Ελλάδα, 2023.

Ένας σταθμάρχης γυρίζει το κλειδί απ’ τη λάθος μεριά.

Παραγγέλνεις σουβλάκια και βλέπεις το ντελιβερά να κινείται σε ζωντανό χρόνο.

Δύο τρένα κινούνται το ένα προς το άλλο.

Καλείς ταξί και το βλέπεις να έρχεται σε ζωντανό χρόνο.

Δύο τρένα κινούνται το ένα προς το άλλο για 12 ολόκληρα λεπτά.

Ο χρόνος επί 12 λεπτά δεν θυμίζει τίποτα ζωντανό.

Σύγκρουση.

Πλαστική κρούση.

Κανένα φρένο, κακή ορατότητα.

12 λεπτά αρκούν για να διαβάσεις οκτώ σελίδες ενός βιβλίου.

Κανένα σύστημα, κανένας δορυφόρος, κανένα φωτοσήμα να τους ειδοποιήσει.

«Πάμε κι όπου βγει…» ψιθύρισε ο μηχανοδηγός.

Πήγαν.

«Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται…» προφήτευαν οι σιδηροδρομικοί απ’ τις αρχές του μήνα.

Φωνές βοώντων εν τη ερήμω.

12 λεπτά αρκούν για ν’ ακούσεις ολόκληρα, τρία μεγάλα τραγούδια.

«Το δυστύχημα έρχεται…» λέγαν οι Κασσάνδρες.

Αλίμονο, κανείς δεν θυμάται ότι στην Τροία η Κασσάνδρα είχε δίκιο.

Όπου βγει…

Έρχεται.

Πήγαν.

Ήρθε.

40 νεκροί. Προς το παρόν…

Η αδερφή μου θα μπορούσε να ‘ναι μέσα.

Η αδερφή σου θα μπορούσε να ‘ναι μέσα.

12 λεπτά αρκούν για να βράσει ένα πακέτο μακαρόνια.

Κανένα μέσο προστασίας.

«Πάμε μόνο χειροκίνητα» λέει ο πρόεδρος των μηχανοδηγών.

40 νεκροί.

40 άνθρωποι.

40 γονείς, ή παιδιά, ή εγγόνια…

Ταξίδευαν με τρένο.

Το τρένο είναι ασφαλές.

2023 έχουμε, πού ακούστηκε δυστύχημα με τρένο;

2023 έχουμε, κι εξαιρετική ποιότητα ζωής.

2023 έχουμε, και μπορεί να πνιγείς, να καείς, να παγώσεις, ν’ αρρωστήσεις, να σκοτωθείς σε κτίριο που έπεσε, σε συμπλοκή που αστόχησε, σε κερκίδα που μάτωσε, σε διαδήλωση που «χάλασε», σ’ ανταλλαγή πυροβολισμών, σε μεθυσμένη καραμπόλα, όμως όχι και σε τρένο! Τα τρένα είναι ασφαλή, τι στην ευχή, 2023 έχουμε.

Τα τρένα είναι ασφαλή.

Δυο ασφαλή τρένα ταξίδευαν 12 λεπτά το ένα κόντρα στο άλλο.

Κι ούτε ένας άνθρωπος, ένας θερμοστάτης, ένας διακόπτης, ένα ρελέ δεν υπήρχε να σβήσει τη φωτιά προτού καούν τα μακαρόνια.

Ζούμε στην Ελλάδα του 2023. Από τύχη…

Κι αυτό έχει πάψει καιρό τώρα να ‘ναι αστείο.