Μάλλον τυχαία έπεσα τις προάλλες σε ένα βιντεάκι από τις audition του Masterchef, ένα διαγωνισμό που πλέον δεν αναδεικνύει μόνο τους καλύτερους και τις καλύτερες chef, αλλά και ωραίους ανθρώπους.

Είναι δύσκολο πράγμα όμως μια οντισιόν, θυμίζει και λίγο συνέντευξη για δουλειά.

Σε αυτά τα 10 λεπτά, βλέπεις διαγωνιζόμενους οι οποίοι δεν παρουσιάζουν μόνο το πιάτο τους, αλλά και ένα κομμάτι του χαρακτήρα τους.

Στα μάτια ενός εξ αυτών, του Αλέξανδρου Αντωνελάκη, αντίκρισα κάτι πολύ φωτεινό που έλαμπε μέσα από την οθόνη του λάπτοπ μου.

(Στο παρακάτω βίντεο εστιάστε στο 8:41 - 9:14)

Οι χρήστες ουσιών, πρώην και μη, δίνουν καθημερινές οντισιόν, περνάνε από καθημερινά casting. Αδιάκριτα μάτια τους κοζάρουν, κρίνουν δίχως να έχουν ιδέα, τους λυπούνται για μια εικόνα που δεν αντιλαμβάνονται και το χειρότερο, σφυρίζουν αδιάφορα.

Ο δρόμος της ζωής είναι γεμάτος στροφές, ανηφόρες και κατηφόρες. Πολλές φορές μπορεί να σε βγάλει έξω από την σωστή πορεία και να σε πετάξει στο γκρεμό.

Έχοντας ήδη χάσει τον έλεγχο, παύεις πλέον να κοιτάς κάποιο χάρτη και κοιτάς την επόμενη μέρα. Δε μπορείς να κοιτάξεις πιο μακριά, στα μάτια σου το μέλλον φαντάζει θολό.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν και παλεύουν να σηκωθούν. Φανταστείτε όλοι αυτοί οι καθημερινοί κριτές του ριάλιτι επιβίωσης που λέγεται ζωή να έπαιρναν από το χέρι αυτούς τους ανθρώπους.

Δεν ανήκουν στον κόσμο τους όμως, είναι «πρεζάκια». Έτσι τους αποκαλούν και συνεχίζουν τον δρόμο τους.

Σήμερα είναι Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς. 

Αν με ρώταγε κάποιος τι σημαίνει Αγκαλιά, θα του εξηγούσα την δουλειά που κάνουν οι άνθρωποι στο ΚΕΘΕΑ.

Οι εξαρτήσεις είναι ένα σύμπτωμα βαθύτερων προβλημάτων.

Η θεραπεία δεν είναι ένα μεμονωμένο επεισόδιο, αλλά μια μακρά διαδικασία βαθιάς προσωπικής αλλαγής, μέσα από την οποία μπορεί κανείς να αποκτήσει επίγνωση και να τροποποιήσει μοτίβα σκέψης, μορφές συμπεριφοράς, συναισθηματικές αντιδράσεις, αξίες και αντιλήψεις που τον οδηγούν στη χρήση ή συνδέονται με αυτήν.

Αν ένα χρόνο πριν η προσπάθεια του Υπουργείου Υγείας να κλείσει το ΚΕΘΕΑ είχε τελεσφορήσει, ο επόμενος Αλέξανδρος δεν θα είχε την χαρά να πάρει μια βαθιά ανάσα ζωής.

Δεν θα πήγαινε μπροστά σε κάμερες και φακούς για να πει την ιστορία του, για να πάρει ακόμα μια νίκη.

Αλλά εδώ που τα λέμε, όταν έχεις περάσει αυτή τη δοκιμασία, όταν έχεις βγει από τη σκληρή οντισιόν της ζωής, τι να σου πει και το Μάστερσεφ;

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αλέξανδρο για την έμπνευση και ένα τεράστιο μπράβο στους ανθρώπους του ΚΕΘΕΑ που είδαν το φως στα μάτια του, πριν από εκείνον.

Τους ανθρώπους και τα μάτια μας.

Όπως έχει πει και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι εσύ.