Μπορεί να βρίσκομαι μόλις στα 24 μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι από το 2019 και έπειτα, όπως θα έλεγε και ο Καββαδίας, «πολλά έχουν δει τα μάτια μου και αυτό μου φέρνει τρόμο».

Μια κυβέρνηση που από τη μέρα που ανέλαβε την εξουσία, αποδεικνύει τι σημαίνει νεοφιλελεύθερη δεξιά και ότι ο λαός, δυστυχώς, έπρεπε να το θυμηθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Μια πολιτική που δε λογαριάζει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
Μια πολιτική που θεωρεί προτέρημα το ψέμα και την κουτοπονηριά, τα οποία μάλιστα τα ονομάζει "αριστεία".

Και ρωτάω εγώ τώρα: Μήπως ήρθε η ώρα να «τελειώνουμε» με όλο αυτό το σινάφι;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρα "Ναι"! Γιατί; Γιατί τώρα είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία να γίνει κάτι τέτοιο!

Τώρα, που μαζί με όλα τα άλλα, η γενιά μας είχε την ατυχία να ζήσει μια πανδημία, αλλά και έναν πόλεμο. Λες και είμαστε στην αρχή του προηγούμενου αιώνα.
Τώρα που σε συνδυασμό με τα παραπάνω η γενιά μου, τα τελευταία 3 χρόνια, έχει έρθει αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή ακρίβεια, μια άνευ προηγουμένου αστυνομική βαρβαρότητα, αλλά και με κατηγορίες ότι φταίει η ίδια για όλα αυτά...

Γιατί, ξέχασα να το αναφέρω, η δεξιά έχει ως προτέρημα της, μαζί με τα άλλα, να κατηγορεί τους πάντες (και κυρίως την Αριστερά) για ό,τι συμβαίνει την περίοδο που είναι η ίδια στην εξουσία.

Η νέα γενιά, λοιπόν, έμαθε με τον χειρότερο τρόπο τι σημαίνει δεξιά και η παλαιότερες απλά το θυμήθηκαν. Και εκεί πρέπει να πατήσουμε τώρα.

Και πιο πολύ απ' όλους το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ! Ο οποίος μετά από την επιτυχία που είχε το κάλεσμα του για τις κάλπες της Κυριακής, έχει την μεγαλύτερη ευκαιρία από ποτέ (ακόμα και απ΄το 2015) να αποδείξει επιτέλους ότι είναι κάτι διαφορετικό, όπως ισχυρίζεται.

Θα το καταφέρει; Απόλυτη εμπιστοσύνη δεν του έχω προσωπικά… και δεν θα πρέπει να έχουμε σε κανέναν.

Αν δεν τα καταφέρει όμως οι άλλοι εδώ είμαστε και δεν θα την χάσουμε αυτή την ιστορική ευκαιρία.

Θα το αλλάξουμε τώρα που γίνεται αυτόν τον κόσμο. Με όσες δυνάμεις έχουμε.

Άλλωστε, όπως είπε και ο Γκαλεάνο, η Ουτοπία όσο την πλησιάζεις κατά ένα βήμα, αυτή απομακρύνεται πέντε, αλλά σε βοηθάει να πηγαίνεις μπροστά.

Ε, εμείς θα πάμε!