Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τις εξελίξεις γύρω από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Β' της Ελλάδος. Κατά κόσμον, τέως Βασιλιά της χώρας μας.

Σε αυτό το σημείο, σε μια λογική κοινωνία θα έπρεπε η κουβέντα να σταματάει εδώ. Συλλυπητήρια στους δικούς του και προχωράμε στη μίζερη καθημερινότητά μας. Ούτως η άλλως γιατί να ασχοληθεί κανείς το 2023 με τον... τέως Βασιλιά; Αυτά ανήκουν στο μαύρο παρελθόν και δεν ενδιαφέρουν κανέναν.

Αυτά στις άλλες χώρες, στην Ελλάδα όχι. Στην Ελλάδα που πάντοτε ήταν τουλάχιστον 20-30 χρόνια πίσω, υπάρχει ακόμα το ρητό «Ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά», το οποίο ακούγεται από τεράστια μερίδα κόσμο, όχι για πλάκα, αλλά στα σοβαρά...

Δεν θα αναλύσουμε άλλο το πόσο κακό έκανε στη χώρα μας ο Βασιλιάς, αλλά θα μιλήσουμε για το πώς προσπαθεί η Δέξια αυτού του τόπου να κερδίσει τους υποστηρικτές ενός Πολιτεύματος που ο κύριος σκοπός του είναι να μην υπάρχει Δημοκρατία. 

Μπορεί η ίδια η Κυβέρνηση να είναι διχασμένη στο εσωτερικό της για τον θάνατο του τέως, αλλά όπως φαίνεται με τις μέρες να περνάνε, η ΝΔ απλά προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη συγκεκριμένη κατάσταση για να κερδίσει όσον το δυνατό περισσότερους «Βασιλικούς» ενόψει των εκλογών που έρχονται, ενώ ταυτόχρονα «παλεύει» ώστε να μη χάσει τον... δημοκρατικό κόσμο του κόμματος.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, άλλωστε, η στάση ορισμένων βουλευτών και υπουργών της Κυβέρνησης, οι οποίοι έσπευσαν κατευθείαν να «τα βάψουν μαύρα» για την απώλεια του τέως.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο ίδιο μήκος κύματος, αποφάσισε να κάνει τα χατίρια όλων. Ναι μεν η κηδεία του Κωνσταντίνου να μη γίνει με μεγάλες τιμές, αλλά να ταφεί ξεχωριστά σαν ιδιώτης στο Τατόι.

Παρατηρώντας κανείς πιο προσεκτικά, είναι φανερή η συμπάθεια της ΝΔ προς τη Βασιλεία. Όχι ότι μας κάνει εντύπωση προφανώς, αλλά αλήθεια πόσο περίεργο είναι ένα κόμμα που ανήκει στο Δημοκρατικό τόξο, βγήκε με Δημοκρατικές διαδικασίες και πρεσβεύει, όπως λέει τουλάχιστον, τις Δημοκρατικές αξίες να «κλείνει το μάτι» προς ένα άλλο Πολίτευμα το οποίο μόνο δεινά έχει προκαλέσει στην Ελλάδα;

Η απάντηση, αν θέλετε τη γνώμη μου, δεν βρίσκεται μόνο στο ψηφοθηρικό της υπόθεσης, αλλά σε μια ανάγκη της Νέας Δημοκρατίας να συνεχίσει να ζει η Βασιλεία στο κεφάλι του μέσου πολίτη αυτής της χώρας. Άλλωστε ποτέ δεν αρνήθηκε το παραπάνω η Δέξια και ποτέ δεν θα το κρίνει κιόλας.

Κακά τα ψέματα, οι πολιτικές που εφαρμόζει η Κυβέρνηση και οι πρακτικές που ακολουθεί δεν απέχουν πολύ από τον αυταρχισμό ενός άλλου Πολιτεύματος. Ενός Πολιτεύματος που δεν το «ψήνει» και τόσο η Δημοκρατία.