Προς τις μεγαλύτερες γενιές - Δώστε μας ελπίδα

Από το 2019 έως σήμερα, είδαμε πράγματι τεράστια αλλαγή στην ποιότητα ζωής, στην εργασία, στην υγεία - μια αλλαγή με αρνητικό πρόσημο. 

Προς τις μεγαλύτερες γενιές - Δώστε μας ελπίδα
ΠΡΟΒΟΛΗ

Στις εκλογές του 2015 ήμουν μόλις 15 χρονών. Δεν καταλάβαινα και πολλά. Μάλλον για να είμαι ειλικρινής δεν καταλάβαινα τίποτα. Μεγαλώνοντας, από αφηγήσεις και διάβασμα, συνειδητοποίησα ότι οι εκλογές του 15 ήταν μάλλον από τις κρισιμότερες στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, καθώς έφεραν αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, οι οποίες 10 χρόνια πριν θα φάνταζαν αστείες - η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ.

Οι εκλογές του 2015 ήρθαν μετά από μια επίπονη οικονομική κρίση, τερματίζοντας επί της ουσίας τον 5ετή κύκλο της μνημονιακής εποχής στην Ελλάδα, και καθιστώντας εαυτές σε γεγονός ιστορικής σημασίας.

Το "πρώτη φορά Αριστερά" αντήχησε για μόλις μία τετραετία, οπότε και πολλοί διαπίστωσαν ότι δεν έμειναν καθόλου ευχαριστημένοι και αποφάσισαν να φέρουν την αλλαγή, ασκώντας το εκλογικό τους δικαίωμα και εκλέγοντας την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την γαλάζια κυβέρνηση, την κυβέρνηση των αρίστων.

Και από το 2019 έως σήμερα, είδαμε πράγματι τεράστια αλλαγή στην ποιότητα ζωής, στην εργασία, στην υγεία - μια αλλαγή με αρνητικό πρόσημο. 

Είμαι μόλις 23. Η άνοδος της Νέας Δημοκρατίας και όλες οι αλλαγές που έφερε στην παιδεία, την υγεία, την εργασία με βρήκε στην πιο παραγωγική στιγμή της ζωής μου, όπως και εκατομμύρια άλλους συνομηλίκους μου.

Η άνοδος της Νέας Δημοκρατίας με άφησε έρμαιο στην αγορά εργασίας, με μισθούς πείνας και εκμετάλλευση, έρμαιο μέσα σε ένα πανεπιστήμιο υποστελεχωμένο, αλλά με μπόλικη περιφρούρηση απο ΜΑΤ, έρμαιο μπροστά από τα ράφια των σούπερ μάρκετ να μετράω τα κουκιά, έρμαιο απέναντι στην ίδια μου την ύπαρξη. 

Μπορώ να πω πολλά, πάρα πολλά. Αλλά τα έχουμε πει ήδη τόσες φορές που έχουν χάσει πια την αξία τους.

Σήμερα όμως, εγώ αυτό μπορώ να τον ανατρέψω. Εγώ, που έχω όνειρα, πλάνα και ένα μέλλον πελώριο μπροστά μου, αυτό δεν το θέλω. Θέλω να κόψω το νήμα της "ζωής" της πριν κόψει αυτή της δίκης μου. Θέλω σε αυτή τη χώρα να έχω φωνή και να ακούγεται, γιατί αυτή η χώρα με αφορά.

Για αυτό, θα κλείσω με μια παράκληση: Εσείς, οι γονείς μας, οι φίλοι των γονιών μας, οι γείτονες μας, δώστε μας μια ευκαιρία να ζήσουμε, να έχουμε μέλλον, να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Δώστε μας μια ελπίδα.

Photo by Bacila Vlad on Unsplash

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine.
Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ