Ανοίξαμε το self test για κυβέρνηση Μητσοτάκη και αντί να δούμε αριστεία, μείωση φόρων, επενδύσεις και φιλελευθερισμό, είδαμε “ράπιντ” ύφεση -πριν ακόμα την πανδημία- αστυνομική βαρβαρότητα, δεκάδες κουτάλες στο βάζο με το μέλι των απευθείας αναθέσεων, κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, αναβίωση του πελατειακού κράτους με ρεκόρ μετακλητών, δολοφονίες, φίμωση του Τύπου, υπονόμευση του ΕΣΥ, φονικά λοκντάουν, ανοίγματα του τουρισμού χωρίς σχέδιο, πρωθυπουργική "ανεμελιά", ατομική ευθύνη και 20.055 νεκρούς από την πανδημία.

Κάθε μέρα ξεπερνάνε κάθε φαντασία. Αρρωστημένη και σατιρική.
Κάθε μέρα -με εγγύηση επιστροφής χρημάτων- προσπαθούν να καλύψουν στατιστικά στοιχεία, γκάφες, σκάνδαλα, δηλώσεις αλλοφροσύνης υπουργών και έλλειψη σχεδίου. Συνήθως τα καταφέρνουν.
Κάθε μέρα οι πολίτες τρέχουν να προλάβουν την κανονικότητα που τους ποδοπατάει και τους ισοπεδώνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε από την πρώτη μέρα η κυβέρνηση –τα περισσότερα κατά της ίδιας της κοινωνίας- υπάρχει τουλάχιστον ένα στο οποίο καταγράφει συντριπτική νίκη.

Η κοινωνία κουράστηκε.

Δεν μπορεί πλέον να ακολουθήσει τον καταιγιστικό ρυθμό των παλινωδιών και των σκανδάλων τους.
Αδυνατεί να δει με «γυμνό μάτι» τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα ενός άρτιου συστήματος πληροφόρησης, παραπληροφόρησης και προβολής εικονικής πραγματικότητας.

Την ίδια ώρα η αριστερά περιφέρει το σαρκίο της, με τα ίδια πρόσωπα, να λένε τα ίδια αφόρητα τετριμμένα, έχοντας όλες τις απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν κάνει πλέον κανείς.

Κάναμε το self test και βγήκαμε θετικοί σε κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ίσως έπρεπε να κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τη συσκευασία.

Κάπου έγραφε: ημερομηνία λήξης 1990-1993.

Μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε υποσχόμενη τάξη, ασφάλεια, οικονομική ανάπτυξη και… αριστεία.

Μόνο την τάξη πέτυχαν. Την μεσαία. Στο δόξα πατρί.