Ήρωας ο Cillian Murphy που το σήκωσε. Ήρωας και ο Robert Downey Jr.  Όμως μου αρέσουν κι οι χαμένοι, οι αντιήρωες. Ή, μάλλον, οι πιο ήρωες από τους ήρωες. Και σε αυτούς θα υψώσω μια γουλιά και θα τους παραδεχτώ. Και θα γράψω: Τι γενναία, παθιασμένη και περήφανη ψυχή που είσαι, βρε Mark Rufallo. Με πόση αξιοπρέπεια στάθηκες στο ύψος των περιστάσεων. Η αφοσίωσή του στο να μιλά για σημαντικά θέματα, όπως ο πόλεμος στη Γάζα υπήρξε για άλλη μια φορά αξιομνημόνευτη.

Ήρωας με τη μεταφορική έννοια, που περπάτησε το κόκκινο χαλί με την κόκκινη αντιπολεμική καρφίτσα περασμένη στο πέτο. Ένα ηχηρό μήνυμα για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Η Γάζα έχει γίνει μια κόλαση απ΄το χέρι του Ισραήλ και οι Η.Π.Α. είναι ο ηθικός αυτουργός. Και ενάντια σ’ αυτό το έγκλημα, το γενοκτονικό παραλήρημα, σήκωσε το χέρι του ειρηνευτικά, παίρνοντας το ρίσκο. Τις κόκκινες κονκάρδες με το χέρι και τη μαύρη καρδιά προωθεί η οργάνωση Artists4Ceasefire, με στόχο να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τη σκληρή πραγματικότητα: τη σφαγή  30 χιλιάδων κατοίκων της Γάζας από τη στιγμή που η Χαμάς επιτέθηκε στο Ισραήλ στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου. 

Τον τελευταίο καιρό το κλίμα στο Hollywood είναι τεταμένο, με τη συζήτηση γύρω από έννοιες όπως ο αντισημιτισμός και η γενοκτονία να μεγαλώνει. Αυτοί που κάποτε ήταν σύμμαχοι, τώρα ανταλλάσσουν αλληλοκατηγορίες για λογοκρισία, υποκρισία και προδοσία. Ταυτόχρονα, αναγνωρισμένα πρόσωπα που παίρνουν θέση αντιμετωπίζουν κριτική, εξοστρακισμό και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακύρωση.  Άλλοι προτιμούν να λουφάξουν και να διατηρήσουν χαμηλούς τόνους, ιδιαίτερα μετά τα ταραχώδη χρόνια της προεδρίας Trump, της σκληρής πανδημίας του κορωνοϊού, που τσάκισε την παραγωγή, και διπλής απεργίας που παρέλυσε τα πάντα. Όμως, οι καλλιτέχνες είναι κι αυτοί άνθρωποι. Κι έχουν κάθε δικαίωμα να βγουν και να φωνάξουν ότι αυτό δεν είναι σωστό.

Το Poor Things ήταν μια γυναικεία ιστορία για όσους δεν φοβούνται τις γυναικείες ιστορίες. Και ο χαρακτήρας-καρικατούρα του Rufallo μας έδειξε πώς εκφράζεται η τοξική αρρενωπότητα με έναν πολύ έμμεσο, κωμικοτραγικό τρόπο. Η μικρή και συμβολική του κίνησε την Κυριακή που μας πέρασε δεν τον κάνει υπέρμαχο της Χαμάς ή του αντισημιτισμού. Τον κάνει άνθρωπο. Ανάμεσα στους υπόλοιπους καλλιτέχνες που έσπευσαν να κάνουν την ίδια κίνηση, η Billie Eilish, ο Mark Ronson, ηAva DuVernay, ο Ramy Youssef κ.ά. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Πριν κάποιους μήνες, εν μέσω του συνεχιζόμενου πολέμου Ισραήλ-Χαμάς, ο ηθοποιός του Hollywood είχε ασκήσει δριμύτατη κριτική στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, όταν είχε δηλώσει πως οι Παλαιστίνιοι είναι «παράπλευρες απώλειες», δικαιολογώντας ουσιαστικά τη σφαγή τους.

«Οχι. Λυπάμαι. Δεν είναι “παράπλευρες απώλειες”, είναι ανθρώπινα όντα που τυγχάνει να έχουν γεννηθεί εκεί και να ζουν εκεί και τα περισσότερα από αυτά έχουν εγκλωβιστεί εκεί», είχε γράψει μεταξύ άλλων στο X.

Και πάλι, όμως, δεν ήταν η πρώτη φορά. Το όνομά του βρισκόταν μέσα στη μεγάλη λίστα διασημοτήτων που υπέγραψαν μια επιστολή προς τον πρόεδρο των Η.Π.Α. Joe Biden τον Οκτώβριο, ζητώντας κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και το Ισραήλ.  Εκτός από την Παλαιστίνη, όμως, πήρε θέση και για κάτι ακόμα. Εξέφρασε τη θέση του υπέρ της πρωτοβουλίας My Voice, My Choice και των γυναικών που υπερασπίζονται το ακριβό δικαίωμα στην επιλογή.

Όπως έγραψε στο λογαριασμό του στο Instagram: «Το θέμα των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων μού θυμίζει το Poor Things. Για να κάνω αναφορά και στην ταινία: “Είναι το σώμα σου, Bella Baxter. Είναι επιλογή σου να το δώσεις ελεύθερα”. Αλλά η Ακροδεξιά αντιτίθεται σε αυτό το ισχυρό μήνυμα. Μόνο στις ΗΠΑ και την ΕΕ έχουν αποκόψει δεκάδες εκατομμύρια γυναίκες από το βασικό δικαίωμα της άμβλωσης». 

Ναι, κάποιοι μπορεί να θυμώνουν και να θεωρούν πως ο θεσμός των Oscars αρχίζει και χάνει την ουσία του, όταν οι καλλιτέχνες επιδίδονται απρόσκοπτα σε πολιτικές ομιλίες και μηνύματα. Ναι, οι ταινίες υποτίθεται ότι αποσπούν την προσοχή μας από τα τρομακτικά αυτού του κόσμου και μας ανοίγουν μια πόρτα απόδρασης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ σκληρή για να την αγνοούμε. Και γι’ αυτό ευχαριστούμε τον Mark Rufallo που μας θύμισε ότι είμαστε όλοι άνθρωποι. Νικητής στις καρδιές μας. Και γι’ αυτό εύχομαι η Ακαδημία να του το φυλάει για το μέλλον. Το Oscar ανθρωπιάς το έχει κερδίσει ήδη, άλλωστε.