Ποιος «έχει λόγο» να είναι βιαστής, Πέτρο Φιλιππίδη;

Η απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη είχε απ’ όλα μέσα: πόρνες, θέατρα, ξύλο, άγριες εποχές, το σεβασμό στη μάνα, τις παράπλευρες απώλειες, το γυναικείο πόνο, τον Κάρολο Κουν… Σχολιάστηκε για όλα, ήδη από χθες. Μόνο μια φράση, συνηθισμένη ίσως, αδιάφορη ίσως, μια φράση απ’ αυτές που λέγονται εν τη ρύμη ενός λόγου φορτισμένου και στοχοκατευθυνόμενου, εμένα από χθες μου ‘χει κάτσει στο λαιμό. Πολύ «ψιλή» ώστε να περνάει απαρατήρητη, πολύ χοντρή για να μην έχω τρόπο να την κατεβάσω. Χθες λοιπόν, μες στην απολογία του ο Πέτρος Φιλιππίδης είπε: «Δεν είμαι βιαστής. Δεν έχω λόγο να είμαι».

Ποιος «έχει λόγο» να είναι βιαστής, Πέτρο Φιλιππίδη;
ΠΡΟΒΟΛΗ

Λόγο. Τι λόγο έχει κανείς να γίνει βιαστής; Η ψυχιατρική μπορεί ν’ αναφέρει κάποιους. Η κοινωνική εντύπωση, κάποιους άλλους. Ρισκάρω να μαντέψω: ο Φιλιππίδης που απευθύνεται στο δικαστή, που απευθύνεται στην κοινή γνώμη, που δεν εξηγεί τη φράση του κι ούτε τη συνοδεύει από τίποτα ψυχιατρικές γνωματεύσεις, δεν μιλάει για ψυχοπαθολογία. Απαντάει στην απορία ενός κόσμου που ακόμα σε παρόμοιες περιπτώσεις αναρωτιέται: «Μα είναι δυνατόν; Τόσο όμορφος, (ή/και) τόσο γοητευτικός, (ή/και) τόσο ισχυρός, (ή/και) τόσο πλούσιος, (ή/και) τόσο αυτό που θέλουν οι γυναίκες, γιατί να βιάσει;». Τι λόγο έχει να βιάσει, σωστά; Δεν του λείπει σεξ. Κι αυτοί που βιάζουν είναι ακριβώς όσοι έχουν πρόβλημα με τις γυναίκες, όσοι δεν βρίσκουν να «ζευγαρώσουν», όσοι έχουν ανάγκη, αυτοί έχουν λόγο να βιάσουν. Αυτή η κοινωνική εντύπωση, δεν είναι μόνο λάθος. Είναι και βαθιά επικίνδυνη.

Να τα πάρουμε με τη σειρά; Ο βιαστής δεν βιάζει γιατί χρειάζεται σεξουαλική εκτόνωση, αλλά δεν μπορεί να βρει συναίνεση. Ο βιαστής βιάζει γιατί χρειάζεται ακριβώς τη μη συναίνεση. Θέλει κυριαρχία, θέλει να επιβληθεί, να εξαναγκάσει, επιθυμεί να τιμωρήσει ή σε κάθε περίπτωση να προκαλέσει πόνο, στρες και αγωνία. Κατά συνέπεια, ο βιαστής δεν είναι κάποιος άνθρωπος ανήμπορος να γοητεύσει, να προκαλέσει επιθυμία ή να πληρώσει για σεξουαλικές υπηρεσίες. Είναι ένας άνθρωπος που θέλει να υποτάξει, θέλει να βιάσει γιατί αυτό είναι το παιχνίδι του, η φαντασίωσή του. Γιατί από κει αντλεί απόλαυση. Χοντρά-χοντρά, δεν του λείπει σεξ, του λείπει βιασμός. Κάθε ταύτιση λοιπόν ενός βιαστή μ’ έναν άνθρωπο χωρίς «ερωτική επιτυχία» είναι λανθασμένη. Το χειρότερο ωστόσο, είναι μαζί και εγκληματικά προβληματική.

Μια κοινωνία που ακόμη ταυτίζει το βιαστή μ’ ένα μοναχικό παρία σ’ αδειανό κρεβάτι, μοιραία οδηγείται σε δυο επικίνδυνα μονοπάτια. Πρώτον, στοχοποιεί ομάδες που έχουν (ή αναγκάζονται να έχουν) παρόμοια χαρακτηριστικά. Είναι συνήθης άποψη του ελληνικού καφενείου: «Πού να βρει γυναίκα ο Ινδός, ο Πακιστανός, ο ξένος που έρχετ’ εδώ φτωχός κι ούτε τη γλώσσα μας δεν ξέρει; Ε, μια, δυο, τρεις, θα βιάσει!». Τη στιγμή λοιπόν που κάποιος βιαστής ανήκει όντως σ’ αυτή την ομάδα, θα τους πάρει η μπάλα όλους. Όποια ομάδα πληθυσμού ζει σε κατάσταση μοναξιάς, νομοτελειακά αποτελεί κίνδυνο - αυτή η στραβή εξήγηση, παραβλέπει μες στη στραβομάρα της και τον πραγματικό κίνδυνο.

Το δεύτερο μονοπάτι λοιπόν, είναι ακριβώς αυτό: όσο συνεχίζουμε ν’ αντιμετωπίζουμε το βιασμό ως συνέπεια σεξουαλικής «ξηρασίας», παρέχουμε ένα πρώτης τάξεως καταφύγιο σε μια σειρά βιαστές που δεν ταιριάζουν στην εικόνα. Κι αφού εκείνοι ζουν ασφαλείς στο ακούσιο (;) κοινωνικό καταφύγιο, μοιραία η ευθύνη περνάει στο θύμα. «Δεν έχει λόγο να βιάσει ο πλούσιος παραγωγός ταινιών», άρα η κοπέλα τον εκμεταλλεύεται. «Δεν έχει ανάγκη να βιάσει ο καλοντυμένος γόης», άρα η κοπέλα τα ‘θελε. «Δεν έχει αιτία να βιάσει ο καλλιτέχνης με τις κατακτήσεις», άρα το αγόρι πήγαινε γυρεύοντας. Μόνο που ο παραγωγός, ή ο γόης, ή ο καλλιτέχνης, μπορεί μια χαρά να έχει λόγο να βιάσει. Τον ίδιο που έχει κι ο φτωχός, ο ασουλούπωτος ή ο χοντροκομμένος. Πολύ απλά, πολύ ξεκάθαρα: ότι είναι βιαστής!

Οπότε, κύριε Φιλιππίδη, μπαρδόν αλλά δεν την καταλαβαίνω την κουβέντα σας. Αν είστε ή όχι βιαστής, η δικαιοσύνη θα το κρίνει. Δεν θα παίξει ρόλο σ’ αυτό αν υπήρξατε ή όχι καλλιτέχνης, αν υπήρξατε ή όχι επιτυχημένος, αν υπήρξατε ή όχι καρδιοκατακτητής. Το μόνο που καταφέρνει ετούτος ο «λόγος» που λέτε πως δεν έχετε, είναι να κάνει κάμποσα θύματα στην Ελλάδα να δακρύσουν από τα γέλια. Τα πιο πικρά γέλια της σημαδεμένης ζωούλας τους.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ