Όταν ως δικηγόροι πολιτικής αγωγής στη δίκη της ΧΑ απευθυνθήκαμε δημόσια στα κόμματα της αντιπολίτευσης και ζητήσαμε να μην ψηφίσουν την τροπολογία της κυβέρνησης για τα «αντιδημοκρατικά» κόμματα, δεχτήκαμε τη συκοφαντία των τρολ της Νέας Δημοκρατίας ότι στηρίζουμε τους Κασιδιάρηδες ως «κόκκινοι φασίστες» που είμαστε...

Τώρα η κυβέρνηση εισπράττει τις συνέπειες των επιλογών της. Αντί να νομοθετήσει μια καθαρή διάταξη βασιζόμενη στην καταδίκη για τη διεύθυνση της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, με δέσμια αρμοδιότητα του Αρείου Πάγου και με πλατιά νομιμοποίηση στη Βουλή, προχώρησε μόνη της και άνοιξε τον δρόμο της πολιτικοποίησης της απόφασης με κρίση για το αν το κόμμα εξυπηρετεί την «ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».

Τώρα η κυβέρνηση (με νέα τροπολογία!) θυμήθηκε τη σύνθεση του Α1 τμήματος του Αρείου Πάγου, αν δηλαδή θα αποφασίζουν πέντε αρειοπαγίτες (κατ' επιλογή του προέδρου του Τμήματος) ή και οι δέκα, δίνοντας λαβή σε κριτικές για απόπειρα ελέγχου της επί της ουσίας κρίσης. Η σημερινή (σ.σ. της Κυριακής 09.04) δήλωση του προέδρου του Τμήματος έσκασε στα μούτρα των μαθητευόμενων μάγων του Μαξίμου.

Το βαρέλι αυτό δεν έχει πάτο: η προσθήκη της απεύθυνσης της δικαστικής σύνθεσης «προς τις αρχές» για τη διάγνωση του ζητήματος της «πραγματικής ηγεσίας» (αντί αυτή να βασίζεται αποκλειστικά σε δημόσια γεγονότα) προοιωνίζεται ακόμα μεγαλύτερες αυθαιρεσίες. Μήπως σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν και τις επισυνδέσεις και το predator της ΕΥΠ; Θα φτάσουν άραγε σε τέτοια κατάντια, για να νομιμοποιήσουν εκ των υστέρων και με δήθεν «αντιφασιστικό» επίχρισμα το αίσχος των υποκλοπών;

Σημειωτέον, η ισχύουσα διάταξη διαθέτει και άλλα παραθυράκια, π.χ. τον μη αποκλεισμό συνεργασίας ανεξαρτήτων. Θα φτάσει σε τέτοιο εξευτελισμό η κυβέρνηση, ώστε να ξαναλλάξει τη διάταξη στην πορεία, αναλόγως των τακτικισμών των καταδικασμένων νεοναζιστών;

Η συνεργασία ενός ακροδεξιού εισαγγελέα, εκπροσώπου του βαθέος κράτους, με τον καταδικασμένο ναζιστή, ξεσκεπάζει τις πλάτες που διέθεταν και διαθέτουν οι φασίστες στον κρατικό μηχανισμό. Γελοιοποιεί όμως και τους εκφραστές της θεωρίας των δύο άκρων: αλήθεια, θα υπήρχε εισαγγελέας που θα δεχόταν να γίνει μπροστινός μιας αντιεξουσιαστικής οργάνωσης ή μιας 17 Νοέμβρη;

Αυτός ήταν και ο λόγος που στην πρότασή μας στη σχετική συζήτηση μιλήσαμε για την αναγκαιότητα αντιναζιστικής νομοθεσίας. Γιατί μόνο ο φασισμός και ο ναζισμός διαθέτουν προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό, που σε συνδυασμό με την οικοδόμηση ενός αντιδραστικού κινήματος μπορούν να σημάνουν την εκχώρηση της εξουσίας, με συνέπεια όλα τα φρικιαστικά εγκλήματα που ξέρουμε. Αυτά είναι τα διδάγματα της ιστορίας και δεν μπορούμε να τα αγνοούμε μιλώντας γενικά για «εγκληματικές οργανώσεις» και για «άκρα». Η μάχη ενάντια στον ναζισμό έχει ιστορία και αυτοτέλεια.

Προς τις δυνάμεις του αντιφασιστικού κινήματος, προς τον κόσμο του αγώνα: Ας ετοιμαζόμαστε για μια νέα σύγκρουση που βρίσκεται μπροστά μας. Οποιοδήποτε νέο φασιστικό μόρφωμα εμφανιστεί, με την οποιαδήποτε δοσολογία καταδικασμένων ναζιστών και βαθέος κράτους, με οποιαδήποτε άδεια που ετοιμάζεται να τους δοθεί, θα χρειαστεί να νικηθεί στο δρόμο, στις γειτονιές, τα σχολεία, τους εργατικούς χώρους.

Ας ετοιμαζόμαστε.