Η ιστορία με το “χάραγμα του αντίχριστου” είναι παλιά όσο κι η Αποκάλυψη. Δεν γράφω “η Αποκάλυψη του Ιωάννη”, μιας που ιστορικοί, φιλόλογοι και θεολόγοι δεν βάζουν χέρι στο Ευαγγέλιο πως το εσχατολογικό παραλήρημα πράγματι ανήκει στον τέταρτο ευαγγελιστή. Κι αυτό είν’ ένα μονάχα απ’ τα πολλά μπουρδουκλώματα που συναντά κανείς διαβάζοντας την ιστορία του τελευταίου κεφαλαίου της Βίβλου. 

Πόσο γρήγορα κατρακυλάει η χώρα σε μια αδιανόητα άγρια κατηφόρα της λογικής και της νοημοσύνης των εναπομεινάντων σωφρόνων ανθρώπων της;

Σας έχω νέα. Θα τους νικήσουμε. Γιατί έχουμε δίκιο. Γιατί είμαστε πολλοί. Γιατί είμαστε ενωμένοι. Γιατί απέναντι στους φασίστες δεν χωράνε οπαδικά.

Την Ελλάδα δεν την καίνε οι πρόσφυγες ή οι μετανάστες. Την καίνε πολιτικοί και δημοσιογράφοι.

* Γράφει η Νόρα Ράλλη

Το 1860, οι τότε αριστεροί (με σημερινούς όρους, καθώς δεν είχε γραφεί ακόμα το Κεφάλαιο του Μαρξ, ούτε είχε γίνει η Παρισινή Κομμούνα), καθώς τούς μάζευαν από τα Επτάνησα ως «αντιφρονούντες» και τους πήγαιναν στις φυλακές της Κέρκυρας, τραγουδούσαν:

Ποια από όλες τις θεωρίες που έχει πουλήσει συμμερίζεται τελικά η κυβέρνηση; Γιατί εξακολουθεί να μη δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις;

Καιγόμαστε…

Ούτε εντύπωση δεν κάνει πια. Μετά το Μάτι είπαμε ποτέ πια. Μετά την Εύβοια είπαμε ποτέ μη λες ποτέ. Ε, τώρα πια κοιτάμε χάρτες για να δούμε τι απόμεινε, να ‘χουμε μιαν εικόνα για του χρόνου.

Αυτόκλητοι πολιτοφύλακες απαγάγουν μετανάστες καθώς πιστεύουν ότι είναι υπαίτιοι για την φωτιά. Θεωρούσαμε πως δεν πάει άλλο πάτο, κι όμως τα καταφέραμε. Πάει.

“Εικοσιπέντε κομμάτια”.

Θα μπορούσε να ‘ναι ατάκα λιμενεργάτη, εμπόρου, μάγειρα ή φοιτητή που παραγγέλνει πίτσα. Ήταν ατάκα “κυνηγού”. Ενός αυτόκλητου κυνηγού επικηρυγμένων που κανείς δεν επικήρυξε. Κι όπου «κομμάτια», βάλε άνθρωποι...

Μια ιστορία για... κυνηγούς κεφαλών και μετατόπιση ευθύνης 

Όλη η χώρα μια στάση λεωφορείου στο χάος. Πενθούμε καθημερινά ένα μέλλον που έχει προ πολλού δολοφονηθεί. Υποθέτω πως, αν σε έναν άλλο κόσμο η παντελής ανυπαρξία νόμου και τάξης θεωρούνταν ιδανική, η Ελλάδα θα ήταν πρότυπο, μια εξαιρετική καλλονή άξια να τη μιμηθεί κανείς. Ακόμα κι αν ο οποιοσδήποτε πολίτης δεν μπορούσε να κατανοήσει πώς βιώνεται η λέξη «χάος», σήμερα που βλέπει τη χώρα του να έχει μετατραπεί σε αποτεφρωτήριο, βεβαιώνεται πως έχει γίνει εθνικό κεκτημένο.

Ως προοδευτικός πολίτης οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας με έχουν ανησυχήσει. Η άνοδος της ακροδεξιάς, η συρρίκνωση των προοδευτικών δυνάμεων και κυρίως η απουσία ουσιαστικής και ισχυρής εναλλακτικής στο κυβερνόν αφήγημα αποτελούν μελανά σημεία στην δημοκρατία μας. Ο επόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ καλείται να αντιμετωπίσει θέματα τέτοιας σημασίας.