Γράφει ο Άντυ Βρόσγος*

Ο εχθρός είναι απαραίτητος για κάθε μορφή εξουσίας. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για κάποιον αόρατο ή φανταστικό εχθρό ή για κάποιον πραγματικό ή έστω δυνητικό εχθρό.

Δεν έχει σημασία αν τον ονομάζουμε Σνόουμπολ όπως στη Φάρμα των ζώων ή Ευρασία όπως στο 1984, αν αντιμετωπίζουμε τον κομμουνιστικό κίνδυνο, την κλιματική κρίση, ή τον Στέφανο Τζουμάκα.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο εχθρός συσπειρώνει και φανατίζει τους οπαδούς των φορέων εξουσίας από τη μια και αποκρύπτει με μαεστρία λάθη ή παραλείψεις τους από την άλλη. Παράλληλα και προσθετικά για τη διατήρηση και ισχυροποίησή της όποιας εξουσίας, δικαιολογούνται έκτακτα μέτρα, που γίνονται μονιμότερα καθώς οι εχθροί πολλαπλασιάζονται, για την επιβολή μιας σιδηράς πειθαρχίας δηλαδή την εγκαθίδρυση ενός μηχανισμού παραγωγής πειθήνιων και ομοιόμορφων ακολούθων.

Η κατασκευή ακολούθων περνάει σχεδόν πάντα μέσα από την κατασκευή εχθρών. Όμως οι κατασκευασμένοι εχθροί της εξουσίας δεν είναι σχεδόν ποτέ οι πραγματικοί εχθροί της δημοκρατίας.

Οι εχθροί δεν εξαφανίζονται. Είναι πιο χρήσιμοι ζωντανοί.

Η επινόηση εχθρών που φταίνε για όλα είναι ίσως μια βολική δικαιολογία προκειμένου για να προχωρήσεις σε επώδυνους συμβιβασμούς ή ένα προπέτασμα καπνού όταν τα έχεις κάνει θάλασσα. Δεν μπορεί όμως να είναι η θέση της Αριστεράς για την αποκόμιση πρόσκαιρων οφελών ή τήρησης εύθραυστων ισορροπιών.   

Η Αριστερά οφείλει όχι απλώς να μην ενστερνιστεί αυτήν την πρακτική αλλά να την αντιπαλέψει. Να είναι σαφής στις προτάσεις της, να  αναγνωρίζει τα λάθη της, να δέχεται την κριτική, να μην κάνει παραχωρήσεις στις ιδέες και τις θεμελιώδεις αξίες της καλλιεργώντας μια λανθασμένη αντίληψη που είναι άτεγκτη προς τους απέναντι και ανεκτική στους ημέτερους.

Οφείλουμε να βλέπουμε όλα τα ζώα ίσα και όχι τα δικά μας πιο ίσα από τα άλλα.  

ΥΓ. Θα πρέπει να πω ότι περισσότερο με σόκαρε η επίθεση στον Δημήτρη Ψαρρά. Ο Ψαρράς δεν χρειάζεται τη δική μου υπεράσπιση καθώς έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του επί χρόνια και σε δύσκολες εποχές. Πάντα με εργαλείο τη δημοσιογραφική έρευνα. Αναρωτιέμαι λοιπόν σύντροφοι. Μήπως δεν μας πειράζει η θέση #107 αναφορικά με την ελευθερία του Τύπου αυτή καθεαυτή παρά μόνο στο βαθμό που αυτή σημαίνει στήριξη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη;

* Οικονομολόγος-Συγγραφέας