Πρόσφατα ολοκλήρωσα ένα απ' τα πιο ωραία ταξίδια που έχω κάνει. Αυτό ήταν στην Ουγγαρία και πιο συγκεκριμένα στη Βουδαπέστη. Μια πραγματικά πανέμορφη πόλη με πολλά αξιοθέατα, αλλά και πλούσια ιστορία, που αξίζει κανείς να ανακαλύψει.

Σε μια απ' τις πολλές βόλτες μου, επισκέφθηκα και το "Νησί της Μαργαρίτας", ένα εκπληκτικό μέρος με αρκετό κόσμο και πολύ πράσινο.

Βέβαια εκτός απ' τα παραπάνω, σε ένα tour είδα, ίσως, το πιο λυπηρό πράγμα που έχω αντικρίσει σε ταξίδι στο εξωτερικό.  Έναν mini… ζωολογικό κήπο.

Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν δεν είχε τύχει να πατήσω το πόδι μου σε κάποια, απ' τις πολλές, φυλακές ζώων που υπάρχουν και το συναίσθημα, με το που είδα το συγκεκριμένο θέαμα, ήταν πολύ καταθλιπτικό.

Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω πως στο κάλο κάποιος θεωρεί την επίσκεψη σε έναν ζωολογικό κήπο, διασκέδαση.

Είναι ακριβώς το αντίθετο...

Η επίσκεψη σε έναν ζωολογικό κήπο αποδεικνύει, με τον χειρότερο τρόπο, το τι σκατά είμαστε ως ανθρώπινο είδος.

Η επίσκεψη σε έναν ζωολογικό κήπο είναι μία από τις αποδείξεις, του πόσο αποτύχαμε

Δεν θα σταθώ στις -κάμποσες- καταγγελίες που έχουν δεχθεί τα συγκεκριμένα πάρκα παγκοσμίως, αλλού είναι το point μου.

Είναι στο γεγονός ότι έχουμε την ανάγκη να δείξουμε σε όλους το πόσο δυνατοί είμαστε σαν άνθρωποι. Καθώς τα παίρνουμε με το έτσι θέλω ζώα από το φυσικό τους περιβάλλον και τα εκθέτουμε στον κόσμο, λες και είναι πίνακας ζωγραφικής στο μουσείο του Λούβρου.

Πραγματικά, αν νιώθουμε τόσο την ανάγκη να δούμε πλάσματα που δεν θα έχουμε την τύχη να τα πετύχουμε τόσο έξω, ας κάνουμε ένα ασφαλές σαφάρι.

Αν πάλι δεν έχουμε, που δεν έχουμε, την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο, ας μην τα δούμε, διάολε!

Τι δουλειά έχει ένα λιοντάρι ή μια καμηλοπάρδαλη στα Σπάτα;

Απολύτως καμία!

Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πάρει από τα ζώα αρκετό φαγητό, δέρμα, νύχια, πτερύγια, δόντια, κεφάλια και άλλα μέλη τους για κέρδος ή για… διακόσμηση.
Μην τους στερούμε και την ελευθερία τους, έλεος κάπου.

Και το επιχείρημα "Μα έχουν συνηθίσει εκεί, περνάνε καλά" δεν έχει καμία βάση.

Είναι βασικά σαν την τελευταία σκηνή του Truman Show όπου ο Τζιμ Κάρεϊ κατάφερε να δραπετεύσει απ' το μέρος που τον είχαν φυλακισμένο και όλος ο κόσμος ήταν μαζί του! 

Κανέναν δεν ένοιαξε το πόσο επικίνδυνος θα ήταν ο έξω κόσμος για αυτόν και επίσης κανέναν δεν ένοιαξε το πόσο είχε συνηθίσει ο ίδιος τη ζωή στη μικρή πόλη που μεγάλωσε!

Με τα ζωάκια γιατί το αντίθετο;

Γνωρίζω ότι το συγκεκριμένο μαρτύριο για αυτά τα πανέμορφα πλάσματα δεν πρόκειται να τελειώσει. Αλλά τουλάχιστον μια καλή αρχή θα ήταν αν αρχίσουμε να μην πατάμε το πόδι μας στους  "Ζωολογικούς κήπους". Τότε ίσως κάτι να άλλαζε...

In case I don't see you, good afternoon, good evening and good night!