Θα μπορούσα να πιστέψω πως 1-2 άτομα από αυτό το υπουργικό συμβούλιο όντως στενοχωρήθηκαν. Όμως το να συγκεντρώνονται στο Μαξίμου και με εντολή φωτογράφου να ΠΟΖΑΡΟΥΝ ως στενοχωρημένοι, είναι πάρα μα πάρα πολύ προκλητικό. Για τους συγγενείς πρωτίστως και μια παγωμένη κοινωνία δευτερευόντως. Το έχουμε ξαναγράψει από εδώ, σας έχουμε πρήξει, πως το δόγμα είναι «επικοινωνία μέχρι να ματώσετε». Το καταλαβαίνουμε όλοι πως ακόμα και τώρα αυτό που τους καίει είναι η ψήφος του μέσου βλαμμένου που μπορεί να φάει αμάσητο το μοιρολόι στο Μαξίμου και όχι οι θάνατοι νέων ανθρώπων.
«Λυγάνε μωρέ και τα σίδερα, γιατί αλλιώς σπάνε», θα γράφουν για τον Μπουμπούκο που κράτησε την αναπνοή του μέχρι να γίνει κατακόκκινος, δήθεν πως κλαίει.

Αυτό που προκαλεί μια περιέργεια είναι πως, ρε παιδιά, δεν βρέθηκε ένας, ένας άνθρωπος να τους πει «Τι μαλακίες κάνετε ρε; Τι κάνετε; Θα μας πάρουν με τις πέτρες!»; Το ακόμα χειρότερο είναι πως αν το είπε, δεν εισακούστηκε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Αν εκτιμούν τόσο πολύ την υποκριτική τέχνη -πλην της Μενδώνη που την ξεγελούν με αυτήν- μπορούν να πάνε να δουν μια παράσταση, αντί να παριστάνουν τον θίασο ερασιτεχνών. Που είναι, αλλά όταν τον παριστάνουν είναι ακόμα χειρότεροι.

Ο σκοπός αυτής της νέας επικοινωνιακής κίνησης είναι να προβάλει το μήνυμα πως «και οι νεοφιλελεύθεροι απατεώνες είναι άνθρωποι». Το γράφω έτσι αιχμηρά γιατί πίστεψαν πως υπάρχει η ανάγκη να εξανθρωπίσουν την εικόνα τους, αλλιώς δεν θα έκαναν αυτό το καραγκιοζιλίκι. Βέβαια στην περίπτωση που εξετάζουμε, οι νεοφιλελεύθεροι απατεώνες, στις πολιτικές των οποίων οφείλεται το δυστύχημα, κλαίνε 9 μέρες μετά τραβώντας τα μαλλιά τους λες και μιλάμε για μοιρολόι στα Ομηρικά Έπη. Αρχικά η πρώτη αντίδρασή ήταν «τι καραγκιόζηδες είναι οι άνθρωποι». Ύστερα όσο κάθονταν αυτή η εικόνα, η οργή μεγάλωνε, ώσπου εκφράζεται με αυτές τις γραμμές, στα όρια της ψυχραιμίας. Πρόκειται για υπέρμετρη χυδαιότητα και υποκρισία πάνω στις ζωές και τις στάχτες νέων ανθρώπων. Ακόμα ως άνθρωπος, κέντρο-απόκεντρο, της επικοινωνίας (μηνύματα και ιδέες επικοινωνούμε) δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό που βλέπω. Πλέον έμεινε μόνο η ύβρις και η ύβρις θα ήθελα να πιστεύω πως τιμωρείται.

Δεν μπορώ να το χωνέψω πως τους είπε ο φωτογράφος σκύψτε τα κεφάλια και το έκαναν.
Βάλτε τα χέρια στο πρόσωπό σας και το έκαναν.
Τους είπε ο φωτογράφος κάντε πως κλαίτε και το έκαναν.
Την ώρα που τόσος κόσμος έσκυβε το κεφάλι, έπιανε το πρόσωπό του και έκλαιγε αληθινά.

Αν πιστεύει κανείς πως το γραφικόμετρο της επικοινωνίας σταμάτησε στις μοιρολογίστρες απατάται, καθώς φρόντισαν να δείξουν σε όλες τις κάμερες νερά σε «οικολογική χάρτινη συσκευασία». Ακόμα και το στημένο μοιρολόι είναι ευκαιρία για γκρίζα διαφήμιση.

Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό το πράγμα που ζούμε. Είναι απίστευτο που πάνε να διαφημίσουν την ανθρωπιά τους και καταλήγουν να διαφημίζουν το πόσο απίστευτα λίγοι είναι.
Λίγοι ως Άνθρωποι.