ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Ο Σόιμπλε δεν ήταν απλώς μια «ενσάρκωση του κακού» για τη χώρα μας και για όποια χώρα είχε την ατυχία να βρεθεί στα νύχια των αρπακτικών των αγορών.
Ο Βασίλης Καρράς είχε φύγει απ' τη ζωή, και γύρω του άναψε καυγάς που ο ίδιος ποτέ του δεν τον έστησε.
Πώς η τροπολογία της κυβέρνησης για τους μετανάστες μπορεί να οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στη σύγχρονη σκλαβιά
Σ’ όλα τα κράτη της γης, η σημαία είν’ ένα σύμβολο. Σε πολλά απ’ αυτά είν’ ένα σύμβολο αγώνων, θυσίας, επανάστασης, πάλης για την ελευθερία. Στα περισσότερα κράτη της γης, μια ροζ σημαία δεν θα ‘ταν πρόβλημα. Όμως η Ελλάδα δεν είναι “τα περισσότερα κράτη”…
Με αφορμή την υποστολή της ροζ σημαίας: Στην πραγματικότητα δεν θίχτηκε η εθνική τους συνείδηση και υπερηφάνεια. Πάνω από όλα αναστάτωσε το πατριαρχικό τους φρόνημα.
Η Κυβέρνηση βρήκε τον νέο της Phylax σε μια ροζ ελληνική σημαία, που δημιουργήθηκε και εκτέθηκε στο ελληνικό προξενείο της Νέας Υόρκης με σκοπό να ευαισθητοποιήσει στο ζήτημα των γυναικοκτονιών. Μιας λέξης που προκαλεί αλλεργία στους λάτρεις της πατριαρχίας.
Λες και πέφτει σε τοίχους μ’ εκατό. Ο στίχος μπορεί να περιγράψει με μεγάλη ακρίβεια τη διαδρομή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη τα τελευταία χρόνια. Μετράει, άλλωστε, αρκετό καιρό αυτή η κατηφορική πορεία.
Η συνάντηση ανάμεσα στους κ.κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν χαρακτηρίστηκε από τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ ως μια σημαντική πρόοδος στις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών. Έγινε προσπάθεια, και πάλι, η κοινή γνώμη να «ταϊστεί» με μια ακόμη επιτυχία της χώρας και προσωπικά του πρωθυπουργού, με κύριο επιχείρημα ότι οι συνομιλίες κατέληξαν στην υπογραφή της διακήρυξης Φιλίας και καλής Γειτονίας των Αθηνών. Είναι, όμως, έτσι;
Πολύ της μόδας τελευταία, ο Ροΐδης. Όχι ότι ξάφνου εντάθηκε το ενδιαφέρον στη μικροαστική μας ψωροκώσταινα για τον αιρετικό φεμινισμό της Πάπισσας Ιωάννας, ψυχραιμία. Απλώς, ανάμεσα στ’ άλλα, έγραψε ο αφορισμένος έναν αφορισμό, που εδώ και κάτι μέρες φαίνεται να εκφράζει απόλυτα το ελληνικό πολιτικό σύστημα (εκ δεξιών κι εξ ευωνύμων). “Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν την χώραν” παραθέτουν οι Έλληνες βουλευτές, “ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων”. Γελάστε ελεύθερα. Ή κλαψτε!
Έχουμε δυο γαϊδάρους, δυο δεμάτια μ’ άχυρο, και μιαν ακατανίκητη τάση για τσουβάλιασμα. Και κάπως έτσι, δεν μπορούμε να χωρίσουμε δύο δεμάτια έτοιμα, διαχωρισμένα εξαρχής (το ‘να απ’ τη μια – τ’ άλλο απ’ την άλλη), κι άρα συμπέρασμα δεν πρόκειται να βγει όσο τα παραχώνουμε μαζί στο ίδιο τσουβάλι. Δεν πρόκειται να κάνω το ίδιο λάθος. Δύο πλευρές έχει το στόρι. Κι οι δύο έχουνε δίκιο.
"Να μη γίνουμε σαν εκείνον που κολυμπάει στη θάλασσα αλλά πνίγεται στο ποτάμι" λέει μεταξύ άλλων ο Ρετζέπ ο ποιητής, κι ο Ταγίπ ο ειρηνοποιός χαμογελάει μ' ελπίδα, και σκύβει το κεφάλι ταπεινά ο Ερντογάν πασάς. Κι αν μου επιτρέψει η αρχοντιά τους λίγη λογοτεχνική κριτική, έχω να πω: Ενδιαφέρουσα χρήση των μεταφορών. Πολύ ενδιαφέρουσα, από κάποιον που μέχρι προσφάτως έστελνε σωρηδόν ανθρώπους να πνιγούν, και στη θάλασσα, και στο ποτάμι...
Μαμά, γιατί τον σκότωσαν; Δεν έπρεπε να τον σκοτώσουν. Είναι παιδί.