Μπακογιάννης τέλος, επιτέλους. Και Aγοραστός τέλος, δυο στα δυο και όχι μόνο. Ο λαός αποφάσισε και μετά από 8 χρόνια χαρήκαμε με εκλογές.

Κοινό σημείο των παραπάνω; Η Νέα Δημοκρατία. Δεύτερο κοινό σημείο; Ότι την πρώτη Κυριακή είχαν άνετη πρωτιά και τη χάσανε. Τι μεσολάβησε άραγε;

Μεσολάβησε ότι οι προοδευτικοί πολίτες αυτού του τόπου, με την απλή αναλογική να ισχύει, αποφάσισαν να ενωθούν και να ψηφίσουν κάποια νέα πρόσωπα για να φύγει η δεξιά. Κανένα ΠΑΣΟΚ κερδισμένο, κανένας Κασσελάκης ρυθμιστής. Αν ήταν έτσι θα είχε φανεί απ' την πρώτη Κυριακή αυτό.

Αυτό που συνέβη είναι ότι ο κόσμος μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής πήρε το μήνυμα απ' τις παρατάξεις, απ' τα κόμματα και απ' όλη την αντιπολίτευση γενικότερα ότι πρέπει να ενωθεί και να βγάλει κάποια νέα πρόσωπα. Ειδικά στην Αθήνα.

Ο κόσμος δηλαδή πήρε ένα μήνυμα που με τόσο κόπο προσπαθούσε να περάσει ο Αλέξης Τσίπρας πριν τις εθνικές εκλογές. Όταν ολομόναχος, χωρίς καμία στήριξη απ' το κόμμα του και με τους πάντες απέναντι του έκανε προσπαθούσε να ενώσει τον προοδευτικό κόσμο κόντρα στο καθεστώς της ΝΔ. Ε, αυτό που ήθελε όχι απλά γίνεται, αλλά κάνει και μεγάλο θόρυβο σαν αυτόν της Κυριακής.

Θα μπορούσε κανείς να μιλάει για μεγάλη δικαίωση του κιόλας, έτσι δεν είναι; Μια πρώτη απ' τις πολλές που θα έρθουν...

Και απ' την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, που για πολλούς είναι ο χαμένος της υπόθεσης και για άλλους είναι απλά μεταβατική η περίοδος.

Η αλήθεια είναι όμως ότι η υποψηφιότητα του Κώστα Ζαχαριάδη την πρώτη Κυριακή δεν πήρε τη δεύτερη θέση για περίπου 1.500 ψήφους.

Πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιον να σκεφτεί ότι αν πήγαινε αυτός στον δεύτερο γύρο, τώρα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είχε τον Δήμο Αθηναίων.

Και ναι και όχι...

Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι ο κ. Δούκας μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής και περιμένω να δω πολλά απ' αυτόν. Αλλά αυτό που ψήφισε ο λαός πιστεύω ήταν πιο πολύ το «να φύγει ο Μπακογιάννης» παρά το «να έρθει ο Δούκας». Γνώμη μου.

Άρα μπορεί εύκολα να πιστέψει κανείς ότι αν στη θέση του Δούκα ήταν ο Ζαχαριάδης θα είχε κερδίσει αυτός.

Απ' την άλλη όμως...

Απ' την άλλη ο Δούκας είναι ένα νέο πρόσωπο, ένα άτομο που δεν βρίσκεται μέσα σε κόμματα βαθιά, δεν έχει δοκιμαστεί και ο λαός γουστάρει τα φρέσκα. Με λίγα λόγια ο Δούκας είναι ένα πρόσωπο ΣΥΡΙΖΑ 2015 σε ΠΑΣΟΚ 2023.

Έχει τη μορφή δηλαδή αυτού που ήθελε να φέρει ο Τσίπρας πριν αποχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν και πρότεινε τον μπασκετμπολίστα Νίκο Παππά. Και δεν είναι θέμα μας ο Παππάς, αλλά ο όποιος Παππάς τέλος πάντων.

Το παραπάνω όμως άλλαξε όταν έφυγε ο Τσίπρας από αρχηγός του κόμματος. Οι παλιοί βγήκαν μπροστά, απέρριψαν κάθε τι καινούργιο και έβαλαν ένα κομματικό όργανο να διεκδικήσει τον δήμο της Αθήνας. Τα αποτελέσματα; Κάτι καινούργιο, μη κομματικά χωμένο είναι Δήμαρχος Αθηνών πλέον.

Οι λεγόμενοι παλιοί προφανώς για ακόμα μια φορά έχασαν. Για ακόμα μια φορά δεν κατάλαβαν την ανάγκη της κοινωνίας για κάτι... ουρανοκατέβατο, για κάτι που δεν θα τους θυμίζει κάθε τι παλιό.

Το έκαναν τέσσερα χρόνια με τον Τσίπρα, με τις επιλογές τους όλα αυτά τα έτη, κρίθηκαν στις εκλογές τον Μάη και απ' τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές του κόμματος.

Αλλά εκεί, βαρίδι στο κόμμα, στην κοινωνία στην ανάγκη για ενότητα του προοδευτικού κόσμου. Ένα βαρίδι που είτε πρέπει να καταλάβει το κακό που κάνει και να σταματήσει να... βαραίνει με τις επιλογές του το ΣΥΡΙΖΑ, είτε πρέπει να αποχωρήσει.

Κρίθηκε, έχασε, συνεχίζει να χάνει, να πιάνει χρυσό και να γίνεται χώμα.

Ο κόσμος μίλησε, θέλει κάτι νέο που δεν έχει δοκιμαστεί και που δεν του θυμίζει σε τίποτα το παλιό και κλειστό κομματικό κύκλο και μόνο τότε διώχνει τη Δεξιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ακούει;