Το αποτέλεσμα των εκλογών ήτανε σοκαριστικά ευθύ: η Νέα Δημοκρατία πήρε τη μεγαλύτερη νίκη της μεταπολίτευσης. Κι αντίστροφα: ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη τη μεγαλύτερη ήττα της μεταπολίτευσης. Μέσα στο δικό του γήπεδο, μες στην απλή αναλογική που τόσο κόπο έκανε να φέρει, έγινε η μοναδική αξιωματική αντιπολίτευση στην ιστορία που βλέπει τα ποσοστά της να κατακρημνίζονται. Χωράει συζήτηση; Δεν χωράει. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.

Απ’ την επομένη κιόλας, λοιπόν, η ανάλυση έχει πάρει μια (συνήθη, αν και θεωρούσα ξεπερασμένη) οπαδική διαδρομή. Η Νέα Δημοκρατία ψηφίστηκε απ’ το 40% της συμμετοχής, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθος. Σαν να λέμε, η Νέα Δημοκρατία έβαλε 5 γκολ επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έμπαζε στην άμυνα. Μόνο που οι εκλογές δεν είναι παιχνίδι για δύο, ούτε κρίνονται από γκολ κι από καλάθια. Στις εκλογές παίζουν πολλοί και ψηφίζουν άνθρωποι. Τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν (που ήταν πολλά!) εξηγούν τη διαρροή ψήφων. Δεν εξηγούν την επιλογή ψήφων.

Ούτως ειπείν, καλά συζητάμε για το χαμένο, όμως η αλήθεια είναι στο νικητή. Την ξαναγράφω: η Νέα Δημοκρατία ψηφίστηκε απ’ το 40% της συμμετοχής. Οι Έλληνες που αποφάσισαν να συμμετάσχουν στη δημοκρατία (με τους υπόλοιπους δεν ασχολούμαι, δεν τους πέφτει λόγος άλλωστε για το αποτέλεσμα) δεν εξέλεξαν απλώς την Νέα Δημοκρατία. Δεν την έβγαλαν πρώτη. Την έβγαλαν ασυζητητί πρώτη, της έδωσαν τη δυνατότητα να μιλάει για 180 βουλευτές στις επόμενες εκλογές, της επέτρεψαν να ελπίζει σε συνταγματική αναθεώρηση χωρίς βοήθεια. Της χάρισαν ένα αποτέλεσμα που δεν κατάφεραν να έχουν οι πλέον εμπνευσμένες κι επιτυχημένες κυβερνήσεις της ιστορίας. Κι αναρωτιέμαι…

Ο Σαββόπουλος, που έγινε προσφάτως σημαία του δεξιού και κεντροδεξιού χώρου, το μακρινό (και βρώμικο) ‘89, υπήρξε κόκκινο πανί. Κουρεύτηκε, “κουρεύτηκε” κι έβγαλε το δίσκο που άλλαξε για πάντα τη διαδρομή του. Σ’ αυτό το δίσκο, το περίφημο “Κούρεμα”, περιλαμβάνει και το τραγούδι με την πιο εξόφθαλμη προεκλογική πρόταση ψήφου στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Στο “Μητσοτάκ” λοιπόν, ο Νιόνιος “προτείνει τον ψηλό που μοιάζει με ροφό”, όμως (σύμφωνα με τους στίχους) το κάνει ως εξής: έσχατη λύση για να φύγει το ΠΑΣΟΚ απ’ την εξουσία. Η λογική που ακολουθεί ολόκληρο το άσμα, υπάρχει πεντακάθαρη μέσα σ’ ένα τετράστιχο:

“...αφού τον ρεκτιφιέ που δε σου κάνει τη δουλειά σου, τον διώχνεις μάλλον,
και παίρνεις άλλον, τον όποιον άλλον,
για δες και τους ηγέτες σου δίχως παραμύθι, να χάσουν την ισχύ τους,ν’ αλλάξει η τακτική τους…”.

Συμφωνεί άραγε το 40% των ψηφοφόρων με την πρόταση του καλλιτεχνικού πουλέν του; Προεκλογικά συμφωνούσε.

Κι εγώ συμφωνώ. Όχι στην ηλίθια λογική του βέλτιστου μη χείρονος (που οδηγεί σταθερά στην ύπαρξη μονάχα κακών εναλλακτικών), αλλά στη λογική της τιμωρητικής αλλαγής. Αν μια κυβέρνηση υπήρξε επιζήμια, πρέπει να την τιμωρήσεις. Πρέπει να ξέρει ότι δεν αρκεί να εξαφανίζει επικοινωνιακά τον ανταγωνισμό, ότι θα πληρώσει τα σφάλματά της ακόμα και κόντρα σε εξίσου κακές επιλογές. Το συμπέρασμα είναι μονόδρομος: η Νέα Δημοκρατία δεν κερδίζει μονάχα επειδή χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Νέα Δημοκρατία… επιβραβεύεται!

Ναι, ίσως κάποιοι λίγοι αφελείς, σίγουρα πάρα πολλοί πονηροί, θα προσπαθήσουν να μιλήσουν για επιλεκτική επιβράβευση. Οι οικονομικοί δείκτες, η εξωτερική πολιτική, η ψηφιακή διακυβέρνηση… Μια κυβέρνηση ωστόσο κρίνεται συνολικά. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κρίθηκε περισσότερο επιτυχημένη απ’ όσες είδαμε ως τώρα στην ιστορία της χώρας. Οπότε, αγαπητέ ψηφοφόρε (αφελή ή πονηρέ), λυπάμαι αλλά την επιλογή σου την έκανες. Σε αντίθεση με τις τελευταίες αρκετές εκλογικές διαδικασίες όπου τιμώρησες ανεπαρκείς κυβερνήσεις, εδώ αποφάσισες πως αξίζει επιβράβευση. Δικαίωμά σου.

Επιβράβευσες λοιπόν μια κυβέρνηση μ’ αρκετά δυνατό αυτί για να σ’ ακούει και μάτι να σε διαβάζει ακόμα και στις πιο προσωπικές συνομιλίες σου. Επιβράβευσες μια κυβέρνηση που ψεύδεται για ζητήματα ασφαλείας μεταφορών και παίζει κορόνα-γράμματα τη ζωή εκατομμύρια επιβατών καθημερινά. Επιβράβευσες μια κυβέρνηση που, τα δικά της ψεύδη οδήγησαν σε 57 νεκρούς. Επιβράβευσες μια κυβέρνηση που έχει αφήσει την Ελλάδα μοναδικό κράτος στην Ευρώπη χωρίς σιδηρόδρομο. Επιβράβευσες μια κυβέρνηση που επέτρεψε τον αποκλεισμό ανθρώπων για ολόκληρη νύχτα, μέσα στον πιο μεγάλο δρόμο της πρωτεύουσας, εξαιτίας χιονόπτωσης που κάνει τη Δράμα και τη Φλώρινα να γελούν. Επιβράβευσες την κυβέρνηση που επέτρεψε στη φωτιά να κάψει τη μισή Εύβοια προτού σταματήσει στη θάλασσα. Επιβράβευσες την κυβέρνηση που κατάφερε να οδηγήσει την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις νεκρών από covid στην Ευρώπη. Επιβράβευσες την κυβέρνηση που άφηνε τις εταιρίες ενέργειας να κερδοσκοπούν εις βάρος σου, άφησε την πρώτη κατοικία σου απροστάτευτη, κυβέρνησε και κυβερνά πάνω σ’ αυτό το αδιανόητο “όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει”. Η ψήφος είναι ευθύνη, πήρες την ευθύνη, το έκανες και τώρα (αφού το ξανακάνεις) θα το λουστείς.

Μια ευχή και μια προειδοποίηση μπορώ να σου προσφέρω, δεξιόστροφε ψηφοφόρε του 40%. Ολόψυχα σου εύχομαι να μη ζήσεις άλλα δράματα όπως τα παραπάνω. Στο κάτω-κάτω, στην ίδια χώρα ζούμε, μοιραία θα τα ζήσω μαζί σου. Όμως, μιας που δεν τη βλέπω να πιάνει την ευχή μου, όταν τα επόμενα έρθουν και πλακώσουν εσένα, εμένα, τα παιδιά και τους ανθρώπους μας, μη διανοηθείς να κλάψεις. Μη διαμαρτυρηθείς, μην οργιστείς, μη γκρινιάξεις. Ήξερες. Διάλεξες. Χειροκρότησες. Φταις.

Μονάχα, ίσως τότε θα ‘ναι ώρα πια ν’ αγοράσεις ένα σαμάρι…