Ένα από τα πράγματα που λατρεύω σε πολλούς αθλητές, είναι το πόσο πολύ θέλουν να νικάνε. Θα μου πείτε αφού είναι επαγγελματίες οι άνθρωποι, λογικό είναι να θέλουν κάτι τέτοιο. Έλα όμως που υπάρχουν ορισμένοι τύποι σαν τον Ράφα Ναδάλ, τον Μαξ Φερστάπεν, τον Τζίμι Μπάτλερ. Τύποι που δεν δέχονται να χάνουν ούτε στο τάβλι.

Αν έβρισκα ένα μελανό σημείο σε αυτή την νοοτροπία είναι ότι σε περίπτωση ήττας οι συγκεκριμένοι νιώθουν ότι τέλειωσε ο κόσμος, ότι απέτυχαν. Για αυτή την περίπτωση μίλησε την Πέμπτη ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ένας αθλητής που σίγουρα ανήκει στην παραπάνω κατηγορία καθώς το winning mentality που διαθέτει είναι μοναδικό και σπάνιο.

Ο Γιάννης λοιπόν, (ένας είναι ο Γιάννης) μετά τον αποκλεισμό της ομάδας τους από τους Μαϊάμι Χιτ, ρωτήθηκε από δημοσιογράφο αν η φετινή χρονιά είναι αποτυχημένη για τους Μπακς. Και ο Αντετοκούνμπο απάντησε:

«Ω Θεέ μου. Με ρώτησες το ίδιο και πέρυσι. Παίρνεις προαγωγή κάθε χρόνο στην δουλειά σου; Οπότε, κάθε χρονιά σου είναι αποτυχημένη; Κάθε χρόνο δουλεύεις προς έναν στόχο: για να πάρεις προαγωγή, να φροντίσεις την οικογένειά σου, να φροντίσεις το σπίτι σου. Δεν είναι αποτυχία, αλλά ένα βήμα προς την επιτυχία. Δεν θέλω να το κάνω προσωπικό με σένα, μιλάω γενικά. Πάντα υπάρχουν βήματα. Ο Μάικλ Τζόρνταν έπαιξε 15 χρόνια και κατέκτησε 6 πρωταθλήματα. Τα άλλα 9 χρόνια απέτυχε; Αυτό μου λες; Σε ρωτάω. Γιατί με ρωτάς κάτι τέτοιο; Είναι λάθος ερώτηση. Δεν υπάρχει αποτυχία στον αθλητισμό. Υπάρχουν καλές και κακές μέρες. Κάποιες φορές είσαι πετυχημένος, κάποιες όχι. Κάποιες φορές είναι η σειρά σου και κάποιες όχι. Αυτό είναι ο αθλητισμός. Δεν νικάς πάντα. Φέτος θα νικήσει κάποιος άλλος. Θέλουμε να επιστρέψουμε την επόμενη χρονιά και να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Είχαμε 50 χρόνια να κατακτήσουμε πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι. Ήταν 50 χρόνια αποτυχίας; Όχι, απλώς ήταν βήματα προς την επιτυχία. Κερδίσαμε ένα πρωτάθλημα, ελπίζω να κερδίσουμε άλλο ένα. Συγγνώμη, δεν ήθελα να το κάνω προσωπικό. Πέρυσι δεν είχα το μυαλό να απαντήσω σωστά, αλλά θυμάμαι ότι με είχες ρωτήσει το ίδιο».

Τα παραπάνω λόγια του Γιάννη, είναι αναγκαίο να γίνουν κάποιο μπάνερ, κάτι ρε παιδί μου, σε όλες τις ακαδημίες που αφορούν τον αθλητισμό στη χώρα μας.

Σαν παιδί πέρασα ολόκληρη την παιδική μου ηλικία και την εφηβική σε πολλές ακαδημίες, διαφορετικών σπορ, μπορώ σίγουρα να επιβεβαιώσω ότι η αθλητική τοξικότητα προς παιδάκια(!) είναι στα όρια του επικίνδυνου.

Γιατί εκεί πας μόνο για να κερδίσεις. Και αν αυτό δεν γίνει υπάρχουν φωνές, που όταν σταματάνε ξεκινάει το «φταίνε οι άλλοι». Οι αντίπαλοι ήταν τυχεροί, ο διαιτητής είχε σκοπό να σφάξει τη μια ομάδα και να ευνοήσει την άλλη. Αυτά μιλώντας σε 11χρονα...

Και προσέξτε, τα παραπάνω δεν ήταν μόνο απ' τους προπονητές, αλλά και από μεγάλη μερίδα γονιών. Ευτυχώς οι δικοί μου δεν συμμετείχαν σε αυτόν τον θίασο...

Έτσι κάθε παιδί σε αυτές τις ηλικίες μεγαλώνει με την ιδέα «νίκη η θάνατος». Γιατί αυτό του πέρασαν. 5 12χρονα αναγκασμένα να «διαλύσουν» με πολλά γκολ διαφορά τα άλλα 5 που φόραγαν διαφορετικό χρώμα μπλούζας. Κάτι που στο σύγχρονο επαγγελματικό αθλητισμό είναι λογικό (η λεγόμενη «γερμανική σχολή» στο ποδόσφαιρό για παράδειγμα) αλλά όταν μιλάμε για πιτσιρίκια είναι διαφορετικό.

Έτσι μεγάλωσαν όμως και τα τότε είδωλα μας. Ο Μάικλ Τζόρνταν είχε πει ότι «Δεν υπάρχουν παιχνίδια που έχασα, απλά μερικά δεν πρόλαβα να τα κερδίσω», ενώ κατά καιρούς έχουμε δει δηλώσεις από αθλητές ότι μετά από ήττα δεν θέλουν να δουν την οικογένεια τους ή ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν. Και όχι, δεν είπαμε να μην αγαπάει κανείς τη νίκη. Ανήκω στους ανθρώπους που αγαπάνε τη νίκη και μισούν την ήττα όσο τίποτα. Αλλά δεν αποτυγχάνει κανείς όταν χάνει. Αποτυχία είναι να σκύβεις το κεφάλι και να νομίζεις ότι δεν αξίζεις. Ο Γιάννης δίνει την ευκαιρία σε πολλά παιδιά εκεί έξω να παίρνουν δύναμη όταν χάνουν. Να γίνονται καλύτεροι, να μαθαίνουν από την ήττα. Κυρίως όμως ο Γιάννης μας έδειξε, με αυτά τα λίγα λόγια, πόσο σπουδαίος άνθρωπος είναι.

Προχθές ο Γιάννης παρέδωσε ένα μάθημα. Ακόμα ένα...

Ας πατήσουμε πάνω στα λόγια του και ας βγάλουμε μια γενιά αθλητών που η νοοτροπία τους θα πλησιάζει έστω και λίγο σε αυτή του Αντετοκούνμπο.