Η μεταγραφή Τσαπανίδου στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολύ δυνατή κίνηση, που όμως δεν έρχεται χωρίς προβλήματα: Τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι εσωκομματικά, κριτικής από τα Αριστερά, ενώ ο χρόνος είναι αμείλικτος για τις αλλαγές που θα πρέπει να υιοθετήσει η Πόπη Τσαπανίδου για να αντεπεξέλθει στον ρόλο της. Στα θετικά είναι πως θα έχει την στήριξη του Νάσου Ηλιόπουλου στην μετάβαση αυτή, που είναι ομαδικός παίκτης, και οι νέοι ρόλοι τους ενισχύουν την μεταξύ τους συνεργασία. Ακόμα, η πολύχρονη εμπειρία της πρώην τηλεπαρουσιάστριας και σχολιάστριας και νυν εκπροσώπου Τύπου, της δίνουν υπερπολύτιμα εργαλεία ώστε να τα καταφέρει στον ρόλο της. Ας περάσουμε λοιπόν στην ανάλυσή μας.

Τα προβλήματα με την επιλογή της Πόπης Τσαπανίδου

Το κυριότερο πρόβλημα είναι πως θα έχει «βαριά» 5 μήνες για να εγκλιματιστεί και ταυτόχρονα να φέρει αποτελέσματα. Στον παλαιό της ρόλο η Πόπη Τσαπανίδου ήταν ευγενής, δεν διέκοπτε συχνά τους συνομιλητές της και επέμενε όταν κάποιος καλεσμένος απεύφευγε να απαντήσει σε κάποια ερώτηση. Τώρα θα βρίσκεται στον ρόλο της καλεσμένης, όπου δεν θα μπορεί να εγκαλέσει κάποιον επειδή «πέταξε την μπάλα στην εξέδρα». Την ίδια στιγμή, όταν θα παίρνει τον λόγο, θα πρέπει σε έναν μικρό χρόνο, να προωθήσει τις θέσεις του κόμματος, να «πατήσει» πάνω στις φωνές των συνομιλητών και των παρουσιαστών που θα την διακόπτουν για να μην ασκήσει αντιπολίτευση και να συγκρατήσει τον εκνευρισμό της όταν θα την προσβάλλουν ή θα κάνουν χρήση alt right επιχειρημάτων που υποτιμούν την νοημοσύνη όλων. Αυτό είναι το σχήμα των τηλεοπτικών πάνελ, κομμένο και ραμμένο να αποτύχεις αν είσαι κόμμα της Αριστεράς και θα πρέπει να το διαχειριστεί.

Με την απόφαση που πήρε, θα πρέπει να αποδεχθεί πως οι πιθανότητες να επιστρέψει στον χώρο της δημοσιογραφίας και ειδικά στην τηλεόραση, απομακρύνονται δραστικά. Οπότε όχι μόνο ξεκινά από το μηδέν, αλλά μπορεί να κλείσει μια πόρτα, χωρίς να την κλείνει η ίδια. Θα πρέπει να ζήσει με αυτό και να το διαχειριστεί σοφά. Το δίχτυ ασφαλείας της είναι η θέση στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που όμως εξαρτάται από την θέση και κατά πόσο είναι εκλόγιμη ή οριακά εκλόγιμη.

Δυστυχώς για την ίδια, έχει πάρει θέσεις ή έχει προβεί σε σχολιασμό που την εκθέτει στο αριστερό ακροατήριο. Το καλό είναι πως δεν το έχει κάνει τόσο στον τηλεοπτικό αέρα, αλλά εκτός αυτού. Σε αυτό πατά η εσωκομματική αντιπολίτευση, που θα προτιμούσε την ιδέα να ανέβει κάποιος από τα κάτω. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που δίνει ευκαιρία σε νέους ανθρώπους και φρέσκα μυαλά και είναι πιθανό να υπάρχουν πολλοί δυσαρεστημένοι. Όλα όμως αυτά είναι πράγματα που τα έχουν δει πρώτοι ο Αλέξης Τσίπρας και η Πόπη Τσαπανίδου. Τα ήξεραν, τα ζύγισαν και έκαναν την επιλογή τους. Με αυτήν θα πορευτούν και έτσι θα πάει λογικά για τουλάχιστον τα επόμενα 2μιση χρόνια. Απλά μένει η ιδέα στον μέσο ψηφοφόρο της Αριστεράς πως «η Τσαπανίδου δεν είναι μια από εμάς». Σε αυτήν την χώρα, την χώρα της 108ης θέσης, δεν θα μπορούσε να θεωρείται κανένας παρουσιαστής τηλεοπτικής ενημερωτικής εκπομπής ως «ένας από εμάς» από τον χώρο της Αριστεράς και είναι απόλυτα κατανοητό.

Τα πλεονεκτήματα της επιλογής της

Όπως είπαμε, ο Νάσος Ηλιόπουλος θα πάρει την θέση του Υπεύθυνου Στρατηγικής Επικοινωνίας. Αυτό τους θέτει σε μια θέση συνεργασίας, όπου ο Νάσος Ηλιόπουλος θα μπορεί να κινηθεί ελεύθερα για την εκλογή του στην Α' Αθήνας και να αφήσει στην Πόπη Τσαπανίδου ένα «στημένο» Γραφείο Τύπου να προσαρμοστεί στην νέα του εκπρόσωπο και με την σειρά της να κάνει τις όποιες μικροαλλαγές. Ευτυχώς για την ίδια -και είναι ένας από τους προφανείς λόγους της επιλογής- η νέα εκπρόσωπος επικοινωνίας είναι πλήρως εξοικειωμένη στις απαιτήσεις του ρόλου. Πρέπει να αποφύγει τις παγίδες που θα της στήσουν, να απαντήσει «πολιτικά» στις δύσκολες ερωτήσεις και να παρουσιάσει το πρόγραμμα και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά πάσα πιθανότητα, η επιλογή έγινε με την λογική του ανοίγματος στον χώρο της κεντροαριστεράς και του... τηλεθεατή! Δηλαδή στοχεύει περισσότερο στους αναποφάσιστους ή αυτούς που ψηφίζουν χωρίς κριτήριο πολιτικού χώρου (θέλει όμως κάτι διαφορετικό για να χτυπήσει την αποχή).  Σε όσους ψηφίζουν πρόσωπα που εμπιστεύονται. Η τηλεόραση άλλωστε δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ του τηλεθεατή-καταναλωτή και του παρουσιαστή. Κακά τα ψέματα, οι δημοσιογράφοι και κάθε δημοσιολόγος θεωρούνται προϊόντα, αποτελούν brand και το τηλεοπτικό προϊόν έχει άλλη δυναμική.

Ένα ακόμη πλεονέκτημα της Πόπης Τσαπανίδου, είναι ότι δεν «χρεώθηκε» ποτέ καταφανή πολιτική θέση υπέρ κάποιου κόμματος. Κάτι που θα συνέβαινε για παράδειγμα αν ο Δημήτρης Οικονόμου μετακόμιζε στον ΣΥΡΙΖΑ αντί για την Νέα Δημοκρατία. Θα «χρεωθεί» και «χρεώνεται» κάποια ανοχή σε δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης όπου μπορούσε να κάνει λίγο περισσότερο την «δικηγόρο του διαβόλου» ως παρουσιάστρια και την ιδιωτική της στάση την περίοδο του Δημοψηφίσματος. Αλλά ως εκεί.

Το κυριότερο προσόν της Πόπης Τσαπανίδου είναι πως μπορεί να «διαβάσει» την προπαγάνδα, τις αποφυγές ερωτήσεων και την alt right ρητορική, όπου θα έχει ένα ενδιαφέρον να την δούμε απέναντι σε άτομα που κάνουν αμιγώς χρήση αυτών των τεχνικών (Κυρανάκης, Ρωμανός κ.ά.) τους οποίους μπορεί να «ισοπεδώσει» πολιτικά. Εκεί θα φανεί και αν μπορεί να καμουφλάρει τις αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ και να τονίσει τα θετικά. Από την άλλη είναι απόλυτα βέβαιο πως έχει εικόνα ποιος πέρασε «φωτογραφικό» νομοσχέδιο, ποιον εξυπηρετούσε και ποιος άλλος ήταν ενδιαφερόμενος. Δηλαδή με τις μη δημοσιεύσιμες πληροφορίες, έχει μια σαφή εικόνα και χαρτογράφηση των συμφερόντων που θα έχει απέναντί της. Οπότε γνωρίζει πως να τα χειριστεί τα αντίστοιχα πολιτικά πρόσωπα, πώς θα τα βγάλει από την ισορροπία τους και πως θα τα φρενάρει. Αυτό όμως έχει να κάνει και με ποιον τρόπο θέλει να παίξει το παιχνίδι, ένα παιχνίδι που είναι βρώμικο εκ των πραγμάτων. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως αρχικά θα αντιμετωπιστεί από τους παρουσιαστές που θα έχει απέναντί της σε ρόλο κυβερνητικών εκπροσώπων με μια πρώτη αβρότητα, περισσότερο λόγω γνωριμίας και εκτίμησης. Βέβαια αυτό θα ισχύσει μέχρι να στενέψουν ακόμα περισσότερο δημοσκοπικά τα πράγματα για την κυβέρνηση (σ.σ. τώρα η διαφορά είναι στο 4% υπέρ της Νέας Δημοκρατίας) ή μέχρι να φτάσουμε στον τελευταίο μήνα πριν τις εκλογές. Γιατί τότε θα την αντιμετωπίσουν ως αυτή που θέλει να βγάλει το ψωμί από το τραπέζι τους, καθώς όλοι βολεύονται από την υπάρχουσα κατάσταση στο τηλεοπτικό σκηνικό.

Οπότε, για να το πούμε όσο πιο λαϊκά και κατανοητά μπορούμε, αν η Πόπη Τσαπανίδου μπει σε αυτή την μάχη ως «σκυλί του πολέμου», υψώσει την φωνή της, επιτεθεί λεκτικά σε βουλευτές που σκούζουν για να μην την αφήσουν να μιλήσει, εγκαλέσει τους παρουσιαστές όταν την διακόπτουν και «γυμνώσει» όσους εκ των αντιπάλων της εκφέρουν αδύναμα ή alt right επιχειρήματα, όλα θα πάνε καλά. Αν δεν έχει χαλυβδώσει την προσωπικότητά της για έναν πόλεμο που θα φτάσει και επί προσωπικού ή δείξει αδυναμία και πολιτικό «πολιτισμό», θα την φάνε ή θα την επισκιάσουν. Όσα εκατοστά δώσει στους αντιπάλους της, τόσα... μέτρα θα πάρουν. Αυτό είναι το στοίχημά της και το στοίχημα που πήρε ο Αλέξης Τσίπρας, που οριακά «παίζει τα ρέστα του» ως πολιτικός αρχηγός.