Το Τεκμήριο της Αθωότητας είναι ένα όπλο της κοινωνίας απέναντι στις ψευδείς ή αναπόδεικτες καταγγελίες που συνδέει την κατηγορία με τα στοιχεία εναντίον του και την δικαστική διαδικασία. Το ίδιο το κόμμα του Αλέξη Γεωργούλη, σωστά αν με ρωτάτε, με την δημοσιοποίηση της καταγγελίας και την Άρση της Ασυλίας, τον διέγραψε από το κόμμα και από Ευρωβουλευτή. Δεν σεβάστηκε κανένα τεκμήριο της αθωότητας. Αντίθετα στην αρένα των Κοινωνικών Δικτύων και ειδικά στον κομματικό μικρόκοσμο του twitter, το Τεκμήριο της Αθωότητας είναι εδώ και 24 ώρες η παντιέρα των «Εντάξει παιδιά, #metoo αλλά με μέτρο». Τα «εγώ σε πιστεύω» έγιναν «Τι ανάγκη έχει ο Αλέξης ο Γεωργούλης να βιάσει;», «Την ΠΑΣΟΚα θα πιστέψουμε» και «Εγώ σε πιστεύω αδερφέ μου». Ταυτόχρονα χωρίς κανένα σεβασμό στην καταγγέλλουσα, από το Twitter πάλι, διέρρευσαν τα στοιχεία της από τρολ που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, από μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και από γνωστά site που ποτέ δεν είχαν κανένα σεβασμό στην δεοντολογία, μπροστά στην οσμή «Ροζ Σκανδάλου». Κάπου εδώ να πούμε πως ο βιασμός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ροζ σκάνδαλο. Δεν σε έπιασαν με παράνομη σχέση, ούτε να είσαι απλά υποκριτής που πουλάς κάτι και κάνεις κάτι άλλο. Η καταγγελία λοιπόν μιλάει για χρήση βίας και βιασμό. Ούτε για παρενόχληση, ούτε για σφύριγμα στον δρόμο.

Την ίδια στιγμή έχουμε τα «Εγώ δεν το πιστεύω», «Μωρέ είχε ανάγκη ο Γεωργούλης;» και πολλών μορφών σχετικοποιήσεις και «εκλογικεύσεις» που προσπερνούν κατάφωρα το γεγονός πως ένας βιασμός είναι πρωτίστως επιβολή και όχι σεξουαλική ικανοποίηση. Η επιβολή είναι το σεξουαλικό κίνητρο για να «τιμωρήσει» ένας βιαστής το θύμα. Να το τιμωρήσει για τον οποιοδήποτε λόγο διαστρέβλωσε το μυαλό του. Ο βιασμός λοιπόν δεν είναι η ικανοποίηση μιας βιολογικής ανάγκης. Δεν συνδέεται με την εμφάνιση ή την φήμη.

Οπότε λοιπόν πέρα από την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που κινείται προληπτικά και εξαιτίας της κατηγορίας να διαγράψει τον ευρωβουλευτή του, όλοι οι υπόλοιποι αυτή την στιγμή λειτουργούν passive-aggresive. Χωρίς μάλιστα να υπάρχουν αιχμές εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ για συγκάλυψη. Παρότι το πιο πιθανό είναι μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε γνώση της καταγγελίας που οι υπόλοιποι μάθαμε χθες και να τήρησε το Τεκμήριο της Αθωότητας μέχρι τις επίσημες καταγγελίες για παραπομπή και άρση της (Ευρω)Βουλευτικής Ασυλίας.

Να προσθέσουμε πως για όλα τα πρόσωπα που έχουν παρελάσει από την Ευρωβουλή, την ευθύνη έχουν αυτούσια τα κόμματα που υποβαθμίζουν έναν τόσο σημαντικό θεσμό με αναγνωρίσιμα πρόσωπα, χωρίς κάτι το περαιτέρω να προσφέρουν. Ισχύει για όλα τα κόμματα, καθώς έχουμε δει και άτομα που δεν μπορούν να αρθρώσουν μια λέξη δίπλα σε μία άλλη. Ύστερα την ευθύνη την έχουν οι ψηφοφόροι που επιλέγουν βάσει της λίστας των κομμάτων. Αν το Έλληνας Ευρωβουλευτής ενέχει μια έλλειψη σοβαρότητας, δεν φταίει ο θεσμός.