Στα sites: «Οι συνομιλίες της 12χρονης». «Το στικάκι με τα ονόματα». «Συνένοχη η μάνα». «Η πρώτη δήλωση της συζύγου». «Παντρεμένο ζευγάρι την είχε προσεγγίσει». «Οι τρεις επώνυμοι της λίστας». «Η μάνα εξέδιδε πρώτα το παιδί, μετά ο 53χρονος». «Σοκάρουν οι διάλογοι στο τσατ γνωριμιών με το πώς έκλειναν τα ραντεβού».

Στην τηλεόραση: Υψωμένα δάχτυλα. Ψεύτικα κλάματα, βαμμένα, θλιμμένα πρόσωπα, γελοία υποκοριστικά που συνοδεύουν την υποκρισία τους. «Το παιδάκι», «το κοριτσάκι», «τα χεράκια του», «η ψυχούλα του», «το κορμάκι του».

Άθλια συνοδευτικά του κυρίως πιάτου του τηλεοπτικού κανιβαλισμού. Ένα απέραντο όργιο ενημερωτικής πορνογραφίας. Με πληροφορίες ανέλεγκτες σερβιρισμένες καυτές, στον τηλεθεατή και στον αναγνώστη. Καύσιμο στη γελοία μάχη της «πρωτιάς».

Ποιος το είπε πρώτος;

Ποιος άραγε έβγαλε πρώτος το αποκλειστικό για την Κωνσταντίνα Καρατζιώτη που διατηρεί οίκο ανοχής στο Γκάζι, εκεί που «ο 53χρονος ερχόταν με τη 12χρονη και την εξέδιδε»; Που ισχυρίστηκε πως τα άτομα που καταγράφηκαν στο κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης είναι ηθοποιοί, καλλιτέχνες και πολιτικοί; «Έχω κάμερες και προτζέκτορα, θα το δείτε και θα καταλάβετε. Έχει τον κατηγορούμενο και το κορίτσι, που φαίνεται φάτσα-κάρτα». Που στην κάμερά του συστήθηκε ως πρόεδρος του σωματείου εκδιδομένων γυναικών; Ποιος ξεκίνησε αμέσως μετά να ουρλιάζει πρώτος, που η ανακρίτρια δεν την κράτησε για κατάθεση; Την Κωνσταντίνα, μια ψυχικά διαταραγμένη τρανς γυναίκα που μένει στον Κολωνό. Που δεν έχει οίκο ανοχής στο Γκάζι. Που δεν είναι πρόεδρος των εκδιδομένων γυναικών. Που δουλεύει καθαρίστρια σε κάποιο δήμο. Που οι ρεπόρτερ, πριν ελέγξουν τα λεγόμενά της, έβγαλαν με λύσσα το υλικό στον αέρα. Που τη σκυτάλη πήραν εκατοντάδες άνθρωποι και Μέσα. Να στηλιτεύσουν, πρώτοι, την προσπάθεια συγκάλυψης από την ανακρίτρια.  

Να ήταν άραγε κάποιος από εκείνους που έχουν στρατοπεδεύσει έξω από το σπίτι της οικογένειας του θύματος, που ξεκίνησε πρώτος; Απειλούμενος από τον διευθυντή ειδήσεων; Μη γυρίσεις πίσω, αν δεν την φέρεις. ΤΗΝ είδηση. ΤΗΝ δήλωση. Απλά μη γυρίσεις. Να βρήκε αυτός το βίντεο του παιδιού με τα χρήματα ή ένας συνάδελφος στο γραφείο; Να μοιράστηκαν τα μπράβο για το αποκλειστικό; Ή ένας τους να ξενύχτησε ψάχνοντας απεγνωσμένα τους διαλόγους με τους «πελάτες» που «είχε πάει» το 12χρονο παιδί;

Δεν απαξιώνω τη δουλειά μας. Όμως δεν είναι αυτή. Δεν γίνεται έτσι. Η δουλειά μας είναι η έρευνα. Η διασταύρωση εκατό φορές των στοιχείων. Η καταγραφή και ο έλεγχος των μαρτυριών. Η προστασία των θυμάτων. Το μόνιμο, αξεπέραστο, άγχος της ευθύνης για τη μεταφορά της είδησης. Η απόφαση να μη βγει ένα θέμα, όσο και να καίει, εάν μπορεί να τα βλάψει. Ναι, πολλές φορές, δουλειά μας είναι και η σιωπή.

Αν ψάχνετε λεπτομέρειες και περιγραφές σε γρήγορες ειδήσεις που σοκάρουν, σας παρακαλούμε αλλάξτε σελίδα.

Εδώ δεν θα υπάρξουν.

Σε αυτό το θέμα, αυτές τις ημέρες, δουλειά μας είναι και η σιωπή.