Το ελληνικό #ΜeΤoo και η απονομή δικαιοσύνης

Όταν εστιάζουμε στην περιπτωσιολογία, υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε τη μεγάλη εικόνα.

Το ελληνικό #ΜeΤoo και η απονομή δικαιοσύνης
ΠΡΟΒΟΛΗ

Νομίζω λοιπόν ότι γενικά η ελληνική εκδοχή του #metoo:

- Αναδεικνύει την αλήθεια στη γενικότητά της, δηλαδή ότι το φαινόμενο τη βίας και της κακοποίησης σε βάρος των γυναικών έχει τρομακτική έκταση στην ελληνική κοινωνία, πιθανόν μεγαλύτερη από ό,τι έχει καταγραφεί μέχρι τώρα.
- Δείχνει ότι τα θύματα δυσκολεύονται πολύ να καταγγείλουν τα περιστατικά είτε γιατί θεωρούν πως δεν θα ακουστούν είτε γιατί βρίσκονται σε σχέσεις (επαγγελματικής κυρίως) εξάρτησης από τους θύτες.
- Δίνει χώρο στις γυναίκες να καταγγείλουν όχι απλώς υποτιμητικές συμπεριφορές, αλλά ποινικά κολάσιμες πράξεις.
- Το βασικό όμως είναι ότι το ελληνικό #metoo θέτει τις βάσεις για την επανοριοθέτηση του τι είναι αποδεκτό και τι είναι μεμπτό, ιδιαίτερα στους χώρους εργασίας.

Ενδεχομένως, στην πορεία να υπάρξουν και ψευδείς καταγγελίες για λόγους αντεκδίκησης ή προσέλκυσης δημοσιότητας. Αυτές όμως είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αρκεί να δούμε το πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των ιστοριών κακοποίησης που αφηγούνται γυναίκες χωρίς να αναφέρουν ονόματα, για να συνειδητοποιήσουμε την έκταση του φαινομένου.

Η δημοσιότητα

Η δημοσιότητα κυρίως μέσω του ίντερνετ, δίνει δύναμη στα θύματα και ως ένα βαθμό αντισταθμίζει την ανισομέρεια ισχύος μεταξύ θύτη και θύματος. Είναι αλήθεια ότι το ίντερνετ δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποδίδει δικαιοσύνη. Οι «δίκες του ίντερνετ» είναι δίκοπο μαχαίρι. Σήμερα «δικάζονται» οι αλαζόνες ισχυροί, αύριο οι αποδιοπομπαίοι αδύναμοι.
Εξίσου όμως αλήθεια είναι ότι οι συνεχείς αποκαλύψεις και ο δημόσιος διάλογος πυροδοτούν, διευκολύνουν την πρωταρχική προϋπόθεση για την απονομή δικαιοσύνης: Να κάνει το θύμα την καταγγελία.

Από εκεί και πέρα πρέπει να κινηθεί ο υφιστάμενος μηχανισμός απονομής δικαιοσύνης. Δικαιοσύνη (θα έπρεπε να) σημαίνει απόλυτος σεβασμός στα δικαιώματα του κατηγορουμένου και τις δικονομικές εγγυήσεις. Ταυτόχρονα, (θα έπρεπε να) σημαίνει ότι το θύμα δεν θα υποστεί μια νέα εξευτελιστική εμπειρία, η οποία θα του προκαλέσει καινούργια τραύματα και θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε νέες καταγγελίες.

Δεν ισχυρίζομαι λοιπόν ότι το #metoo λύνει από μόνο του το πρόβλημα της κακοποίησης και της βίας σε βάρος των γυναικών. Πιστεύω όμως ότι είναι αυτό που φωτίζει μια κρυφή και αποτρόπαιη πλευρά της κοινωνίας μας την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ