ΓΡΑΦΕΙ Η ΦΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ*

Παρουσιαστές και παρουσιάστριες, εγχώριοι stars και influencers περνούν συγκεκριμένες «γραμμές» φαινομενικής αποπολιτικοποίησης της επικαιρότητας.

Λίγο pinkwashing για ξεκάρφωμα, λίγος νεοσυντηρητισμός, λίγος ισαποστακισμός, λίγο entertainment, λίγο infotainment, λίγο «ας μην ασχολούμαστε με πολιτικά, γιατί τα πολιτικά μας χωρίζουν». 

Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες: Τύποις πολιτικό-κοινωνικό-κομματικό πρόσημο ΔΕΝ υφίσταται. Ο πυρήνας όμως αυτής της κουλτούρας είναι, τόσο πολιτικός, όσο και κομματικός.

Κι εξηγούμαι:

Η σόουμπιζ είναι μπίζνα τεράστιας προβολής και απήχησης, άρα και ισχύος. Είναι δουλειά. Είναι επιχείρηση, άρα άκρως συνδεδεμένη με τον κόσμο των επιχειρήσεων και των διαφημιστικών. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να μην επηρεάζεται ΑΠΟ -κι αν μιλάμε για τον κόσμο των influencers, την προμετωπίδα του affiliate marketing- να μη στοχεύει ΣΕ μεγάλες διαφημιστικές;

Συνεπώς, σε αυτό το πλαίσιο, το σύστημα έχει παγιώσει ένα πολύ έξυπνο και λειτουργικό πλέγμα αλληλεξάρτησης: Βοηθά να αυξηθεί η απήχηση και η ισχύς, ώστε να κεφαλαιοποιηθεί σε χρήμα, αλλά θέτει και κανόνες, ώστε αυτή να διατηρηθεί ή και να ενισχυθεί.

Καθορίζει, τόσο την ατζέντα, όσο και τον τρόπο παρουσίασής της από τους "παίκτες". Δηλαδή τα μέλη της ελληνικής σόουμπιζ.

Η γραμμή δεν είναι άλλη από την έμμεση και «ύπουλη» πολτικοποίηση, από το υποσυνείδητο και καθημερινό πότισμα του εγκεφάλου του κοινού με ολίγον τι απ' όλα. Ενίοτε και 215.000 ευρώ για μια σύντομη εμφάνιση «τραγουδιού» με το Δήμο Αθηναίων την Πρωτοχρονιά.

Κι, ενώ ο πυρήνας είναι βαθιά πολιτικός, η επικοινωνιακή στρατηγική επιβάλλει λίγο gaslighting και λίγο αποπροσανατολισμό. «Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Απεχθάνομαι την πολιτική και δε θέλω να συνδεθώ με οτιδήποτε πολωτικό. Θέλω να ενώνω τους ανθρώπους». Έλα, όμως, που οι ίσες αποστάσεις πάντα ευνοούν το status quo...

Είναι, δε, πολύ της μόδας η επιδερμική εμβάθυνση σε κοινωνικά ζητήματα με τρόπο ανώδυνο. Με το «τόσο όσο». Τόσο, ώστε να υπάρξει υποτυπώδης σύνδεση με το πιο woke κοινό, αλλά κι όσο πρέπει, προκειμένου να μη χρειαστεί να γίνουν επικίνδυνες εμβαθύνσεις. Έτσι, ενώ εκ πρώτης αναγνώσεως φαίνεται πως υπάρχει μια κάποια ρήξη με ένα κατεστημένο, στην ουσία εργαλειοποιούνται θέματα που κεντρίζουν την κοινωνική ευαισθησία ως φενάκη συστημικότητας. 

Εν τέλει, είναι εξοργιστικό το πόσο συχνά η ελληνική σόουμπιζ προσπαθεί να εργαλεοποιήσει το ίδιο το προοδευτικό κοινό και την προοδευτική ατζέντα, ως άλλοθι για τη συστημικότητά της.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει άκρως συστημικούς παρουσιαστές/παρουσιάστριες να υιοθετούν (προσωρινά) πιο δικαιωματική ατζέντα, αλλά μετά από κάποιο διάστημα να επανέρχονται στο «μπίζνες αζ γιούζουαλ».

Μια επίσκεψη στην πρωινή-μεσημεριναή ζώνη με γνωστή παρουσιάστρια να στηρίζει το λουκέτο στα σπίτια του Χαμόγελου του Παιδιού, θα πείσει.
Η ίδια, πριν καιρό, είχε αμφισβητήσει το δικαίωμα στην άμβλωση και είχε κλείσει το τηλέφωνο σε τηλεθεάτρια (παίρνω την εκδοχή ότι δεν είναι στημένα τα τηλεφωνήματα στην εν λόγω εκπομπή, αλλά, και να μην είναι, αυτή η ενέργεια «μολογά χωρίς ξύλο» πολλά περισσότερα απ' όσα θέλει).

Σαφώς υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Και, σε όλη αυτήν την ομερτά που φαίνεται να κυριαρχεί, είναι πραγματικά μια όαση θάρρους, γενναιότητας και τόλμης. 

Έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να γίνουν ο κανόνας, αλλά -θα ήθελα να πιστέψω, επειδή διανύω περίοδο αισιοδοξίας- ότι έχει γίνει μια αρχή. 

Ίσως με διαψεύσει η πορεία των πραγμάτων. 

Ίσως χρειαστεί σύντομα να επανέλθω με ένα τεράστιο, απογοητευμένο -ακόμη και κομφορμισμένο- «mea culpa», που είναι κι αυτό της πολιτικής επικαιρότητας...

* Εγγραφείτε στο YouTube channel της Φιλίας Γεωργούδη