Έστω «κατά λάθος», κι όμως κατά βάθος…

Kι αν πάτησες κάποιον… κατά λάθος!

Έστω «κατά λάθος», κι όμως κατά βάθος…
ΠΡΟΒΟΛΗ

Ναι, «κατά λάθος» λέει στο τηλέφωνο ο παρηγορητής στον Μήτσο, και να ‘μαστε ειλικρινείς: ως προς αυτό δεν χωράει συζήτηση. Χωράει όμως συζήτηση η άνετη στάση του απέναντι σ’ αυτό το λάθος. Ντάξει, θα συμφωνήσω, όταν η άλλη μεριά του τηλεφώνου κλαίει, θες να την ηρεμήσεις. Όμως συμφώνησε κι εσύ: κατά λάθος-επίτηδες, ο άνθρωπος που χτύπησες το ίδιο θα πονέσει.

Και πάμε τώρα στο ουσιώδες. Αν υποθέσουμε ότι ο Μήτσος είναι το λευκό Xsara, ότι τον πήρανε χαμπάρι, ότι προσπάθησε να διαφύγει, ότι όλα έγιναν όντως από λάθος κι όχι με πρόθεση τραυματισμού των διαδηλωτών, η απορία υπάρχει ως εξής: έχει δικαίωμα, ακόμα κι αν προσπαθεί να διαφύγει από κίνδυνο, ένας εκπαιδευμένος αστυνομικός να τραυματίσει αθώους πολίτες; Έχει δικαίωμα ν’ αντιμετωπίσει τους προστατευόμενους ως παράπλευρες απώλειες, προσπαθώντας να σώσει τον εαυτό του;

Σαφείς παραδοχές: Ναι, δεν έχω βρεθεί στη θέση του. Ναι, δεν θα ήθελα να βρεθώ στη θέση του. Ναι, δεν θα βρεθώ στη θέση του (από επιλογή). Όμως ενδέχεται να βρεθώ στη θέση του τραυματία. Και θα μ’ έχει τραυματίσει κάποιος που υποτίθεται πως είναι εκεί ακριβώς επειδή δεν χάνει την ψυχραιμία του. Κάποιος που διάλεξε μια δουλειά γνωρίζοντας εξ αρχής ότι θα ‘χει δράση, πίεση, στρες, κίνδυνο, και για όλ’ αυτά εκπαιδεύτηκε. Εκπαιδεύτηκε;

Μεγάλη συζήτηση. Να πω την αλήθεια, τον Μήτσο του κατά λάθος τον λυπάμαι. Γιατί ούτ’ εκπαιδεύτηκε όπως πρέπει, κι ίσως να μπήκε σ’ ένα σώμα με την παραίνεση της γειτονιάς για “μόνιμη δουλίτσα”. Όμως και τι μπορεί να γίνει; Δεν είναι δουλίτσα η ασφάλεια, κι οπωσδήποτε δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίζεις ένστολο σαν υπάλληλο του ΚΕΠ. Το λάθος δεν θα φέρει μια μουτζούρα σε γραμμένο χαρτί, θα φέρει τραύματα σε ξένο κορμί. Κι αυτό πια, ναι, δεν είναι μεγάλη συζήτηση: ένας άνθρωπος που διάλεξε να προσφέρει ασφάλεια, πρέπει να βάζει το δικό του κορμί, τη δική του υγεία, τη δική του σωματική ακεραιότητα κάτω απ’ αυτών που προστατεύει. Ασφάλεια στους άλλους με τη δική σου εξασφαλισμένη, δεν έγινε ποτέ κι ούτε θα γίνει. Κανόνες της δουλειάς.

Γιατί, εδώ που τα λέμε, Μήτσο μου, αν είναι να με φας για να γλιτώσεις, ποια η χρησιμότητα της μόνιμης δουλίτσας σου; Κατά βάθος…

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ