Αυτές ήταν οι τελευταίες γραμμές από ένα κείμενό μου για ένα μικρό κοριτσάκι Ρομά που συνάντησα τυχαία στο δρόμο να καθαρίζει μπαρμπρίζ αυτοκινήτων. Ένα κοριτσάκι αόρατο για την κοινωνία μας που γίνεται όμως ορατό μονάχα όταν εγκλωβιστεί στα δίχτυα της παραβατικότητας.

Με αφορμή το συγκεκριμένο κείμενο που συνέπεσε με τη δολοφονία του νεαρού αθίγγανου από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, έγινα αποδέκτης αδιανόητου μίσους με προσβλητικούς - απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, απειλές και κατάρες που εκφράστηκαν τόσο με σχόλια κάτω από τις αναδημοσιεύσεις όσο και με προσωπικά μηνύματα.

Η αλήθεια είναι ότι αν και συνηθισμένος στη χυδαιότητα όσων κρύβονται πίσω από την ασφάλεια και ανωνυμία του πληκτρολογίου, αυτή τη φορά εξεπλάγην από το συντονισμό και τη σφοδρότητα της επίθεσης. Έπειτα από εκατοντάδες αναφορές το Facebook λογόκρινε και διέγραψε το κείμενο μου, ως κείμενο μίσους(!) και μπλόκαρε το δημόσιο προφίλ μου για ένα μήνα.

Ψιλά γράμματα θα πει κανείς. Ίσως.

Αλλά.

Πριν από λίγο γύρισα από το νοσοκομείο.

Ο μικρός μου γιος που μετράει μόλις εφτά μήνες στη ζωή, έσπασε σε μια παντελώς ανύποπτη στιγμή το μηριαίο του οστό.

Ο μικρός μου θα νοσηλευτεί φορώντας ένα βαρίδιο στο πόδι ξαπλωμένος σε πλήρη ακινησία σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, εν καιρώ παγκόσμιας πανδημίας.

Ύστερα από εφτά μέρες και αν όλα πάνε καλά θα του κάνουν ολική νάρκωση και θα του τοποθετήσουν γύψο από το ύψος του στήθους μέχρι τον αριστερό του αστράγαλο. Θα μείνει έτσι, ακίνητος, για τέσσερις ακόμα εβδομάδες.

Η οικογένειά μου θα χωριστεί στα δυο. Τη φροντίδα της τρίχρονης κόρη μου θα αναλάβω εγώ ενώ η γυναίκα μου θα φροντίσει τον μπέμπη. Αδιανόητη ταλαιπωρία μεν, «το μη χείρον βέλτιστο» δε, άντε να πούμε και ένα αρχαίο για σας που αγαπάτε τις περικεφαλαίες.

Λευκοί είμαστε, Έλληνες είμαστε, ασφάλεια δόξα τω Θεώ έχουμε. Θα δυσκολευτούμε αλλά θα τα καταφέρουμε.

Θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα σκέφτομαι και παρηγοριέμαι. Πολύ χειρότερα.

Θα μπορούσε για παράδειγμα να είχαμε γεννηθεί Ρομά και ο γιος μας να ήταν κι αυτός Ρομά. Θα μπορούσε. Σωστά; Τυχαία είναι όλα, σωστά; Τυχαία γεννιέσαι, τυχαία πεθαίνεις, τυχαία σε σκοτώνουν, τυχαία σπας το πόδι σου.

Τυχαία, αλλά όχι όλα, δεν είναι όλα τυχαία. Κάποια πράγματα τα επιλέγεις.

Κυρ Παντελής για παράδειγμα δεν γίνεσαι τυχαία. Ε, κυρ Παντελή;

Γιατί τα γράφω αυτά θα μου πείτε. Μα για να δώσω χαρά και ικανοποίηση. «Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Σωστά; Σωστά.

Εσείς που κοιμάστε, κοιμηθείτε ακόμα πιο ήσυχα. Το σύμπαν συνωμότησε και οι κατάρες σας έπιασαν τόπο.

Παλιάνθρωποι.