Δεν είμαι η προσωπική σου ινφλουένσερ

Ένα πρωί ξύπνησα και βρήκα στο inbox μου μια "σεντονάρα" από μια follower, ότι πρέπει, λέει, να κάνω ποστ για να στηρίξω τους ανεμβολίαστους. Πολύ ψύχραιμα απαντάω ότι θα ήταν υποκρισία ενώ έχω εμβολιαστεί να υπερασπιστώ αυτούς που δεν το κάνουν.

Δεν είμαι η προσωπική σου ινφλουένσερ
ΠΡΟΒΟΛΗ

Εννοείται ότι είμαι υπέρ της αυτοδιάθεσης του σώματος και κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και το έχω πει και δημοσίως αλλά μέχρι εκεί.

Ξαφνικά αγριεύει κι αρχίζει να μου λέει ότι τόσο καιρό είμαι υποκρίτρια που τάχα στηρίζω τους αδύναμους και ανυπεράσπιστους και είμαι όλη ένα ψέμα…

Δεν ήξερα ότι είμαι υποχρεωμένη να μιλήσω δημόσια για οτιδήποτε. Ειλικρινά, δεν πήρα το memo, πως το λένε.
Έτσι κι αλλιώς αν δε βγάζει λογική για μένα κάτι, δεν μπορώ καν να το επεξεργαστώ.

Άκουσα διάφορα απ’ τη συγκεκριμένη.
Ότι βολεύτηκα, ότι έγινα κι εγώ "πιόνι τους", ότι είμαι ψεύτρα και διάφορα άλλα.
Ξαναπήρα ανάσα (thanks yoga) και της είπα ότι αν ήθελε να μου δώσει τα χρήματα από τα ταξίδια που θα έχανα να γίνω δικό της πιόνι -γιατί η δουλειά μου έχει και ταξίδια.
Ανέβασε πίεση κι άρχισε να μου στέλνει άρθρα για τον Σερβετάλη. Εκεί πήρε φωτιά το ΔΕΠΥ μου γιατί κατάλαβα ότι μπήκα σε λάθος κουβέντα πρωί πρωί και που μόνο psychedelic θα μπορούσα να χαρακτηρίσω.

Όχι χρυσή μου δεν είμαι η προσωπική σου influencer, δεν κάνω ακτιβισμό κατά παραγγελία, αλλά από βαθιά εσωτερική ανάγκη.

Δε μ’ ενδιαφέρουν γενικώς οι followers. Με ενδιαφέρουν οι σκεπτόμενοι followers.
Αυτοί που έχουμε πάνω κάτω κοινές αντιλήψεις και ιδέες ή αυτοί που μπορεί να διαφωνούμε κατά βάση αλλά είναι ανοιχτόμυαλοι όπως εγώ.

Δεν μπορώ να κάνω κάτι με το ζόρι, έχω τρομερό θέμα με την επιβολή και την υποχρεωτικότητα, πόσο μάλλον από κάποια που δε μου πληρώνει τους λογαριασμούς.

Τα social μου είναι σαν το πορτοφόλι μου, εσείς βλέπετε μόνο απ’έξω και όσα θέλω να δείξω, το ακριβές περιεχόμενο και πώς αποκτήθηκε το ξέρω μόνο εγώ.

Φυσικά και ευλογώ τα social για το βήμα που μου δίνουν να εκφραστώ, να διαφημίσω και να δημιουργήσω, όμως τα κρατάω ακόμα γιατί είναι και ένα κομμάτι δικό μου στο οποίο νιώθω ακόμα -σχεδόν- ελεύθερη να πω ό,τι θέλω, όποτε θέλω.

Και ξέρεις ε, έχω και κανονική ζωη. Παιδί, δουλειά, κοινωνικό κύκλο, σχέσεις, χόμπυ, προβλήματα, πολλά πολλά προβλήματα, τα οποία τα λύνω εντελώς μόνη.

Για να γράψω ένα κοινωνικό ποστ φτιάχνω χώρο και χρόνο μέσα σ όλα αυτά.
Να πω δυο λόγια για τις αδελφές μας που δολοφονήθηκαν, για τα παιδάκια που πνίγηκαν, για τις trans που βασανίστηκαν για τον μεροκαματιάρη που πέφτει θύμα εκμετάλλευσης κ.ο.κ

Οι άνθρωποι που δε θέλουν να εμβολιαστούν, επιλεγούν να το κάνουν, με κάθε συνέπεια. Εγώ πια σ αυτή την ηλικία και για να μην αρρωστήσω έμαθα να επιλέγω τις μάχες μου και το κίνημα αντιεμβολιαστων είναι στον πάτο αυτής της λίστας μαχών.

Έχω να παλέψω για τόσα πολλά πράγματα, που κρατάω τις τελευταίες ρανίδες ενέργειας μου για τα σημαντικά, αυτά που με κάνουν να με πνίγει η αδικία.

Αυτά που είναι στο φάσμα της δικής μου λογικής, γιατί στο κάτω κάτω εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη για όσα γράφω.

Όσο για τον Σερβετάλη -ο οποίος έχει λύσει το βιοποριστικό του θέμα- μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με το θέατρο, την κοινωνία και το σώμα του.

Το πρόβλημα μου είναι η υποκρισία του ίδιου.
Νοιάζεται για τους πολλούς λέει, με το ακριβότερο εισιτήριο θεάτρου σε όλη την Αθήνα, σε όλες τις παραστάσεις του, ενώ δε δείχνει την ίδια ευαισθησία για τόσες πιστές αδερφές του που θέλουν να μπουν στο Άγιο Ορος, ή να γίνουν γυναίκες κληρικοί.

Τελικά μίλησα, αλλά επειδή ήθελα!

Και εδώ που με βλέπετε να γράφω, είναι γιατί τα παιδιά απ το 20/20 δε μ’έχουν πιέσει ποτέ να γράψω.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ