι ο νόμος και η τάξη, αλλά η προστασία των πολιτών».

Ένα γράμμα με αποστολέα την πιο άτυχη γενιά νέων και παραλήπτη το σύμβουλο του πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη, ο οποίος -λίγο ως πολύ- χαρακτήρισε τους κατόχους διδακτορικών τίτλων, τεμπέληδες.

Ο Αλέξης Πατέλης, ο προοδευτικός, υπερ-άριστος άνθρωπος της κυβέρνησης και προσωπικός σύμβουλος του πρωθυπουργού με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Princeton, δεν θέλει κοινωνίες με ανθρώπους με τα προσόντα του.

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε σχεδόν υπνωτισμένοι να εξελίσσεται η επικοινωνιακή καταιγίδα της Κυβέρνησης με την «πατερίτσα» των Πετσωμένων ΜΜΕ υπέρ του νομοσχεδίου «Προστασίας της Εργασίας». Τα ψέματα πολλά και οι αλήθειες λίγες. Ας σταθούμε σε μια ρεαλιστική ανάλυση των μεγαλύτερων αγκαθιών που αντιμετωπίζει ο εργαζόμενος.

Η δήλωση του επικεφαλής συμβούλου του πρωθυπουργού, για τους κατόχους διδακτορικού που «δεν έχουν όρεξη για –πραγματική- δουλειά» είχε «υψηλό συμβολισμό και παιδαγωγικό χαρακτήρα». Θα τους πάρει άραγε 7 χρόνια να τελειώσουν το δικτατορικό τους στα εργασιακά ή θα αντιδράσουμε;

Κατά τη διάρκεια της φονικής πανδημίας το ενδιαφέρον της αποκαλούμενης κοινής γνώμης στράφηκε, κυρίως, στον καθημερινό αριθμό των κρουσμάτων, των διασωληνωμένων και των θανάτων, με αποτέλεσμα να υποβαθμιστούν άλλες πολύ σημαντικές παράμετροι, οι οποίες συνδέονται με την κυβερνητική πολιτική

Πάντα υπάρχει μια αφορμή που μας βοηθάει να αρχίζουμε να μιλάμε για τις αιτίες. Σχεδόν πάντα η αφορμή αυτή είναι δύσκολη, είναι δυσάρεστη, σχεδόν πάντα έχει κάποιο θύμα και θύτη, έχει βία, έχει κατάχρηση εξουσίας, έχει ρίζες βαθιές. Θέλω να ελπίζω ότι, κάθε φορά που υπάρχει μια αφορμή που μας οδηγεί να μιλάμε για τις αιτίες, βάζουμε ένα μικρό λιθαράκι προς μια αλλαγή.

Παρότι βρισκόμαστε στη δεκαετία του 2020, ζούμε στη χώρα στην οποία όταν ένας 22χρονος κυνηγάει τη νύχτα μια κοπέλα με τα γεννητικά του όργανα έξω από το παντελόνι του, προσβάλλοντας τη γενετήσια ελευθερία της, συζητάμε τι δουλειά είχε αυτή η κοπέλα βράδυ έξω από το σπίτι της, εάν ήταν προκλητικά ντυμένη και γιατί να το κάνει αυτό ένα "τόσο ωραίο" παιδί. Ωστόσο, η γυναίκα αυτή, Η Δανάη, όπως και κάθε άλλη η οποία κατήγγειλε περιστατικά βιασμού, απέδειξε ότι είχε πολλή σοβαρή δουλειά.

Τον τελευταίο καιρό έρχονται αναπάντεχες ειδήσεις από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, καθώς η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν ανακοινώνει μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας και για την αύξηση της φορολογίας των πλουσίων, που έρχονται σε ευθεία αντίθεση όχι μόνο με τα πεπραγμένα της καταστροφικής περιόδου Τραμπ αλλά και με τα δόγματα που έχουν επικρατήσει στην Ευρώπη και γίνονται με παβλοφικό τρόπο δεκτά από πολλούς ηγέτες.

Οι αδικοχαμένοι εργαζόμενοι της Marfin «δολοφονούνται» κάθε χρόνο, μετά την φυσική τους εξόντωση από αγνώστους που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη για να λάβουν την σκληρή ποινή που τους αξίζει. 11 χρόνια σπέκουλας, φημών, δολοφονίας χαρακτήρων και ιδεολογιών. 11 χρόνια πολιτικής εκμετάλλευσης στο βωμό της τάξης και της ασφάλειας. 11 χρόνια «ναι, αλλά για την Marfin δεν λέτε». Σήμερα μάλιστα μάθαμε πως οι νεκροί της Marfin «θυσιάστηκαν» για να μη μας ξανάβρει το κακό των διαδηλώσεων.

Άκου, Σάββα Πούμπουρα. Όχι μόνο εσύ προσωπικά. Όλοι οι "Πούμπουρες". Τα απομεινάρια ενός lifestyle (συγνώμη για το lifestyle) που έχει πεθάνει χρόνια πριν (γύρω στο 2010) και τώρα γυρνάτε από δω και από ΡΙΚ, σαν περιφερόμενοι θίασοι θετικής ενέργειας, σε παραστάσεις life coaching, ντιτζεϊλίκια τα καλοκαίρια σε επαρχιακά beach bars, τοποθετήσεις προϊόντων σε insta stories και πρόσφατα "Ημέρες Καριέρας". "Γκρούμινγκ" δηλαδή για εταιρείες που ψάχνουν εργαζόμενους... "νέους, φιλόδοξους και με όρεξη για δουλεια".