Είναι Τετάρτη 14 Ιουνίου. Σαν σήμερα η Ελλάδα πήρε το Ευρωμπάσκετ του ‘87. Σήμερα πνίγηκαν 78 (και βλέπουμε) ψυχές σε ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου. Πόσες είναι 78 ψυχές; Περισσότερες απ’ όσες χάθηκαν άδικα στις ράγες των Τεμπών. Κι ωστόσο, μάλλον αμφίβολο είναι να σημαδέψουν το ημερολόγιο, να ρίξουν μαύρο πάνω στην ευχάριστη ανάμνηση των «βολών του Καμπούρη», να φέρουν έστω το κλικ μελαγχολίας που επιβάλλει τέτοιο δράμα στην καθημερινότητα μιας χώρας. Γιατί; Γιατί δεν ήταν Έλληνες…

Όχι, η παραπάνω διαπίστωση δεν είναι ανεξήγητη, ούτε παράλογη, κι ίσως δεν είναι τόσο ανάλγητη όσο ακούγεται. Ο φόβος είν’ ένστικτο, προηγείται κι υπερτερεί της ενσυναίσθησης. Το «δεν ήταν Έλληνες» σημαίνει για την Ελληνίδα μάνα πως «δεν θα ‘ταν το παιδί μου». Δεν θα μπορούσε να ‘ναι, αφού ετούτο το ψαράδικο που ‘κανε δρομολόγιο Λιβύη - Ιταλία, απέχει ακόμα κάμποσο απ’ το να φορτώσει Έλληνες απάνω του. Και ναι, το «δεν ήταν Έλληνες» πάει να πει πως δεν φοβάσαι, δεν σοκάρεσαι, είν’ ένα νέο τραγικό που αγγίζει το συναίσθημα, όχι όμως και το ένστικτο της επιβίωσης. Μέχρι εδώ καλά, μα ήταν άνθρωποι.

Ήταν άνθρωποι κι οφείλεις να θυμάσαι. Ήταν άνθρωποι υγιείς που πέθαναν κλεισμένοι στο αμπάρι ενός Τιτανικού χωρίς παγόβουνο. Γι’ αυτό, σκέψου καλά πριν ξαναπείς: «Έλα μωρέ, έρχοντ’ εδώ να κονομήσουν». Σκέψου καλά πριν ξαναπείς: «Ας έμεναν στην χώρα τους, να πολεμήσουν, να παλέψουν, τι θέλουν από μας;». Σκέψου μωρέ, προσπάθησε! Σκέψου πόσα ρισκάρουν κι αν θα ρίσκαρες. Σκέψου αν έχει επιλογή να «μείνει εκεί» κάποιος που μπαίνει μ’ άλλους πεντακόσιους σε ψαράδικο με ρίσκο να πνιγεί στα ύδατα τα ελληνικά, τα ιταλικά, τα διεθνή (το ίδιο πνίγουν). Σκέψου αν έρχεται «για το ευρώ και την κονόμα» κάποιος που ξέρει ότι το κέρμα γράφει από την άλλη του πλευρά νερό στους πνεύμονες. Σκέψου…

Δεν θα το κάνεις, ήδη το ξέρω. Ίσως διαβάσεις ως το τέλος τις επόμενες γραμμές μου, κι ύστερα οι 78 του ναυαγίου γίνονται νούμερο, κι ο θάνατός τους είδηση που θα πνιγεί μες στις ειδήσεις. Άνθρωποι φεύγουν απ’ τον κόσμο κάθε μέρα, σωστά; Κι ύστερα να, δεν ήταν κι Έλληνες, σωστά; Σωστά. Κι είναι παγκόσμιο το «σωστά», και διεθνώς το πιο μεγάλο λάθος, κι είναι ο λόγος που υπάρχουνε ναυάγια μ’ ανθρώπους στοιβαγμένους σε καράβια και ψαρότρατες.