Πάμε παρακάτω.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, σημειώνει: «Η αίγλη της εξουσίας με επηρέασε λιγότερο από άλλους. Δε σημαίνει ότι είμαι καλύτερος άνθρωπος, αλλά όταν έχεις πάει σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε το 1500, σε ένα κολλέγιο της Οξφόρδης (Queens College Oxford) που ιδρύθηκε to 1341, δεν έχεις ανασφάλεια. Έχεις μια αστική αυτοπεποίθηση. Δεν το λέω με υπεροψία. Το αντίθετο. Η Αριστερά θα ήθελε όλοι οι άνθρωποι να έχουν αυτοπεποίθηση και τα εφόδια για να την αποκτήσουν».

Αν στο παρακάτω σημείο της συνέντευξης, δεν υπήρχε η λέξη «Αριστερά», θα μπορούσε άνετα κάποιος να μπερδευτεί και να νομίζει πως διαβάζει, για παράδειγμα, συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Από την άλλη, στην ίδια συνέντευξή, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, έχει και τα δίκια του, ειδικά όταν αναφέρεται στα μειονεκτήματα του Αλέξη Τσίπρα.

«Έχει μια ανασφάλεια που δεν δικαιολογείται. Και σε ένα πράγμα που είναι χειρότερος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η επιλογή συμβούλων. Για να είμαι δίκαιος αυτό όμως το λέει και ο ίδιος».

Η υπεροχή Μητσοτάκη και ΝΔ στο επικοινωνιακό πεδίο, είναι όντως χαοτική και ακόμα και ένα 6χρονο παιδάκι μπορεί να καταλάβει την ανεπάρκεια του στενού συμβουλευτικού περιβάλλοντος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Σωστή ήταν και η επισήμανση πως ούτε η Αριστερά, ούτε η Δεξιά έχουν πείσει τους νέους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί στις εθνικές εκλογές του 2019 να πήρε την πρωτιά στους νέους (17-24), με μεγάλο προβάδισμα, αλλά είναι ένα "γερασμένο" (όχι απαραίτητα ηλικιακά) κόμμα με ελάχιστη επιρροή και διείσδυση στην κοινωνία. Ένα κόμμα που κινδυνεύει να έχει την τύχη των δεινοσαύρων στην μετα-δημοκρατική εποχή του μιντιακού "παγετώνα" που έχουμε ήδη εισέρθει.

Βέβαια, οποιαδήποτε σύγχρονη επικοινωνιακή πρακτική, βρίσκει αντίθετους τους "μπούμερς" του κόμματος που δεν θέλουν «κόμμα οπαδών και followers». Προφανώς αισθάνονται πιο άνετα σε ένα κόμμα "internet explorer".

Γιατί δεν μπορεί, από τη μία να είναι ελάττωμα, για τον αρχηγό του κόμματος, η επικοινωνιακή υπεροχή Μητσοτάκη και από την άλλη να κατεβάζεις τραγούδια από το Napster, με modem 56k.

Ποιος θα εμπιστευτεί ένα κόμμα που δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του;

Ένα κόμμα γεμάτο αστικές και λαϊκές ανασφάλειες.
Ένα κόμμα που ακόμα δεν έχει καταλάβει γιατί έχασε τρεις συνεχόμενες αναμετρήσεις και φαίνεται να αμφιβάλλει για το αν θέλει να κερδίσει την επόμενη.

Μιλάνε για «γείωση με την κοινωνία», ενώ ακόμα και την περίοδο της εκτόξευσής του ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο 2011-2015, αλλά και μετά τις δύο νικηφόρες εκλογές κόντρα σε όλα και σε όλους, ποτέ δεν κατάφερε να μετασχηματιστεί σε κινηματικό επίπεδο.

Που ποτέ δεν ενέπνευσε την κοινωνία με τον πλούτο των ιδεών του, την εξωστρέφεια και την επικοινωνιακή επάρκεια των στελεχών του.

Που ποτέ δεν ανανεώθηκε στελεχιακά.

Ένα κόμμα που ακόμα και τώρα, παραμένει ένα είδος πρώτης ανάγκης.
Που ακόμα και τώρα, απευθύνεται στους πολίτες ως "αναμνηστική δόση" ενός μνημονίου «με ανθρώπινο πρόσωπο».

Σε ποιον μπορεί να δώσει ελπίδα ένας πολιτικός οργανισμός, όταν το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μεγαλύτερη κινητικότητα και ενδιαφέρον των στελεχών του για τη διατήρηση των κεκτημένων στην εσωκομματική "μητέρα των μαχών" (το επόμενο συνέδριο, όποτε και όπως πραγματοποιηθεί), παρά για μια κοινωνία που βρίσκεται σε πόλεμο ενάντια στην φτωχοποίηση, την υγειονομική τραγωδία, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, την φίμωση του Τύπου και την πιο εχθρική ίσως κυβέρνηση των τελευταίων 5 δεκαετιών.

Η προσυνεδριακή περίοδος στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων δολοφονίες χαρακτήρα, επιθέσεις σε δημοσιογράφους και Μέσα (ακόμα και ανεξάρτητα) και πραγματικά ντροπιαστικές αντιπαραθέσεις των μελών του στα social media.

Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι που πολλά στελέχη του επικαλούνται.
Μόνο που κινδυνεύει –αν δεν έχει ήδη- να μετασχηματιστεί σε ένα βάρος "τοξικής ελπίδας" για την κοινωνία.
Ένα κόμμα που -για πολλούς- δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει, εκτός από πόλεμο τάσεων (χωρίς ρεύμα) και παιδιά του κομματικού σωλήνα που –νομοτελειακά- επιβάλλεται να κάνουν πολιτική καριέρα.

Και κάτι τελευταίο, απευθυνόμενο προς όλους τους πολιτικούς που δίνουν συνεντεύξεις και μετά επεξηγούν στην πλέμπα πως: «δεν καταλάβατε καλά», «δεν εννοούσα αυτό»,«απομονώθηκαν κάποιες φράσεις», «διαβάστε όλη τη συνέντευξη».

Εντάξει, χαλαρώστε λίγο ιδιοφυΐες από τα Lidl.

Μια χαρά καταλαβαίνουμε.

Δεν το λέω με υπεροψία. Το αντίθετο.