Στην αρχή είπαν πως η ακρίβεια, η αύξηση των τιμών σε ενέργεια, καύσιμα και καταναλωτικά αγαθά πρώτης ανάγκης, θα τελειώσει «μέχρι τα Χριστούγεννα, το αργότερο».

Μετά είπαν μέχρι τον Φεβρουάριο, μετά μέχρι την Άνοιξη... και ύστερα ήρθε ο Πούτιν.

Τώρα φταίει ο πόλεμος.

Προφανώς και ένας πόλεμος έχει σοβαρές συνέπειες σε μια αλληλοεξαρτόμενη και παγκοσμιοποιημένη οικονομία.   
Ο πόλεμος όμως επιδεινώνει μια ήδη υπάρχουσα κατασταση.

Θυμάστε πότε άρχισε η υφεσιακή πορεία της οικονομίας; Το τέταρτο τρίμηνο του 2019.
Ναι, πριν ακόμα και από την πανδημία.

Μήπως θυμάστε από πότε είμαστε «πρωταθλητές Ευρώπης» (ή έστω ανάμεσα στους πρώτους) στην ακρίβεια σε σχέση με τους μισθούς, στην τιμή ανά κιλοβατώρα, στο ακριβότερο και πιο αργό ίντερνετ, την ανεργία των νέων, το ποσοστό πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμούτις προσλήψεις αστυνομικών και μετακλητών εν μέσω πανδημίας, την χρηματοδότηση του συστήματος Υγείας, τους νεκρούς της πανδημίας ανα εκατομμύριο πληθυσμού;

Βέβαια, δεν είμαστε παντού "πρωταθλήτες".

Για παράδειγμα, η Ελλάδα είναι στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά στις κρατικές δαπάνες για Κοινωνική Προστασία.

Ναι, όλος ο πλανήτης έχει πρόβλημα με τις ανατιμήσεις προϊόντων.

Όμως σε όλο τον κόσμο οι κυβερνήσεις κρίνονται ανάλογα με την ικανότητα, τη θέληση και την αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσουν την κρίση για το συμφέρον των πολιτών.

Επίσης, ποιοι είπαμε ότι την πληρώνουν στον πόλεμο; Α, ναι, οι λαοί και μάλιστα οι πιο αδύναμες τάξεις.

Αλλά βέβαια αυτά είναι «ξύλινα λόγια», «ξεπερασμένες αντιλήψεις», «διεθνισμός» και «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς».

Προχθές, λοιπόν, ο Χρήστος Σταϊκούρας, ήταν καλεσμένος σε τηλεοπτικό δελτίο.

Σε σχετική ερώτηση για την ακρίβεια στην ενέργεια, ο υπουργός Οικονομικών, έδωσε το στίγμα για το νέο, βολικό αφήγημα.

«Είμαστε σε πόλεμο δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση, μη βάζουμε το κάρο μπροστά απ' το άλογο», δήλωσε με στόμφο, ο υπουργός.

«ναι, αλλά ο λογαριασμός θα έρθει στο τέλος του μηνός και πρέπει να τον πληρώσουμε», αντέτεινε ο παρουσιαστής του δελτίου.

Εκεί ο Χρήστος Σταϊκούρας απάντησε με την κυνικότητα μιας ύαινας μπροστά σε ένα κουφάρι αντιλόπης: «Ναι και μπορεί να έρθει τον άλλον μήνα ακόμα μεγαλύτερος λογαριασμός. Σε πόλεμο είμαστε».

Αλήθεια είναι, «σε πόλεμο είμαστε». 

Η ακρίβεια είναι όμως και αυτή "πόλεμος", διαρκής και με θύματα.

Το να τελειώνουν σε μία οικογένεια τα χρήματα, στις 15-20 του μηνός, είναι "πόλεμος" και μάλιστα αγωνιώδης και ανελέητος.

Το να πεθαίνουν άνθρωποι προσπαθώντας να ζεσταθούν είναι "πόλεμος" και μάλιστα -κυριολεκτικά- Ψυχρός Πόλεμος.

Και επειδή δεν έχει καμία σημασία που στη λέξη πόλεμος έβαλα εισαγωγικά.
Και επειδή πρέπει πλέον να προσέχουμε τον όχλο που αποκομένος από τα νοήματα των λέξεων, αντιλαμβάνεται και εστιάζει στις ακριβείς μεταφράσεις, έχοντας επαναφέρει το "φακέλωμα κοινωνικών φρονημάτων" στα σόσιαλ μίντια... Όχι, δεν υποβιβάζω τη φρίκη του συμβατικού πολέμου.

Οι Έλληνες σήμερα, δε ζουν -όπως οι Ουκρανοί, οι Σύροι, οι Αφγανοί, οι Σομαλοί, οι Ιρακινοί, πιο παλιά οι Σέρβοι, οι Κύπριοι, οι Βιετναμέζοι, οι Καμποτζιανοί, οι Κουβανοί, οι Κορεάτες και τόσοι άλλοι- με την αγωνία πως θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα τους ή να τους βομβαρδίσουν το σπίτι.
Αλλά πολλοί από αυτούς (εμάς;) για το αν θα έχουν σπίτι, αν θα μπορούν να ταΐσουν ή να ζεστάνουν τα παιδιά τους, αν θα μπορέσουν και αυτοί να ζήσουν. 

Και δε μιλάμε για αξιοπρέπεια, αυτή έχει χαθεί, 10 χρόνια τώρα.
Κυριολεκτικά για επιβίωση, μιλάμε.
Δεν είναι "πόλεμος";