Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι πέθανε και, όπως επιβάλλει ο σεβασμός στην μνήμη ενός νεκρού φασίστα, θα κάνουμε την πιο όμορφη νεκρολογία.

Ξεκίνησε να απογειώνεται στο βαθύ κράτος της Ιταλίας μέσα από την συμμετοχή του στην στοά Propaganda 2 ή P2 για τους φίλους. Μια παρακρατική οργάνωση με ένα δάχτυλο σε κάθε βάζο με μέλι. Τα υπόλοιπα έρχονται εύκολα: Σχέσεις με την Ν'Ντραγκέτα, την Καμόρα και κάθε μαφία της Ιταλίας και κατηγορίες για προνομιακή σχέση με το δικαστικό σύστημα.

Άλλωστε οι νόμοι είναι για τους φτωχούς που δεν έχουν κανάλια με στάρλετ τις οποίες καλούν στα πριβέ τους πάρτι, για τους φίλους του «Μπαμπά» Σίλβιο. Ο «Μπαμπάς» Σίλβιο άλλωστε ποτέ δεν έκρυψε την γεναιοδωρία του. Σήμερα που διαβάζετε για έναν άνθρωπο «αντισυμβατικό» (που έλεγε ραστιστικές και σεξιστικές καφρίλες στις κάμερες) ή «που δεν φοβήθηκε ποτέ να πει την γνώμη του» είναι απλά το ξέπλυμα, γιατί ο νεκρός δεδικαίωται (μπλιαχ). Ήταν βλέπετε πολύ εύκολο να εξαγοράζεις την σιωπή και την συνεργασία των ανθρώπων με δώρα σε χρήμα ή σε είδος, αλλιώς μιλούσαν άλλα πράγματα. Η Ιταλία του '90 δεν ήταν και κανένα μέρος που η ανθρώπινη ζωή είχε μεγάλη αξία. Ούτε η θέση της γυναίκας είχε αξία τότε. Η Μαφία σε μια τακτική βγαλμένη από το εγχειρίδιο του Εσκομπάρ, έβαζε βόμβες στην Ιταλία, δολοφονούσε δικαστές, εισαγγελείς και αξιωματούχους δίχως αύριο, μέχρι η Κυβέρνηση να υποχωρήσει και να σταματήσει το ανθρωποκυνηγητό για τα μεγάλα κεφάλια. Και έπιασε. Γιατί οι βόμβες δημιουργούν ανασφάλεια και η ανασφάλεια ρίχνει Κυβερνήσεις. Και ανεβάζει άλλες. Όπως την πρώτη Κυβέρνηση Μπερλουσκόνι.
Εδώ στην Ελλάδα το πολύ να φας καμιά σφαίρα όπως πίνεις καφέ. Να σέβεστε.

Μια από τις πρώτες του κινήσεις την δεκαετία του '80 ήταν να αγοράσει την Μίλαν. Στην Μίλαν έριξε κάποια δισεκατομμύρια λιρέτες, δημιούργησε φανατικούς οπαδούς στο Μιλάνο και έναν στρατό, τόσο για την μελλοντική του εκλογική στήριξη όσο και ως ακόμα έναν μοχλό πίεσης προς τους δικαστικούς που θα τολμούσαν να ερευνήσουν τις ατασθαλίες του. Δεν το λες και κακό. Οι μεγαλύτεροι εγκληματίες του κόσμου είχαν ομάδες ποδοσφαίρου, όμως ο Μπερλουσκόνι ήταν από τους πρώτους που σκέφτηκε την αγορά στρατού οπαδών. Δημιούργησε ένα σύστημα φοροδιαφυγής το οποίο έτρεχε μέσα από τις εταιρείες του στον χώρο των μίντια. Η Mediaset ήταν ο μητρικός όμιλος. Μπορεί να καταλάβει ο καθένας πως το ζήτημα δεν είναι μόνο η φοροδιαφυγή, αλλά και η δημιουργία μαύρου χρήματος τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για δωροδοκίες. Δεν γίνεσαι κάτι ανάμεσα σε επιχειρηματία, πολιτικό και μαφιόζο χωρίς μαύρο χρήμα.

Ο Μπερλουσκόνι ήταν «θαυμαστής του ωραίου φύλου», όπως λέγαμε εκείνες τις εποχές για κάποιον που δεν μπορούσε να κρατήσει το πέος στο παντελόνι του ή για να περιγράψουμε έναν παππού που έψαχνε 20χρονα, πρόθυμα να τον συντροφεύουν προσωπικά, έως και στα όργια για τους φίλους του. Κάτι που όσο και να ενέχει μια χυδαιότητα, στην βάση της συναίνεσης δεν θα μπούμε στον κόπο να το δαιμονοποιήσουμε, άσχετα αν οι ταξικές ανισότητες βάζουν αυτές τις επιλογές στον δρόμο των ανθρώπων που απλά προσπαθούν να επιβιώσουν. Που υπό άλλες συνθήκες, δύσκολα ένα κορίτσι 19 ετών θα επέλεγε τον Μπερλουσκόνι. Το πρόβλημα είναι πως ο Μπερλουσκόνι προτιμούσε τις ανήλικες, όπως η Νοέμι Λετίζια ή η Καρίμα ελ-Μαχρούγκ, γνωστή και ως «Ρούμπι» ως ανήλικη «συνοδός» στα πάρτι του Μπερλουσκόνι. Τα μπούνγκα-μπούνγκα πάρτι που έκανε για τους καλεσμένους του, από τον επιχειρηματικό, δικαστικό και πολιτικό κόσμο. Αυτά δεν ήταν κάτι περισσότερο από μια μετεξέλιξη των ρωμαϊκών οργίων, με την διαφορά πως συμμετείχαν και ανήλικα κορίτσια. Τα περισσότερα από τα οποία, αν έβγαινε κάτι προς τα έξω «γνωρίστηκαν όταν ήταν 18 και αποτελούσαν σταθερές του σχέσεις». Ταυτόχρονα διαφήμιζε την αγάπη του για το... βιάγκρα, σαν να έπρεπε να αποδείξει πως συνέχεια κάνει σεξ. Αυτό βλέπετε ήταν το ιταλικό όνειρο της εποχής του Tutti Frutti που οι γυναίκες ήταν μόνο για την σεξουαλική απόλαυση. Όπως και πολλές παρουσιάστριες στα κανάλια του που έπρεπε να περάσουν πρώτα από το κρεβάτι του. Αυτή ήταν η εποχή που στις ψυχαγωγικές εκπομπές είχε μόνο μπαλέτα με ζαρτιέρες, Moulin Rouge αλά ιταλικά κάτι που σε μικρότερο βαθμό έφερε ο Στέφανο Σαρτίνι στην Ελλάδα τα τιμημένα 90'ς. Την δεκαετία προάγγελο της Κωστοπουλιάδας, του οποίου Κωστόπουλου πλέον τα ορφανά βρίσκονται παντού. 

Στο πολιτικό κομμάτι το Forza Italia ιδρύθηκε το 1993-1994 ως απάντηση στην πολιτική αστάθεια που δημιούργησαν κάποιες βομβιστικές επιθέσεις, κάποιων μαφιόζων. Χριστιανοδημοκρατικό, με νεοφιλελεύθερες οικονομικά απόψεις, το Forza Italia είχε στοχεύσεις που ήθελαν να κλέψουν ψήφους από την δεξιά έως την αριστερά. Ως προσωποκεντρικό κόμμα ήταν από τα πρώτα που ήταν αυτό που θα λέγαμε σήμερα απολιτίκ, παρότι τα δεκάδες χρόνια προπαγάνδας ενάντια στην αριστερά και προβοκάτσιας με βόμβες ακροδεξιών που χρεώνονταν σε αριστερές επαναστατικές οργανώσεις είχαν κάνει την δουλίτσα τους. Στο κομμάτι του μάρκετινγκ χρησιμοποιήθηκε ο Όμιλος Fininvest του Μπερλουσκόνι που μετά από εκτεταμένη έρευνα αγοράς, αποφάσισαν να καταλήξουν στον προσωποκεντρισμό χωρίς πολιτική διαλεκτική, με αντιμεταναστευτικές κορώνες που αργότερα όλο και δυνάμωσαν και έναν Μπερλουσκόνι εσωκομματικό δικτάτορα.Το κόμμα λανσαρίστηκε ως οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση με επιτυχημένους κανόνες μάρκετινγκ.

Κατέληξε στην Πρωθυπουργία έως ότου οι ορίτζιναλ φασίστες της Λέγκας του Βορρά αποφάσισαν να τον ρίξουν, εν μέσω δικαστικών διώξεων εναντίον του. Αυτό απλά τον καθυστέρησε, έως ότου επιστρέψει στην Πρωθυπουργία από το 2001. Όπου πάλι τοποθέτησε στέλεχος της Λέγκας του Βορρά, αυτή την φορά ως Υπουργό Δικαιοσύνης. Έκανε μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις, την εργασία και την δικαιοσύνη, όλες εναντίον του λαού. Όλες υπέρ των πλουσίων. Ταυτόχρονα όπου στεκόνταν και όπου βρισκόταν έλεγε πως στηρίζει τους απλούς ανθρώπους. Σας θυμίζει κάτι; Επέστρεψε στην εξουσία από το 2008 έως το 2011 με ακόμα πιο ακραία ατζέντα κατά των μεταναστών και υπέρ των πλουσίων. Συχνά πυκνά τοποθετουσε τις ερωμένες του στο υπουργικό συμβούλιο ως δήθεν γυναικεία εκπροσώπηση. Με τον ίδιο τρόπο που παρουσιάζουν τα κανάλια σήμερα την ανιψιά του Παΐσιου ως γυναικεία εκπροσώπηση! Δηλαδή ως αποκλειστικό ισχυρισμό στο φύλο των πολιτικών και όχι τις πολιτικές. Συνολικά, το κόμμα του υπήρξε είτε αυτοδύναμα είτε με συνεργασίες, σε τέσσερις Κυβερνήσεις. Η τελευταία Κυβέρνηση που συμμετείχε ο Μπερλουσκόνι είναι η σημερινή, ώς σύμμαχος της Τζόρτζια Μελόνι. Μιας νεοφασίστριας με σκοτεινό παρελθόν και ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον.

Από όλες τις καταγγελίες εναντίον του, σε κάποιες αθωώθηκε από φιλικούς δικαστές, σε άλλες άλλαξε ο νόμος... ξαφνικά με διατάξεις που υπερίσχυε ο νεώτερος νόμος, κάποιες υποθέσεις παραγράφηκαν ενώ σε μια ή δύο περιπτώσεις του δόθηκε χάρη. Την αγόρασε, την κέρδισε. Βγες από την φυλακή είσαι νεοφιλελεύθερος, πως το λένε; Μέχρι το τέλος παρέμεινε λαϊκιστής, νεοφιλελεύθερος, σεξιστής και χωμένος σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. Να δούμε πως θα κλείσει το φέρετρο από 30 χρόνια βιάγκρα, ρε Καβαλιέρε. Επιτέλους ξεφορτώθηκε ο πλανήτης την παρουσία σου.