ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Κάνουν ό,τι θέλουν και δεν τους αγγίζει κανείς. Μπράβο Έλληνες, τουλάχιστον λέτε τη Βόρεια Μακεδονία «Σκόπια» και χαίρεστε. Μη ικανοί για κάτι παραπάνω.
Ποιο είναι το μέτρο της αθωότητας; Ποιες είναι οι απαιτήσεις της ενοχής; Πόσο αθώος μπορεί να είν’ ένας ερωτευμένος με τη δωδεκάχρονη; Θα ήταν το ίδιο αθώος αν δεν είχε τις φιλίες που όλοι ξέρουμε πως έχει; Πφφφφφ… Ψύλλοι στ’ άχυρα ενός λαού που βλέπει την ανθρωπιά του να καίγεται. Κι απολαμβάνει το θέαμα.
Άλλη μια χρονιά που συζητάμε τα παραλειπόμενα μιας τελετής Απονομής Βραβείων Oscar. Εντάξει, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο Nolan θα έσκιζε. Το χάσμα μεταξύ της Δουνκέρκης και του Oppenheimer ήταν δυσβάσταχτο σχεδόν. Δεν ήταν, όμως, αυτό που περίμενε το Hollywood για να επαναπαυθεί στις δάφνες του;
Υπάρχουμε κι εμείς οι απαισιόδοξοι σε αυτή τη χώρα, για τους οποίους τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να μας συγκινήσει τόσο, ώστε να πιστέψουμε ότι κάποια μέρα θα αλλάξει κάτι. Η καθημερινότητα μας επιβεβαιώνει με το χειρότερο τρόπο για την παρακμή σε όλα τα επίπεδα. Είναι μια εποχή βρωμερή και σκοτεινή. Και αυτό δίνει την ευκαιρία σε βρωμερούς, σκοτεινούς ανθρώπους, να αποκαλυφθούν και να δείξουν το χειρότερο πρόσωπό τους.
Αφήνοντας στην άκρη τα ζητήματα γούστου, το καλό, το κακό και το άσχημο, το πανηγυράκι της Eurovision και την meta-μουσική, ας καταφύγουμε στην ανάλυση που πάντα μας φτάνει πιο κοντά στην πραγματικότητα. Το παρόν γράφεται υπό το πρίσμα του μιντιακού παιχνιδιού και του shock-value.
Κάποτε νομίζαμε ότι είναι μια νεωτερική απάντηση στη μέρα της μητέρας. Ύστερα ότι είναι μια (σχεδόν βαλεντινική) ευκαιρία για χρόνια πολλά στα κορίτσια. Τελικά, κάπως κλείδωσε μέσα μας ως μορφή εορτασμού της φεμινιστικής υπερβολής. Γιατί; Άκου ερώτηση… Γιατί είμαστε άντρες.
«Η επιβολή διδάκτρων αναγκάζει φοιτήτριες να αναζητούν sugar daddies για να καλύψουν τις σπουδές τους», είπε από το βήμα της Βουλής ο Δημήτρης Κουτσούμπας χθες και όλοι αμέσως χαχάνισαν. Βλέπετε, δεν ήταν πρώτη φορά που κατά τη διάρκεια ομιλίας του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ είχαμε μια meme ατάκα και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.
Γεννιέσαι. Τάμπουλα ράσα. Μαθαίνεις τον κόσμο. Εσωτερικεύεις τους κανόνες της ζωής, μερικές φορές τόσο καλά, που τους θεωρείς σχεδόν φυσικούς. Αυτονόητους. Κοινούς, απόλυτους, γραμμένους στο ανθρώπινο DNA. Μαθαίνεις ιστορία κι η σιγουριά γκρεμίζεται, αλλά και πάλι: στο εδώ, στο τώρα, στο σήμερα, κάποια πράγματα πρέπει να ‘ναι δεδομένα. Είναι δεδομένα. Κι όμως, δεν είναι…
Πριν από λίγες μέρες ο ισραηλινός στρατός, σε μια ακόμη επίδειξη αλαζονείας και ύβρεως, άνοιξε πυρ εναντίον αμάχων που περίμεναν να πάρουν λίγα τρόφιμα και νερό με αποτέλεσμα τον θάνατο εκατό ανθρώπων και των τραυματισμό άλλων επτακοσίων.
Αν θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πιο σιχαμένο, αυτοαναφορικό άρθρο γνώμης που έχει γραφτεί για τα Τέμπη, αυτό ανήκει σε ένα διαμαντάκι του Capital.gr το οποίο διατείνεται πως έχασε το τραίνο επειδή είναι εργασιομανής. Το άρθρο του έχει αρχειοθετηθεί, ώστε να μπορείτε να το διαβάσετε άφοβα χωρίς να δώσετε κλικ. To ατεσιοχοριλίκι δεν είναι μαγκιά...
Και ας μην νικήσουμε άλλωστε ποτέ θα πολεμάμε πάντα. Και η δικαιοσύνη θα λάμψει. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
Από ένα σόου που λίγοι περίμεναν ακόμα και για το ΣΥΡΙΖΑ, στα καθόλου περιθώρια για εσωκομματική αντιπολίτευση