Μετά από 15 χρόνια στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ (και του Συνασπισμού), ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος της Αριστεράς.

Μιας Αριστεράς που ήταν εντελώς διαφορετική απ' αυτή του 2008 και που ο ίδιος έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο για αυτό.

Ήδη απ' την πρώτη τετραετία έδειξε το στίγμα του. Έσπασε τον μόνιμο δικομματισμό που επικρατούσε και μετά από τρία χρόνια κατάφερε να γίνει ο πρώτος (και ο μοναδικός μέχρι σήμερα) Αριστερός πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας.

Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν και την ιστορία. Μια ιστορία που από σήμερα κομμάτι της είναι πλέον και ο Αλέξης Τσίπρας, βάζοντας τέλος σε μια εποχή όπου η Αριστερά από ένα μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης κατάφερε να γίνει διεκδικητής της εξουσίας και της αλλαγής.

Μετά απ' αυτήν την παραίτηση, οφείλουμε όλοι μας να αφήσουμε τον ίδιο στην ιστορία. Να αφήσουμε τα κλάματα και τις κατηγορίες, τα πανηγύρια και τις παρατηρήσεις, αποκλειστικά στα χέρια της ιστορίας. Αυτή πλέον είναι που θα κρίνει τον Αλέξη Τσίπρα.

Τα επόμενα και το τι θα έρθει θα μας αποδείξουν πώς το «Όχι» έγινε «ναι» και ίσως να μάθουν, έστω και αργά, στον Ελληνικό λαό ποιο ήταν το πραγματικό διακύβευμα εκείνου του δημοψηφίσματος.

Η ιστορία είναι αυτή που θα μας δείξει τι ήταν η συμφωνία των Πρεσπών και γιατί κανένας Τσίπρας δεν πούλησε την Μακεδονία, παρά μόνο έκλεισε ένα θέμα που ταλαιπωρούσε χρόνια τη χώρα μας.

Η ρημάδα η ιστορία θα γράψει για το πόσοι ήταν οι Πρωθυπουργοί που δεν έβαλαν το όνομα τους δίπλα από ΚΑΝΕΝΑ σκάνδαλο και γιατί (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) ήταν μόνο αυτός.

Τα μελλοντικά βιβλία θα αναφέρουν ποιος ήταν ο άνθρωπος ο οποίος, στους πιο σκοτεινούς καιρούς της σύγχρονης ιστορίας του τόπου, κατάφερε να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή σε έναν λαό που είχε χάσει τα πάντα.

Για πολλούς δεν υπήρξε Αριστερός ποτέ. Έκανε τα λάθη του, τα πίσω βήματά του, δίνοντας το δικαίωμα σε χιλιάδες κόσμο να τον φωνάζει «Ψευτοαριστερό». Αυτό το κομμάτι θα γραφτεί στα μελλοντικά βιβλία στο κεφάλαιο «Αριστερά στην εξουσία. Ποιες οι διαφορές απ' το να κάνεις μόνιμα αντιπολίτευση».

Η Αριστερά είναι και το ήθος, το πόσο καθαρός είναι κάποιος. Και ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε τέτοιος. Με τα λάθη του, τις παραξενιές του, με τον κακό ΣΥΡΙΖΑ που τον πήγαινε πίσω μέχρι και την τελευταία στιγμή.

Ο ίδιος πήρε μια Αριστερά χωρίς ελπίδα και κατάφερε να δώσει τέτοια σε έναν ολόκληρο λαό. Ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί, να απολαύσει στιγμές με την οικογένειά του και να αφήσει χώρο στους νέους να δημιουργήσουν μια νέα αριστερά αντάξια της δικιάς του.

Από εδώ και πέρα τον λόγο τον έχει η ιστορία.