Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Είμαι Παναθηναϊκός, έχω φωνάξει για τον Παναθηναϊκό, έχω στεναχωρηθεί (αρκετά) για τον Παναθηναϊκό και γενικότερα, ρε παιδί μου, ξέρω για την ομάδα.

Αυτό είναι το ένα κομμάτι όμως...

Το άλλο είναι η απάντηση όταν με ρωτάνε «τι ομάδα είσαι», καθώς αυτή δεν είναι το τριφύλλι, αλλά το γραφικό -σίγουρα- αλλά απόλυτα ειλικρινές «Λίβερπουλ».

Όχι δεν θα σου πω γιατί δίνω αυτή την απάντηση, θα το κάνω κάποια στιγμή στο 20/20 αλλά δεν είναι η Λίβερπουλ το ζήτημα μας. Το ζήτημα μας είναι γιατί αποφεύγω το «Παναθηναϊκός».

Ο καθένας το ποδόσφαιρο το βλέπει και το αισθάνεται διαφορετικά. Και καλά κάνει. Προσωπικά το νιώθω σαν κάτι που με κάνει να ασχολούμαι πολλές ώρες, σε σημείο που για ένα γκολ η πέναλτι να ανεβαίνει η πίεση μου. Το αισθάνομαι ακριβώς έτσι.

Θέλω να υποστηρίζω μια ομάδα μέχρι τέλους, στα άσχημα να μην χάνω ούτε τα λεπτά των καθυστερήσεων και στα καλά αυτής να φτάνω στο σημείο η απόδοση του συλλόγου να μου φτιάχνει όχι τη μέρα, αλλά τη ζωή. Κοινώς, θέλω μια ομάδα με κόσμο σαν και εμένα, με κόσμο για μένα και εγώ για εκείνον. 

Και όταν λέω σαν και μένα, εννοώ κόσμο που μπορώ να ταυτιστώ μαζί του. Να έχουμε μια κοινή ιδεολογία και να νιώθουμε ότι κάτι πρεσβεύουμε και είμαστε σε αυτή την ομάδα.

Και αυτό δεν μου το έδωσε ποτέ ο Παναθηναϊκός...

Όχι δεν φταίει η ομάδα, δεν φταίει ο κόσμος που είναι εκεί στα δύσκολα για την ομάδα. Αλλά φταίει και η ομάδα και ο κόσμος που είναι εκεί στα δύσκολα για την ομάδα.

Παράξενο ε; Το ξέρω, αλλά πέρσι που πήγα γήπεδο μια φορά (μετά από πολλά χρόνια) το ένιωσα τέρμα στο πετσί μου. 

Την ώρα που όλοι ήταν με το τριφύλλι στο στήθος εγώ δεν ήθελα να φορέσω αυτή τη μπλούζα. Όχι, δεν έφταιγαν οι γύρω μου προφανώς, αυτοί τιμάνε τον Παναθηναϊκό με την παρουσία τους περισσότερο απ' τον καθένα. Έφταιγαν όμως κατακάθια σαν αυτά που ύψωσαν το εμετικό πανό στη Λεωφόρο. Τυπάδες που κάνανε κτήμα τους τον Παναθηναϊκό και την Παναθηναϊκή ιδέα όπως οι φασίστες τη σημαία.

Για αυτό και μέχρι να φύγουν εγώ δεν μπορώ να μοιράζομαι κάτι τόσο σημαντικό μαζί τους, την ομάδα μου.

Α και μια σημείωση. Αν είχε συμβεί στο Άνφιλντ αυτό το περιστατικό τα τυπάκια που θα το έκαναν θα τα πετάγανε όχι εκτός γηπέδου, αλλά εκτός πόλης. Διοίκηση και κόσμος μαζί.

Τώρα κατάλαβες γιατί η απάντηση στο «Τι ομάδα είσαι;» είναι αυτονόητη.