H συνταγή Μπαλάσκα για τις γυναικοκτονίες δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε ξανά

Οι περισσότεροι από εμάς στο άκουσμα της γυναικοκτονίας με θύμα την 19χρονη Χρύσα στον Πειραιά και το γεγονός πως ο δράστης παραδόθηκε, θυμηθήκαμε την συνταγή Μπαλάσκα του 2021: Πως αν παραδοθείς και δεν κουράσεις τα όργανα της τάξης, θα έχεις χαμηλότερη ποινική αντιμετώπιση. Αυτό και αν ήταν «κακιά στιγμή». Για τα θύματα και τις επιζήσασες.

H συνταγή Μπαλάσκα για τις γυναικοκτονίες δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε ξανά
ΠΡΟΒΟΛΗ

Προσπερνώντας το γεγονός πως ο δολοφόνος πυροβόλησε στο σπίτι του την νεαρή γυναίκα και προφανώς ακούστηκε ο πυροβολισμός σε 3-4 τετράγωνα, μπορούμε να καταλάβουμε πως η απόφαση μιας δολοφονίας δεν είναι κάτι που γίνεται πάντα εν βρασμώ. Εν προκειμένω βλέπουμε πως ακολούθησε την συνταγή Μπαλάσκα από το πρωινό του Mega στις 18 Ιουνίου του 2021: «Αν δεν ήταν βλάκας, σε 4 χρόνια θα ήταν έξω» επεξηγώντας τα ελαφρυντικά που θα μπορούσε να αιτηθεί. Πήγε ήρεμα και ωραία, παραδόθηκε και κατέθεσε για τσακωμό που πήγε στραβά και ένα όπλο που του είχαν πουλήσει κάποιοι Ρουμάνοι, αναμένοντας να πέσει στα μαλακά. Η 19χρονη όμως δεν βρίσκεται ανάμεσά μας να μας διηγηθεί την ιστορία της.


Όμως το ζήτημα δεν είναι μόνο αυτό ενός αστυνομικού συνδικαλιστή που τέθηκε σε διαθεσιμότητα για λίγους μήνες. Θα φτάσουμε και εκεί. Το ζήτημα είναι ταυτόχρονα κοινωνικό, πολιτικό και δημοσιογραφικό. Ας αρχίσουμε από το κοινωνικό κομμάτι. Στο τέλος του 2022 που βρσκόμαστε βιώνουμε την χειρότερη οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας που βαίνει διαρκώς κλιμακούμενη προς το χειρότερο. Σε σχέση με δέκα χρόνια πριν τα ενοίκια δεν βρίσκονταν εκεί που είναι σήμερα, η ακρίβεια καλπάζει σε ενέργεια και τρόφιμα, οπότε γυναίκες υπό καθεστώς κακοποίησης δεν έχουν την δυνατότητα να φύγουν εν μια νυκτί, αρχικά σε φίλους ή συγγενείς και ύστερα να πιάσουν ένα σπίτι μόνες τους. Δεν συζητάμε καν πως ένας κακοποιητικός άντρας, θα συνεχίσει να παραμονεύει τον στόχο του και πολλές γυναίκες υποχρεώνονται να αλλάξουν και δουλειά ή συνολικά ζωή. Μιλάμε μόνο για το αν μπορεί ένας άνθρωπος που παλεύει για το νυχτοκάματο όπως η Χρύσα ή το μεροκάματο να ζήσει μόνος του.

Μετά πάμε στο πολιτικό κομμάτι. Η οικονομία και η κοινωνική ζωή, σαφέστατα επηρεάζονται από τις πολιτικές αποφάσεις. Ενδυνάμωση των γυναικών δεν είναι να πας σαν τον…αφελή, να ρωτήσεις σε ένα αστυνομικό τμήμα αν οι γυναίκες πάνε με ραντεβού ή αν παίρνουν χαρτάκι προτεραιότητας. Η βία και η κακοποίηση δεν έχει πολιτισμό, ουρές και ερωτηματολόγια. Έχει μελανιές, σπασμένα κόκκαλα και αίμα. Ενίοτε και νεκρές φίλες και αδερφές μας. Στο πολιτικό κομμάτι ανήκει και το ζήτημα μιας γυναίκας που δεν έχει βοήθεια από το κράτος ή τον Δήμο για να αφήσει το παιδί της για να εργαστεί. Στο πολιτικό κομμάτι είναι και ο φωτογραφικός νόμος Τσιάρα, που θεσμοθετήθηκε για έναν άνθρωπο.

Όμως υπάρχει και ευθύνη από τους δημοσιογράφους

Στην άγνοιά τους, ο κάθε Χασαπόπουλος, η κάθε Βούλγαρη, ο κάθε παρουσιαστής της  πρωινής ζώνης έχει αποδεχθεί τον κάθε αστυνομικό συνδικαλιστή ως ισότιμο συνομιλητή του. Ο αστυνομικός συνδικαλιστής -οι 3-4 που απολαμβάνουν τηλεοπτικά στασίδια- συνδυάζει τα χειρότερα των δύο κόσμων. Τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό που «ο συνάδελφος έχει πάντα δίκιο», γιατί πρόκειται για ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ με δύναμη και οι ψηφοφόροι του είναι οι συνάδελφοί του και την αστυνομική θέση πως «ο αστυνομικός είναι πάντα αθώος» ή θα τον αθωώσουμε γιατί χύνουμε μαζί αίμα. Υπάρχει καλύτερο επάγγελμα για την αθώωση αστυνομικών από έναν συνάδελφο του αστυνομικό; Σίγουρα όχι. Βλέπουμε και για τον βιασμό στο ΑΤ Ομόνοιας και πως το χειρίστηκαν. Αυτούς λοιπόν τους συνδικαλιστές αστυνομικούς χωρίς ΚΑΜΙΑ ΓΝΩΣΗ για ΚΑΝΕΝΑ ζήτημα, βγάζουν τα κανάλια να μιλήσουν για την Αστυνομία, την πολιτική, την ακρίβεια, την κοινωνία μέχρι μέχρι και για το πέναλτι του Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκης. Γιατί; Γιατί ενίοτε φέρνουν μαζί τους αποκλειστικές ειδήσεις από τις δικογραφίες και υπερασπίζονται την Κυβερνητική πολιτική. Είδατε ποτέ τον κύριο Μπαλάσκα να καταφέρεται ενάντια στην Κυβέρνηση; Μάλλον όχι, καθώς με την στήριξη της Νέας Δημοκρατίας εκλέχθηκε και για αυτήν λειτουργεί. Στην ελληνική τηλεόραση έχουμε βάλει τον παπά, τον Μαυρογυαλούρο και τον χωροφύλακα και κανείς δεν αναρωτήθηκε αν «θα πάει καλά αυτό;» για την κοινωνία μας. Αυτό έχουν κάνει και αυτούς τους καρπούς δρέπουμε. Παρατηρούμε απαθείς την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας στο 1960 και ακόμα φωνάζουμε τον χωροφύλακα να μας πει τι να ψηφίσουμε.

Δεν μπορώ να φανταστώ έναν αστυνομικό στο τμήμα ενδοοικογενειακής βίας ή του ανθρωποκτονιών να έδινε ποτέ «οδηγίες προς επίδοξους δολοφόνους» ή «Πώς να βγείτε σύντομα από την φυλακή». Γιατί υποθέτω πως μπορεί να βλέπουν εφιάλτες, με τα όσα έχουν δει τα μάτια τους. Αντίθετα οι συνδικαλιστές αστυνομικοί, δεν έχουν δει «δρόμο». Δρόμο έχουν δει οι αστυνομικοί των τμημάτων αυτών, οι δικηγόροι και οι φεμινίστριες που κρύβουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Δεν πήγε ο Μπαλάσκας να σηκώσει το μωρό της Κάρολάιν δίπλα από την νεκρή μητέρα του. Δεν πήγε ο Μπαλάσκας να δει την νεκρή Χρύσα στον Πειραιά με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όποια και να είναι η εικόνα μας για δυνάμεις της Αστυνομίας που χρησιμοποιούνται για την άγρια καταστολή των ελευθεριών, οι Μπαλάσκες αυτού του τόπου είναι χειρότεροι γιατί καλύπτουν τους πρώτους και μαζί κάθε επίορκο αστυνομικό, ποδοπατώντας όσους κάνουν την δουλειά τους σε τμήματα όπως της ενδοοικογενειακής βίας και του ανθρωποκτονιών.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ