Πρώτη μέρα αδιάθετη

Σήμερα είναι μία από αυτές τις ημέρες, του μήνα. Αισθάνομαι σκατά. Έχω κάνει ήδη μια φορά εμετό, έχω ρίγη, πονάω τόσο που με διπλά ισχυρά παυσίπονα μετριάζεται λίγο η ένταση, ώστε να λειτουργώ υποτυπωδώς. Έχω τεράστια ανάγκη να είμαι στο κρεβάτι μου κουκουλωμένη και σε απόλυτη ησυχία.

Αύριο και για τις επόμενες δύο μέρες θα έχω αφόρητο πονοκέφαλο και ανεξέλεγκτη αιμορραγία. Όπως κάθε μήνα από την πρώτη φορά που αδιαθέτησα. Και κανείς δε θα το ξέρει. Δε θα παραπονεθώ, δε θα κάτσω στο κρεββάτι, δε θα σταματήσω τίποτα. Το πολύ πολύ να πω σε μια γυναίκα -που θα με ρωτήσει τι έχω- ένα συνωμοτικό «πρώτη μέρα αδιάθετη». Και θα συνεχίσω.

Έχω εκπαιδευτεί. Ξέρω ότι στο απόλυτα πατριαρχικό πλαίσιο, δεν μου επιτρέπεται να φανώ λιγότερη. Τρεις μέρες τον μήνα «άρρωστη»; Επειδή είμαι γυναίκα;

Δεν μου επιτρέπεται. Δεν μου το επιτρέπω. Έμαθα νωρίς, από το σχολείο, από την πρώτη δουλειά, από τον πρώτο ακατάλληλο σύντροφο. Ότι είναι ελάττωμα ή στην καλύτερη περίπτωση ένα σοβαρό μειονέκτημα απέναντι στους άντρες. Τους λάθους άντρες. Συμμαθητές, συναδέλφους, γκόμενους.

Το υποψιάστηκα στο σχολείο, που ήταν ντροπή να είμαι αδιάθετη και έκρυβα τη σερβιέτα για να πάω στην τουαλέτα να αλλάξω, σε ένα μικρό, γλυκό, ροζ, αμόλυντο τσαντάκι.

Το κατάλαβα την πρώτη φορά που ο φαρμακοποιός όταν αγόρασα ταμπόν, τα έβαλε σ ένα χάρτινο μπεζ σακουλάκι. Να μην φαίνονται.

Το εμπέδωσα στην πρώτη σημαντική σύσκεψη που ζήτησα μισή ώρα καθυστέρηση γιατί αδιαθέτησα και «περιμένω» να με πιάσουν τα φάρμακα και άρχισαν χωρίς εμένα.

Στην επόμενη σημαντική σύσκεψη πήγα μισή ώρα νωρίτερα-χαπακωμένη- δεν είπα λέξη και δεν σηκώθηκα τρεις ώρες από την καρέκλα μου, ας ένιωθα ότι το αίμα τρέχει στα πόδια μου.

Σκληρό και αηδιαστικό αν είσαι άντρας εσύ που με διαβάζεις, αν όμως είσαι γυναίκα και έχεις το κουσούρι της δυσμηνόρροιας, σου έχω νέα. Στην Ισπανία δεν είσαι πια ελλαττωματική.

Κι αυτό διότι το ισπανικό κοινοβούλιο ενέκρινε χθες (16/2) νόμο που προβλέπει «άδεια εμμήνου ρύσεως» για τις εργαζόμενες και έγινε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που θεσπίζει μια τέτοια νομοθεσία έστω και με 185 ψήφους υπέρ, 154 κατά και τρεις αποχές. Η υπουργός Ισότητας Ιρένε Μοντέρο, μέλος του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos συμμάχου των Σοσιαλιστών στην κυβέρνηση, έγραψε στο Twitter: «Είναι μια ιστορική μέρα για την πρόοδο του φεμινισμού».

Στην Ισπανία, λοιπόν, από χθες οι γυναίκες μπορούν να πάρουν άδεια για «λόγους εμμηνορρυσίας». «Η περίοδος δεν θα είναι πλέον ταμπού. Δεν θα χρειάζεται πια να δουλεύουμε με πόνο, ούτε να παίρνουμε χάπια πριν φτάσουμε στη δουλειά και να πρέπει να κρύψουμε το γεγονός ότι πονάμε τόσο που δεν μπορούμε να δουλέψουμε» είχε πει η Μοντέρο τον Μάιο του 2022, αμέσως μετά την έγκριση του νόμου από το υπουργικό συμβούλιο.

Το μέτρο συζητήθηκε πολύ και προκάλεσε εμφύλιο μεταξύ κομμάτων και συνδικάτων. Το CCOO, ένα από τα μεγάλα συνδικάτα της Ισπανίας, χαιρέτισε την κίνηση ως μια σημαντική «νομοθετική πρόοδο» για την αναγνώριση ενός προβλήματος που «αγνοήθηκε» μέχρι τώρα. Αντίθετα το UGT, ένα από τα μεγαλύτερα επίσης συνδικάτα της χώρας -το οποίο που πρόσκειται στους Σοσιαλιστές- προειδοποίησε ότι ο νόμος θα μπορούσε να στιγματίσει τις γυναίκες στον εργασιακό χώρο και να εμποδίσει έμμεσα την «πρόσβασή τους στην αγορά εργασίας».

Ο πολύ σημαντικός νόμος -κατοχυρώνει δεκάδες κομβικά ζητήματα- όπως αυτό των αμβλώσεων χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων στην ηλικία των 16 και των 17 ετών, την ενίσχυση της σεξουαλικής εκπαίδευσης στα σχολεία, καθώς και τη δωρεάν διανομή αντισυλληπτικών μέσων και προϊόντων υγιεινής περιόδου στα λύκεια.

Έτσι μου δίνει το πάτημα να γράψω το παρακάτω.

Ο μεγάλος μου γιος πήγαινε έκτη δημοτικού όταν αδιαθέτησε για πρώτη φορά η καλύτερή του φίλη. Ο μπαμπάς της της πρόσφερε ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και της εξήγησε το νέο στάδιο για το φύλο της. Το κορίτσι είπε στο αγόρι τι της συνέβη με μια μικρή αμηχανία και πολλή χαρά. Εκείνος το είπε σε μένα με πολλή αμηχανία. Του εξήγησα απλά και έβαλα δυο σερβιέτες στην σχολική τσάντα. Ώστε αν χρειαστεί το κορίτσι και δεν έχει, να τη βοηθήσει. Χαμογέλασε και το επόμενο πρωί της το είπε.

Και έτσι, ένα διαχρονικό στερεότυπο πέρασε στην ιστορία.