Διαβάζω απ’ το λεξικό:

Συγκάλυψη καλείται η απόπειρα, είτε επιτυχής είτε όχι, απόκρυψης αποδεικτικών στοιχείων που αφορούν παράπτωμα, σφάλμα, ανικανότητα ή εγκληματική πράξη, και τα οποία θεωρούνται χρήσιμα στην εξέταση μιας υπόθεσης.

Διαβάζω απ’ τον επίσημο διαδικτυακό τόπο της Βουλής των Ελλήνων:

Οι εξεταστικές επιτροπές συνιστώνται για την εξέταση ειδικών ζητημάτων δημόσιου ενδιαφέροντος [...] (και) έχουν όλες τις αρμοδιότητες των ανακριτικών αρχών και του εισαγγελέα πλημμελειοδικών.

Κι αναρωτιέμαι: Η Εξεταστική για τα Τέμπη, τελικά, ποιον απ’ τους δύο σκοπούς εξυπηρέτησε; Της εξεταστικής ή της συγκάλυψης;

Ζήτημα 1^ο: Εξέτασε το ζήτημα;

Υποθέτω πως δουλειά της εξέτασης είναι ν’ ανακαλύψει την αλήθεια. Και για ν’ ανακαλύψεις την αλήθεια πρέπει καταρχάς να κληθούν οι μάρτυρες. Όλοι οι μάρτυρες. Όμως αυτή τη φορά, οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας μας ενημέρωσαν πως η κατάθεση του συνδικαλιστή Γενιδούνια κρίνεται ακατάλληλη, αφού ο άνθρωπος που προειδοποιούσε για δυστύχημα τον υπουργό Καραμανλή είναι σήμερα “δεξί χέρι” του Καποτόρτο της Hellenic Train. Κι άρα; Θα προσπαθήσει να μας ξεγελάσει με την εξαιρετική υποκριτική τέχνη του; Κι αν είναι αυτό το θέμα με τον Γενιδούνια, γιατί να μην καλέσουμε τον Τριαντόπουλο; Είναι κι ο υφυπουργός τόσο καλός ηθοποιός; Κι άλλωστε, τι να την κάνει αυτός την τέχνη, έχει να κρύψει κάτι;

Αστεία συζήτηση. Μια εξεταστική επιτροπή που φοβάται μάρτυρες και μαρτυρίες είναι μια εξεταστική επιτροπή που φοβάται, ή την αλήθεια, ή τον εαυτό της. Ένοχοι ή ανίκανοι; Υπάρχει σωστή, μα όχι καλή απάντηση…

Ζήτημα 2^ο: Λειτούργησε ως ανακριτική αρχή;

Τι κάνει ένας ανακριτής; Ρωτάει, επιμένει, προσπαθεί να μάθει. Στην ανάγκη, φέρνει τον απρόθυμο μάρτυρα σε δύσκολη, αμήχανη, άβολη θέση. Τι έκανε το εδώ προεδρείο της επιτροπής; Καθόλου δεν φοβήθηκε φυσικά να φέρει ανθρώπους σε δύσκολη θέση, μόνο που έφερε τους λάθος ανθρώπους. Όχι τους μάρτυρες μα τους εξεταστές. Όχι όσους χρωστούσαν εξηγήσεις μα όσους τις ζητούσαν. Όσους τόλμησαν να τις ζητήσουν.

Τ’ αδύνατα δυνατά έκανε ο πρόεδρος Μαρκόπουλος για να προσφέρει άνετο κάθισμα κι ανίδρωτο πουκάμισο στον υπουργό Καραμανλή, στον περιφερειάρχη Αγοραστό, σε κάθε ομόσταβλό του που κάθισε στην καρέκλα της “ανάκρισης”. Ερωτήσεις δεν απαντήθηκαν μα: “Σας απάντησε, συνεχίστε παρακαλώ!”. Μπάλες έφυγαν στην εξέδρα μα: “Βλέπουμε τι προσπαθείτε να κάνετε, παρακαλώ περάστε στην επόμενη ερώτηση”. Ρολόγια, φωνές, ύφος καρδιναλίων, δασκαλίστικη αυστηρότητα, κάθε όπλο ενός κακού διαιτητή σ’ ένα στημένο παιχνίδι. Σφύριγμα – λήξη – πανηγυρισμοί. Το ‘χετε συμφωνήσει και το κερδίσατε.

Συμπέρασμα: Υπήρξε συγκάλυψη στην εξεταστική των Τεμπών;

Απροκάλυπτη. Προκλητική. Χωρίς κανένα τακτ και χωρίς τη στοιχειώδη ευφυΐα μιας καλής σκηνοθεσίας. Όμως αυτή είναι η συνήθεια μιας κυβέρνησης (κι ενός κράτους, συνολικά) που ξέρει ότι όλα περνάνε κι όλα συγχωρούνται. Τα ίδια τα Τέμπη λησμονήθηκαν, μπήκαν στο περιθώριο, επιβραβεύθηκαν σχεδόν, απ’ το 41% του εκλογικού σώματος. Η σκανδαλώδης εξεταστική τους, ποιον να τρομάξει; Στο κάτω-κάτω, ας μη γελιόμαστε. Κόντρα σε κάθε ορισμό της Βουλής των Ελλήνων, αυτό δεν είναι η εξεταστικές; Ένας τρόπος να κουκουλώνονται τα πάντα σ’ ένα πελώριο μπάχαλο; Μια μέθοδος που οδηγεί σε μπόλικα πορίσματα για κάθε γούστο, και μοναδικό συμπέρασμα ότι και πάλι το μάρμαρο θα μείνει απλήρωτο; Ναι, αυτό είναι. Μόνο που αυτή τη φορά υπάρχει διαφορά.

Εδώ δεν πρόκειται για τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου (που ‘χει συνηθίσει, σχεδόν με δουλοπρέπεια, να τα κλαίει). Εδώ μιλάμε για τα παιδιά του Έλληνα γονιού. Που όχι, δεν πρόκειται ποτέ να συνηθίσει να τα κλαίει! Απέναντι σε κάθε πολιτική λογική που υπαγορεύει στο σκοπό (γεμάτα τραίνα) ν’ αγιάζει τα μέσα (προκλητικά ψευδείς δεσμεύσεις ασφαλείας), θα υπάρχουν 58 χαμένες ζωές έτοιμες να στοιχειώσουν ένα ολόκληρο κράτος. Κι απέναντι σε κάθε υπουργό που νιώθει ότι ξανά θα τη γλυτώσει για τα ψεματάκια εντός Βουλής (κρυμμένος πίσω από ‘να ιστορικό όνομα), θα βρίσκονται οικογένειες με μια χαρακιά στην καρδιά κι ένα μοναδικό σκοπό στη ζωή τους. Τελικά, απέναντι σ’ ένα σκασμό συνένοχων ψηφοφόρων στις Σέρρες κι αλλού, θα υπάρχουμε ένα πλήθος ανθρώπων με μνήμη κι ανθρώπινη ηθική πυξίδα. Κι όλα αυτά, μονόδρομα οδηγούν στο:

Τελικό Συμπέρασμα: Συγκαλύψτε όσο θέλετε - τα Τέμπη δεν θα ξεχαστούν. Ούτε θα περάσουν...