“Ζώο δίποδο και άπτερο” είχε περιγράψει ο Πλάτωνας τον άνθρωπο. Ο Διογένης τότε του παρουσίασε γι’ άνθρωπο μια ξεπουπουλιασμένη κότα, κι ο Πλάτωνας (λέει ο θρύλος) συμπλήρωσε τον ορισμό του: “Ζώο δίποδο, άπτερο, πλατώνυχο”. Ε, αν ο Διογένης ήθελε να του τη βγει ακόμα λίγο, θα μπορούσε αυτή τη φορά να του παρουσιάσει έναν οπαδό. Ένα φασίστα. Ένα χούλιγκαν. Δίποδος, άπτερος, πλατώνυχος. Κι όμως, είναι άνθρωπος αυτό, Πλάτωνα;

Τα πρώτα σημάδια παρακμιακής λογικής στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεκίνησαν από την εποχή που κυβερνούσε τη χώρα. Υπήρξαν περιπτώσεις, όπως εκείνη του κ. Παππά, που ελάχιστα διέφεραν από τις πρακτικές διαπλοκής των κομμάτων που κυβέρνησαν μετά το 1974, δηλαδή της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τα φαινόμενα πολλαπλασιάστηκαν μετά την απώλεια της εξουσίας στις εκλογές του 2019 και έγινε ολοφάνερη η παρακμιακή τροχιά στην οποία βρίσκεται το κόμμα της αξιωματικής Αντιπολίτευσης μετά την πρόσφατη ήττα και την παραίτηση του κ. Τσίπρα.

Απ’ όταν ο άνθρωπος ανακάλυψε την ικανότητά του να σκέφτεται, η λέξη ζώο απέκτησε γι’ αυτόν μια έννοια προσβολής. Κι απ’ όλα τα ζώα, τη χειρότερη θέση στην κλίμακα των προσβολών την έχει ο γάιδαρος. Το γαϊδούρι. Υπομονετικό, καλόβολο, παντελώς αθώο. Και στην αντίπερα όχθη, ένας άνθρωπος ικανός να το βλέπει που υποφέρει, να το βλέπει που παραπατά, να το κοιτάζει που λυγίζει και να λέει με σηκωμένους ώμους: “ζώο εργασίας”. Ποιος απ’ τους δυο είν’ η προσβολή και ποιος το παλικάρι, αναρωτιέμαι…

Ο νέος γύρος αγωγών, απειλών και μηνύσεων από τον Κούγια για να προστατέψει την «θιγόμενη τιμή και υπόληψη» του πρωτόδικα καταδικασμένου βιαστή ανηλίκων Δημήτρη Λιγνάδη, σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Πως μπαίνουμε στην τελική ευθεία για το Εφετείο.

Λιγνάδης και Κούγιας μηνύουν την Γερασιμίδου.

Και γιατί να μη δουλέψεις δηλαδή ως τα 74; Κάποιοι γίνονται γονείς στα 45. Κάποιοι δίνουν πανελλαδικές στα 50. Κάποιοι κάνουν μεταπτυχιακά στα 55 και διδακτορικά στα 60. Δούλευε ρε, τεμπέλη! Ο κόσμος προχωράει, εξελίσσεται, η ζωή μεγαλώνει, εσύ τι ζητάς; Να σου πληρώνει το κράτος 30 χρόνια διακοπές;

Καλοκαίρι 2023. Κάτοικοι της Ελλάδας αλλά και τουρίστες, τρέχουν αλλόφρονες σαν μυρμήγκια που κάποιος αποκάλυψε ξαφνικά τη φωλιά τους, να γλιτώσουν από τις καθημερινές, πυκνές, γενικευμένες ασύμμετρες απειλές. Megafires ή Μεγαφωτιές, εκρήξεις σε στρατιωτικές μονάδες που εκκενώνονται, 3 πυροσβεστικά οχήματα για μία… έξωση, πληθωρισμός, ακριβότερο ρεύμα στην Ευρώπη, εξωπραγματική ακρίβεια. Οι κυβερνητικές ντουντούκες παίζουν εδώ και 4 χρόνια την ίδια κασέτα: «Παρακαλούμε παραμείνετε ψύχραιμοι-εκκενώσατε διατεταγμένα - ή παραμείνατε στις οικίες σας!» (αναλόγως το διακύβευμα).

Έρχονται στιγμές που από δημοσιογράφος, γίνεσαι μάρτυρας. Μάρτυρας της κατάρρευσης κάθε δομής διαχείρισης κρίσεων και της πλήρους ανυπαρξίας μηχανισμών να σώσουν αλλά και να ενημερώσουν.

Αν ζούσε ο Σαραμάγκου κι είχανε τρόπο να φτάσουν ως τα μάτια του αυτές εδώ οι αράδες, θα ‘θελε και θα του χρώσταγα, είν’ αλήθεια, μια συγγνώμη. Όχι επειδή δανείστηκα το ποίημά του κι άλλαξα την ιδιωτικοποίηση με τη φωτιά που καίει μέρες τώρα την Ελλάδα, αλλά γιατί αφαίρεσα μ’ απαράδεκτη αυθαιρεσία εκείνο το “πουτάνα” πίσω απ’ τη μάνα που τους γέννησε. Κομ ιλ φο; Απλή δικαιοσύνη. Τι μου ‘φταιξαν, Ζοζέ, οι πουτάνες;

Χθες κοιμηθήκαμε με κλειστά παράθυρα και κλιματισμό, ασφαλείς -καθόλου ταπεινοί- και πολύ πεινασμένοι, και ξυπνήσαμε χωρίς τη Ρόδο.

Ο Πρωθυπουργός παίρνει τηλέφωνο και παρακαλά τους ομολόγους του, ζητώντας εναέρια μέσα, πυροσβέστες και δασοπυροσβέστες.

Πώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε στην άκρη τη μοναδική ελπίδα να αποφύγουμε τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων τριών ετών.